Το χρονόμετρο δείχνει ένα λεπτό και δύο δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Η πινακίδα του σκορ δείχνει τον γηπεδούχο Παναθηναϊκό να προηγείται της ισπανικής Μπασκόνια με 56-35. Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ οι χιλιάδες οπαδοί έχουν από ώρα στήσει μια ξέφρενη φιέστα.
Ο πρωταθλητής Ευρώπης έχοντας καταπιεί δύο μέρες προηγουμένως την Αρμάνι Μιλάνο με 103-74, πραγματοποιεί μια ακόμη μαγική εμφάνιση η οποία προδιαγράφει έναν ακόμη θρίαμβο (έγινε τελικά με 104-69). Εκείνη την στιγμή, όμως, η κραυγή πόνου ενός γίγαντα με ύψος 2.06, κάλυψε τα συνθήματα χιλιάδων φιλάθλων. Διαπέρασε τις καρδιές και πάγωσε τα μυαλά. Αμέσως μετά νεκρική σιγή!
Ευτυχώς, δεν είχε πεθάνει κάποιος. Ο τραυματισμός του σέντερ του Παναθηναϊκού, Ματίας Λεσόρ, ήταν σοκαριστικός. Τέτοιος, που έκανε το γύρο της Ευρώπης με ταχύτητα φωτός. Οι εικόνες από τις κάμερες του αγώνα, λες και είχαν μείνει στο pause. Οι συμπαίκτες του γάλλου γίγαντα από την Μαρτινίκα, τον παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα να σφαδάζει στο έδαφος. Οι αντίπαλοι καλαθοσφαιριστές με τα χέρια στο κεφάλι κοιτάνε με απόγνωση ψηλά. Προσεύχονται για τον αντίπαλο (η αποθέωση του ευ αγωνίζεσθαι).
Οι χιλιάδες φίλαθλοι κι αυτοί στο pause. Όλοι κρατάνε το κεφάλι τους. Με το φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους. Τρέμουν για την υγεία του λατρεμένου αστέρα τους. Τέτοια ήταν η κραυγή του πόνου του, που δεν ήξεραν τι να αναμένουν.
Μερικά λεπτά μετά, μόλις η εικόνα φεύγει από το pause και μπαίνει σε slow motion, χιλιάδες άνθρωποι φωνάζουν όλοι μαζί «Ματίας, Ματίας, Ματίας». Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να εκφράσουν την αγάπη και την στήριξή τους. Μερικοί, όμως, δεν αντέχουν. Χάνουν τις αισθήσεις τους. Τα ασθενοφόρα τους μεταφέρουν σε νοσοκομείο.
Οι συμπαίκτες του παραμένουν σε απόγνωση. Ο Σλούκας βουρκωμένος. Ο Ερναγκόμεθ το ίδιο. Ο Μήτογλου ξεφυσά για να αντέξει. Ο Ναν κρατάει ακόμη το κεφάλι του. Το πρόσωπο του Καλαϊντζάκη λες και βγήκε από ταινία για την Αποκάλυψη.
Το θηρίο σηκώνεται. Αυτός ο αθλητής, ο οποίος σε κάθε αγώνα εμφανίζεται σαν ανίκητο λιοντάρι, ξεπερνάει τις συνήθεις εικόνες μεταφοράς αθλητών με σοβαρούς τραυματισμούς στα γήπεδα. Δεν αντέχει κανένα φορείο. Στο ένα πόδι, σαν να κάνει κουτσό, φεύγει για τα αποδυτήρια. Οι κάμερες γυρίζουν στο μικρούλικο παιδί του στην κερκίδα. Ο μικρός γυρίζει στο τάμπλετ του. Προφανώς, δεν κατάλαβε τι περνούσε ο πατέρας του.
Οι συγκλονισμένοι αθλητές, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο σπουδαίος Βασίλης Σκουντής: Παίρνει τη σκυτάλη ο Φρεντ Μέρκιουρι, για να μας υπενθυμίσει με κυνισμό τη δική του τραγουδιστική ατάκα, που είναι νόμος της ζωής… «The show must go on»!
Με τι καρδιά; Πόσο θα ήθελαν να έφευγαν… Είναι, όμως, επαγγελματίες. Οι κάμερες επιμένουν να καταγράφουν αντί για έναν απλό αγώνα, την αποθέωση της αθλητικής παιδείας. Επιμένουν να καταγράφουν την επικράτηση του ανθρωπισμού. Συλλαμβάνουν καταρρακωμένο τον Χουάντσο να πετυχαίνει ένα τρίποντο και να επιστρέφει στην άμυνα βουρκωμένος. Καλάθι και δάκρυα αφιερωμένα στον Λεσόρ, που ήδη βρίσκεται στο νοσοκομείο. Εκεί μαθαίνει ότι υπέστη κάταγμα περόνης. Θα μείνει εκτός δράσης για περίπου τέσσερις μήνες.
Μόλις τελειώνει ο αγώνας, έρχεται και το αποκορύφωμα. Η εικόνα την οποία πρέπει να δείξουν όλοι οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους. Ο Αμερικανός άσος των Βάσκων, Μάρκους Χάουαρντ, πηγαίνει κοντά στους παίκτες του Παναθηναϊκού. Σχηματίζουν έναν κύκλο. Προσεύχονται όλοι μαζί (ο αντίπαλος είναι αυτός που ψάλλει) για να αποφύγει τα χειρότερα ο Λεσόρ.
Οι εικόνες από τον προψεσινό αγώνα του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας. Αυτό το παιγνίδι χαρμολύπης ήταν συγκλονιστικό. Περισσότερο, όμως, πρέπει να μείνουν για πάντα καρφωμένες στο μυαλό μας. Όχι μόνο των φίλων του μπάσκετ και των φίλων του ΠΑΟ. Όλων ανεξαιρέτως.
Πρωτίστως, εκείνων που φοράνε τη μάσκα του φιλάθλου και τρυπώνουν στα γήπεδα ή ταμπουρώνονται έξω από αυτά, για να εκτονώσουν κάθε ακραίο ένστικτό τους. Όλων εκείνων, που πολλές φορές, για να πουλήσουν ψευδομαγκιά, σκοτώνουν τους κόπους αθλητών. Όλων εκείνων, που ρίχνουν μια πέτρα ή μια κροτίδα και τραυματίζουν τον σπουδαίο κόσμο του αθλητισμού. Και τους ίδιους τους αθλητές.
Το ΟΑΚΑ σκοτείνιασε προψές από τον τραυματισμό του γίγαντα. Ήταν λες και η εκκωφαντική κραυγή του πόνου να πάτησε το κουμπί και έσβησαν τα φώτα. Η συνέχεια ήταν εκπληκτική. Συμπαίκτες, αντίπαλοι, φίλαθλοι ενώθηκαν. Σε μια μοναδική έκρηξη ενσυναίσθησης, έριξαν άπλετο φως!
Διότι αυτό ήταν. Σπουδαίοι αθλητές, με σπουδαία αθλητική παιδεία, ύμνησαν την ανθρωπιά και την αγάπη. Αυτούς τους δύο φάρους, που πασχίζουν να κρατήσουν τον πλανήτη φωτεινό. Σε μια εποχή, που η μαυρίλα παλεύει να τον καλύψει απ’ άκρη σ’ άκρη.
ΥΓ: Επειδή ο Λεσόρ είναι γίγαντας και στην ψυχή (το αποδεικνύει σε κάθε αγώνα με το πάθος το οποίο αγωνίζεται) αξίζει να πιαστούμε και από το μήνυμά του στο Χ μέσα από το νοσοκομείο: «Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό! Ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα και τις προσευχές, σας αγαπάω όλους! Θα επιστρέψω πιο δυνατός από ποτέ».
Πηγή: Goal News
