Η Ομόνοιαοδεύει προς την πέμπτη αποτυχία διεκδίκησης του πρωταθλήματος στην επταετία Σταύρου Παπασταύρου, γεγονός που βασανίζει τους οπαδούς της, αφού λεφτά υπάρχουν, αλλά «μονίμως» λείπει κάτι.
Με το «καλημέρα» των πλέι οφ, στο 1-1 με την ΑΕΚ στο ΓΣΠ, φάνηκε για ακόμη μία φορά πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια να μπει ξανά στο κόλπο του τίτλου. Έτσι, για τέταρτη διαδοχική άνοιξη, παλεύει για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, που πιθανόν να κριθεί έως και το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν: τον τελικό κυπέλλου (είτε ως φιναλίστ είτε περιμένοντας από την τέταρτη θέση, σε περίπτωση που διεκδικεί τον τίτλο ο Απόλλων με κάποια από τις Πάφος FC και ΑΕΚ).
Διαβάστε επίσης: Με ρεκόρ καριέρας ο Στεπίνσκι τρέχει για τη… διαδοχή του Ντάρμπισαϊρ!
Δεν μπορεί κανείς, ασφαλώς, να μηδενίσει όσα έχει προσφέρει ο διοικητικός ηγέτης των πρασίνων. Επειδή υπάρχουν πολλοί που ξεχνούν εύκολα, είμαστε υποχρεωμένοι να τα υπενθυμίζουμε:
Οδήγησε την Ομόνοια από περίοδο μιζέριας και οικονομικής αστάθειας σε μια πιο οργανωμένη και υγιή βάση. Επί των ημερών του κατακτήθηκε ένα πρωτάθλημα (2020-21), δύο κύπελλα (2021-22, 2022-23) και επιτεύχθηκε ο διακαής πόθος συμμετοχής σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων (δύο φορές στο Γιουρόπα Λιγκ, άλλες δύο στο Κόνφερενς Λιγκ). Συν τη σεζόν 2019-20, όταν η διακοπή του πρωταθλήματος (λόγω κορωνοϊού), τη βρήκε στην πρώτη θέση. Κάτι που απέφερε την πρώτη συμμετοχή σε προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 10 χρόνια.
Ο Παπασταύρου, ωστόσο, βιώνει με τον πιο δύσκολο τρόπο το γνωστό ρητό: «Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις». Το ερωτηματικό που τίθεται αναφορικά με τον πρόεδρο του «τριφυλλιού» είναι αν έχει αποκτήσει το «Know How» που απαιτείται για τη δημιουργία ομάδας ικανής να διεκδικεί το πρωτάθλημα σε σταθερή βάση. Εκ του αποτελέσματος, μάλλον όχι…
Εδώ και χρόνια, ο έμπειρος επιχειρηματίας προσπαθεί να βρει τη μαγική συνταγή, αναζητώντας την κατάλληλη ομάδα των «ανθρώπων του προέδρου». Πολλοί πέρασαν από καίρια πόστα και ηγήθηκαν των προσπαθειών, όπως οι Νεόφυτος Λάρκου, Σίμος Ταραπουλούζης, Γέσπερ Γιάνσον και Γιάννης Αναστασίου.
Είναι φανερό πως προσπαθεί να κινηθεί στη σωστή κατεύθυνση, αλλά αυτό δεν του βγαίνει. Κυρίως επειδή το κυπριακό ποδόσφαιρο, τα τελευταία πέντε χρόνια, ίσως διανύει την πιο ανταγωνιστική του περίοδο.
Οι Πάφος FC και Άρης, υπό την ηγεσία ξένων επενδυτών, διαθέτουν όχι μόνο οικονομική άνεση, αλλά και την τεχνογνωσία να δημιουργούν ισχυρές ομάδες, ενώ παράλληλα λειτουργούν υπό συνθήκες πολύ χαμηλότερης πίεσης. Στο κάδρο μπαίνει και η ΑΕΚ, η οποία έχει το δικό της μοντέλο λειτουργίας υπό τις οδηγίες του Τσάβι Ρόκα και ονειρεύεται μία κατάκτηση πρωταθλήματος, καθώς και ο ΑΠΟΕΛ, που παρά τα οικονομικά προβλήματα, δεν μπορεί να υποτιμηθεί – άλλωστε, είναι ο περσινός πρωταθλητής.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα πρωταθλήματα δεν κατακτώνται, ούτε καν διεκδικούνται, μόνο με τα λεφτά, τη φανέλα, την ιστορία και τον κόσμο. Η Ομόνοια χρειάζεται τεχνογνωσία, σταθερό μοντέλο λειτουργίας και σχεδόν αλάνθαστες επιλογές, προκειμένου να ανταγωνιστεί και να κυριαρχήσει έναντι των ισχυρών αντιπάλων της.
* Ξέρω Πώς.
Πηγή: Goal News
