Μπορεί στη θεωρία η ΑΕΚ να είχε με την κλήρωση του πρωταθλήματος ένα πρόγραμμα για «πέντε στα πέντε», μέχρι να υποδεχτεί τον Παναθηναϊκό στο πρώτο δικό της ντέρμπι της χρονιάς. Αλλά όλα αυτά τα σχέδια και οι υπολογισμοί πήγαν κουβά, κανονικά και με τον νόμο. Και επειδή η Athens Kallithea είχε δώσει μια γεύση για το πόση ταλαιπωρία μπορεί να προσφέρει στους άλλους διεκδικητές, σήμερα όφειλε να είναι περισσότερο έτοιμη. Αλλά δεν θα μπορούσε να είναι όταν το ιατρικό της δελτίο είναι γεμάτο και με απώλειες, που προφανώς της κοστίζουν. Αυτό είναι το ένα κρατούμενο.
Το δεύτερο κρατούμενο που διαπίστωσα είναι πως μετά το 65′ και με την πάροδο του αγώνα, με εξαίρεση την ατομική ποιότητα του Φερνάντες, που είναι ειδικός στο να διασπά άμυνες από τα άκρα, δεν υπήρχε στο σύνολο η απαραίτητη φρεσκάδα στην ομάδα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μιλώντας με το χέρι στην καρδιά, οργανωμένος συνδυασμός για ευκαιρία και όχι από ατομική ενέργεια, βγήκε μόνο από τους γηπεδούχους, με την μπαλιά του Βασιλόγιαννη στον Σόιρι, που σταματά ο Στρακόσα στο 89′. Οι ευκαιρίες της Ένωσης μετά το 65′ ξεκινούν και τελειώνουν με τον Φερνάντες και μία από ασίστ δικιά του στον Τσούμπερ, που δεν έγινε γκολ.
Ένα στοιχείο, που επιπλέον προβληματίζει, είναι το γεγονός πως ξαφνικά μέσα στο ροτέισον των αλλαγών, προκύπτουν παίκτες, που ξαφνικά πρέπει να επωμιστούν ρόλο, για να διαφοροποιήσουν τη ροή του ματς. Και ο Αλμέιδα έχει πάει ήδη βαθιά στο ρόστερ. Έτσι είδαμε τον Τσιλούλη να περνάει στο ματς, κάτι, που με μια σχετική πλήρη ΑΕΚ δεν θα συνέβαινε, ενώ και ο Φερνάντες στη νέα σεζόν δεν λογίζεται ως μία από τις αλλαγές, που θα βλέπαμε εύκολα.
Ένα βαρύ χαρτί από τις προσθήκες, όπως είναι ο Τούκου Περέιρα, αν και βοήθησε στο να μαζέψει δύο τρεις φορές την κατάσταση ως εξάρι, ως οκτάρι δεν βοήθησε. Η παρουσία του Μάνταλου σε ένα ματς έπρεπε να φανεί, έδωσε κάποια επιπλέον ευκαιρία στον Πιερό. Μπορεί να μιλήσει κανείς για τις τρεις δικές του ευκαιρίες, αλλά οι δύο, που ήρθαν από τον αέρα και μία σε ένα μονοκόμματο πλασέ, που βρήκε στον αμυντικό και πέρασε κόρνερ από εξαιρετική προσπάθεια του Ελίασον. Η σέντρα η δική του για αυτήν τη φάση, ο συνδυασμός του Σουηδού με τον Πινέδα και η διπλή επέμβαση του Μπερναμπέ Μπαραγκάν, που ήρθαν από σύγχυση και κερδισμένη δεύτερη μπάλα για τις απανωτές προσπάθειες των Πήλιου και Σιμάνσκι και από απόκρουση των αμυνομένων στην 4η προσπάθεια στην ίδια φάση, ήταν οι πραγματικά μεγάλες στιγμές.
Από την ΑΕΚ θα περίμενα να βάλει περισσότερο κάτω την μπάλα. Αντίθετα διάλεξε σε αρκετά σημαντικό κομμάτι του αγώνα, ειδικά στην αρχή, να φέρνει την μπάλα από τον αέρα, αλλά απέναντι σε μια άμυνα, που είναι και καλά οργανωμένη, αλλά και πολύ ψηλή. Στο δεύτερο προσπάθησε να βάλει περισσότερο την μπάλα κάτω, αλλά μετά το εικοσάλεπτο της επανάληψης δεν είχε την απαραίτητη φρεσκάδα σε πολλά γρανάζια της. Το είδος των παικτών, που έχει η ομάδα του Ντονάτι, φέρνει μεγάλη φθορά από τις μονομαχίες. Τα μεγάλα κορμιά υποχρέωσαν τους παίκτες της Ένωσης να φορτωθούν και με κάρτες και να έχουν φθορά σωματικά και κατ’ επέκταση σε αντοχή.
Οι αλλαγές που είχε στη διάθεση του η λιγότερο γεμάτη φαρέτρα του Αλμέιδα, κάνουν αισθητές ορισμένες αδυναμίες. Στο σημερινό παιχνίδι η παρουσία του Πήλιου ήταν από τις χειρότερες, που έχουμε παρακολουθήσει για τη θέση. Ο Μάνταλος δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα, αναγκαστικά ο Πινέδα θυσιάστηκε σαν δεξί μπακ, με αποτέλεσμα, εξαιτίας των πολλών ελλείψεων, να επέλθει και κόπωση. Μην ξεχνάμε πως η Ένωση έχασε και σε αυτό το παιχνίδι παίκτη και τώρα πηγαίνει με ζόρι στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς με τον Παναθηναϊκό.
Μπορεί ο Αλμέιδα να πίστευε πως το ρόστερ είναι μεγάλο. Ωστόσο με την ΑΕΚ να παρατάσσεται σε τόσο τακτά διαστήματα με πολλές απουσίες, αλλά να έχει και φανερή έλλειψη ποιότητας σε θέσεις όπως είναι των ακραίων μπακ και του εξαριού και από τη στιγμή που επιθετικά αυτήν τη στιγμή έχει μόνο ένα όπλο και τον Τσούμπερ σε προφανώς κακό φεγγάρι, τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ περίπλοκα και ακόμα πιο δυσοίωνα.
Πηγή: Goal News
