«Ο αθλητισμός ενώνει», «η τέχνη ενώνει» και άλλα κλισέ, μου έρχονται στο μυαλό με αφορμή τα τερτίπια και την ανάρτηση του Τούρκου προπονητή του (μπασκετικού) Παναθηναϊκού, Εργκίν Αταμάν. Με αφορμή το πανό που αναρτήθηκε στο «Ελευθερία» κατά το παιχνίδι με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ («50 χρόνια παράνομη κατοχής. Κανείς δεν ξεχνά»).
Η αλήθεια είναι ότι από τον αθλητισμό ή την τέχνη μπορούν να δοθούν παραδείγματα και να σταλούν μηνύματα. Δεν αντιλέγει κανείς. Οι άνθρωποι όμως στην πλειονότητά τους, ευτυχώς, μπορούν και μόνοι τους.
Απτό παράδειγμα οι φιλίες που αναπτύχθηκαν ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους μετά το άνοιγμα τον οδοφραγμάτων. Όπως φυσικά υπήρχαν και πριν από τα τραγικά γεγονότα του 1974, που επέφεραν τη διαίρεση του νησιού. Χωρίς υποκρισίες, δίχως πολιτικές σκοπιμότητες και μακριά από λαϊκισμούς. Δεν τους ένωσε ο αθλητισμός ούτε η τέχνη, αλλά η κοινή λογική για ειρηνική και αρμονική συνύπαρξη.
Και που ενώνει όμως ο αθλητισμός, η τέχνη και η κοινή λογική, τι; Θα σταματήσει μήπως η χώρα σας, κύριε Αταμάν, τις προκλήσεις στη νεκρή ζώνη ή την κυπριακή ΑΟΖ; Μήπως θα παύσει την επεκτατική πολιτική της; Άραγε θα αποσυρθούν τα παράνομα τουρκικά στρατεύματα; Ρητορικά φυσικά τα ερωτήματα…
Να πούμε όμως και τις άλλες πικρές -για εσάς κύριε Αταμάν και το αθηναϊκό «τριφύλλι»- αλήθειες; 1) Θόρυβος δεν προκλήθηκε από το πανό, αλλά από τη συμπεριφορά που ακολούθησε από μέρους σας, δηλαδή τη σκόπιμη αποβολή σας και την ανάρτησή σας (άλλος ένας λόγος δηλαδή για συγχαρητήρια από τον αγαπημένο σας… σουλτάνο, Ταγίπ Ερντογάν). 2) Το μόνο που κινδύνευσε από το πανό ήταν αυτό για το οποίο η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έγραψε 283 λέξεις ανακοίνωση: το καλό κλίμα που ακολούθησε των περσινών σπουδαίων επιτυχιών.
Πηγή: Goal News
