Η βία στα κυπριακά γήπεδα είναι μια πολύχρονη και θλιβερή ιστορία γεμάτη από υποκρισία και επιπολαιότητα. Ενώ όλοι γνωρίζουν τη ρίζα του κακού, συμπεριφέρονται ως στρουθοκάμηλος, βάζουν το κεφάλι στην άμμο και αναφωνούν ένα σωρό ανυπόστατες και ασυνάρτητες σαχλαμάρες. Δυστυχώς για ορισμένους, υπάρχει αξιολόγηση και διαβάθμιση της ευθύνης της βίας στα κυπριακά γήπεδα.
Παρένθεση: Είναι απαραίτητη η συνεχής αναφορά «βία στα κυπριακά γήπεδα», διότι αυτά που συμβαίνουν στην Κύπρο, είναι αμφίβολο αν συμβαίνουν σε άλλες δύο-τρεις, απ’ αυτές που χαρακτηρίζονται ως «υποανάπτυκτες», χώρες στον πλανήτη.
Βεβαίως κι έχει μερίδιο ευθύνης η Αστυνομία σε αυτό το θλιβερό φαινόμενο που συνεχίζει να ταλανίζει την κοινωνία μας. Κι αν στη χθεσινή «επιχείρηση», όντως ξυλοφορτώθηκε άνευ αιτίας, οπαδός σε τροχοκάθισμα (!), οι ευθύνες των μελών της Αστυνομίας είναι τεράστιες. Η κύρια ευθύνη της Αστυνομίας έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ταραξίες είναι οι ίδιοι, λίγο πολύ γνωστοί, αλλά παραμένουν ατιμώρητοι. Υπάρχει η νομοθεσία, υπάρχουν οι αποφάσεις, αλλά ουσιαστικά αποτελέσματα δεν βλέπουμε.
Βεβαίως κι έχει μερίδιο ευθύνης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και γενικότερα η (κάθε) Κυβέρνηση. Διότι, αδυνατεί να αφουγκραστεί το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και αρκείται σε σπασμωδικές ενέργειες και αποφάσεις κάθε φορά που το φαινόμενο γιγαντώνεται. Πολύ περισσότερο, διότι οι υπουργοί, κι αυτός ακόμη ο -φίλαθλος- Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δείχνουν να βάζουν στη ζυγαριά το όποιο πολιτικό κόστος θα έχουν, μετά από ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και καταστολής της βίας στα γήπεδα.
Ασφαλώς και δεν είναι άμοιρη ευθυνών ούτε η ΚΟΠ. Η ατιμωρησία αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της διοργανώτριας αρχής. Δεν νοείται μετά από θλιβερά έκτροπα, στα οποία κινδύνευσε η ζωή ανθρώπων και μικρών παιδιών, η «τιμωρία» να είναι «πρόστιμο και επανάληψη του αγώνα κεκλεισμένων των θυρών».
Πρωτίστως, όμως, την ευθύνη για τη βία στα κυπριακά γήπεδα, την έχουν τα χουλιγκάνια και τα σωματεία που τα εκτρέφουν. Δεν νοείται οπαδοί να σπάζουν, να καταστρέφουν, να έχουν… εκτός γηπέδων «αποθήκες» με μολότοφ, να βάζουν φωτιές, να τραυματίζουν επιτηρητές και αστυνομικούς, να εισέρχονται στο γήπεδο χωρίς έλεγχο και οι διοικήσεις των σωματείων να σφυρίζουν αδιάφορα! Είναι ανεπίτρεπτο οι παράγοντες των σωματείων να αποποιούνται οποιασδήποτε ευθύνης «προστατεύοντας» ουσιαστικά τους ταραξίες!
Για παράδειγμα, να… δεχθούμε τον ισχυρισμό της διοίκησης της ΑΕΛ ότι «η μη διεξαγωγή του χθεσινού αγώνα παραμένει γεμάτη σκοτεινά σημεία». Υπάρχουν, όμως, πολλά άλλα φωτεινά σημεία για τα οποία η διοίκηση της ΑΕΛ δεν τόλμησε αναφερθεί. Για τα κρυστάλλινα βίντεο με εκατοντάδες οπαδούς της ΑΕΛ να εισέρχονται διά της βίας στο γήπεδο, δεν είχε να μας πει τίποτα η διοίκηση της ΑΕΛ;
Ξυπνήστε! Η βία στα κυπριακά γήπεδα δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων! Είναι γάγγραινα! Είναι σύμπτωμα νοσηρότητας για την κοινωνία μας. Όσο στρουθοκαμηλίζουμε τόσο περισσότερο πλησιάζουμε προς την ώρα μηδέν, κατά την οποία θα κλαίμε επί ερειπίων…
Πηγή: Goal News
