Table of Contents
Φυσιολογικά η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη επίδραση στην Κύπρο σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικά, πολιτιστικά και αθλητικά. Δέστε τη ζωή της νύχτας. Μία μικρογραφία του αθηναϊκού τρόπου διασκέδασης, προσαρμοσμένη βεβαίως και στις συνήθειες της τοπικής κοινωνίας. Ο αθλητισμός δεν ξεφεύγει από τον κανόνα.
Ποιος να ξεχάσει τι επακολούθησε της εποποιίας που γράφτηκε στην Αθήνα το 1987, με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων; Σχεδόν κάθε σπίτι στην Κύπρο είχε και μια μπασκέτα, σχεδόν κάθε παιδί είχε και μία πορτοκαλί μπάλα στα χέρια, ενώ οι πρώην άδειες κερκίδες έγιναν κατάμεστες στο εγχώριο πρωτάθλημα.
Όταν δε ήρθε το θαύμα του Euro 2004, το σλόγκαν της Εθνικής Κύπρου ήταν: «Πάμε με οδηγό την Ελλάδα».
Μοιραία η εν εξελίξει επιτυχημένη πορεία της γαλανόλευκης στο Πρωτάθλημα Εθνών έρχεται σε θλιβερή σύγκριση με τη συνέχεια της αποτυχημένης, που πραγματοποιεί η Κύπρος. Κάτι που ωστόσο δεν αποτελεί στιγμιαίο γεγονός, αλλά κατά κάποιον τρόπο διαχρονική πραγματικότητα.
Δεν αντιλέγει κανείς: άλλο Ελλάδα και άλλο Κύπρος
Σαφώς και η Ελλάδα είναι μεγαλύτερη χώρα από την Κύπρο και είναι λογικό να υπερέχει (και) ποδοσφαιρικά. Δεν μπορεί, όμως, να συγκριθεί με τις υπερδυνάμεις του παγκόσμιου ή ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ούτε σε εκτόπισμα ούτε σε οργάνωση της δομής του αθλήματος.
Τηρούμενων των αναλογιών, όμως, η γαλανόλευκη είναι εκείνη που δικαιούται να καυχηθεί ότι έχει πάει πολύ μακρύτερα από ό,τι… φτάνει το χέρι της και μάλιστα, πάνω από μία φορά.
Ελλάδα: Πέραν της ποδοσφαιρικής λογικής
Δεν είναι μόνο η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής πριν από 20 χρόνια. Η Ελλάδα έχει να επιδείξει αξιοπρεπείς συμμετοχές σε Euro και Μουντιάλ, ενίοτε και προκρίσεις στα νοκ άουτ τελικών φάσεων, καθώς και αποκλεισμούς στο τσακ σε αγώνες μπαράζ.
Διαχρονικά η Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει κάποια ποδοσφαιρική λογική, που να μπορεί να το εξηγήσει, πείθει ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια μεγαθήρια. Κάποιες φορές μάλιστα τα δαμάζει.
Βεβαίως έχει γευτεί με τη σειρά της πίκρες, έχει φάει χαστούκια και μερικές φορές αισθάνθηκε ότι έβγαλε μόνη τα μάτια της. Οι χαρές όμως που πρόσφερε στους Έλληνες είναι πέραν κάθε προσδοκίας με βάση πάντα το ποδοσφαιρικό μέγεθός της, μα και κυρίως την ανοργανωσιά που τη χαρακτηρίζει.
Κύπρος: Διαρκές σκοτάδι με κάποια «πυροτεχνήματα»
Δεν υπάρχει κάποιος που να απαιτεί από την Εθνική Κύπρου να πετύχει όσα η αντίστοιχη της Ελλάδας, μα τουλάχιστον να παλέψει για τις υπερβάσεις του αναστήματός της. Αντί αυτού οι ευχάριστες αναμνήσεις της Κύπρου προέρχονται από κάποια «πυροτεχνήματα».
Το 1-1 με την παγκόσμια πρωταθλήτρια -τότε- Ιταλία (1983), το 3-2 εις βάρος της Ισπανίας (1998) και το 1-1 με τη Γερμανία (2006), ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί.
Από εκεί και πέρα, κάποτε καταφέρναμε να νικούμε τουλάχιστον τους πιο αδύνατους από μας και μερικές φορές να είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι σε πιο δυνατούς.
Όπως π.χ. συνέβαινε με εκείνη την εκπληκτική φουρνιά των Κωνσταντίνου, Οκκά, Αλωνεύτη, Χαραλαμπίδη, Μακρίδη, Μιχαήλ…
Δυστυχώς, όμως, η απογοήτευση μεγαλώνει όσο κυλά ο καιρός καθώς η Κύπρος, αντί να πηγαίνει μπροστά, κάνει βήματα προς τα πίσω. Ελάχιστες ομάδες μπορεί να νικήσει πια, καθώς οι μικροί έχουν προοδεύσει, ενώ μεγάλωσε το χάσμα σε σχέση με τις πιο μεγάλες ομάδες, που κάποτε μπορούσε να απειλήσει.
Πηγή: Goal News
