Η εβδομάδα που πέρασε ήταν συγκλονιστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, για πρώτη φορά, συμμετείχε στην εκδήλωση μνήμης, στη Λευκωσία, για τους νεκρούς της τουρκικής εισβολής. Καλώς έπραξε. Δεν ήταν εμπρηστικός ο λόγος του, αλλά περιείχε ισχυρά μηνύματα. Απέναντι, στην κατεχόμενη Λευκωσία, ο Πρόεδρος της κατοχικής Τουρκίας μάς απείλησε, όπως πάντα, βρυχήθηκε εναντίον του Ελληνισμού και μας είπε ξανά ότι η μόνη «λύση» είναι η διάλυση με τη δημιουργία «δύο κρατών». Στην Κάσο, ο Ερντογάν επιχείρησε να γκριζάρει ξανά το Αιγαίο. Κάτι δεν μου πάει καθόλου καλά για τον τρόπο με τον οποίο …«επιλύθηκε» η κρίση που προκάλεσε η Τουρκία.
Ακούω τι λέει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, διαβάζω ξανά και ξανά την ανακοίνωση των Τούρκων και με ενοχλεί αφάνταστα ο ισχυρισμός τους ότι στην πραγματικότητα η Ελλάδα υποχώρησε αναγνωρίζοντας μάλιστα τα τουρκικά …«δικαιώματα».
Στην Κύπρο, οΠρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μας έχει πρήξει με την επιμονή του για τη φιλοτουρκική διευθέτηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Κυριολεκτικά μας βγάζει έξω από τα ρούχα μας, η δική του υποστήριξη και το γεγονός ότι παρουσιάζεται βασιλικότερος του βασιλέως για να ικανοποιήσει την κ. Αννίτα (Δημητρίου) του δεξιού ΔΗΣΥ και τον κ. Στέφανο (Στεφάνου) του «κομμουνιστικού» ΑΚΕΛ.
Η Διζωνική «κατασκευάστηκε» για να ικανοποιηθεί η κατοχική Τουρκία, αμέσως μετά την άνανδρη εισβολή. Η Άγκυρα την εγκατέλειψε και απαιτεί «δύο κράτη». Και ο Πρόεδρος της Κύπρου με τα δύο μεγάλα κόμματα του νησιού, υποστηρίζουν τη «λύση» που παραδίδει την Κύπρο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Θα μας στείλει όλους στο Δαφνί και στην Αθαλάσσα, στο ψυχιατρείο δηλαδή, ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Νόμιζα ότι έθεσε υποψηφιότητα για να απαλλάξει το νησί από αυτή την καταραμένη διευθέτηση. Στην πραγματικότητα εξαπάτησε αυτούς που τον υποστήριξαν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Αλλά έχουμε και το θέμα της συνάντησης του με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο. Η ελληνική κυβέρνηση απαιτεί να αντικατασταθεί για «εθνικούς λόγους» και «λόγους ασφαλείας». Ο κ. Χριστοδουλίδης τον δέχθηκε στο γραφείο του για μερικά λεπτά λέει ο ίδιος, αλλά δεν έχει σημασία ο χρόνος. Τον δέχθηκε διότι υποχώρησε σε πιέσεις από συγκεκριμένα άτομα.
Μα Κύριε Πρόεδρε αν δεν μπορείτε να πείτε ένα όχι στον κάθε Σάββα και στον κάθε Κυριάκο, πως θα απαντήσετε αρνητικά όταν σας φέρουν κακή λύση για την Κύπρο και οι πιέσεις θα έρχονται από την Ουάσιγκτον, από το Λονδίνο, από τις Βρυξέλλες, τα Βερολίνα και τα Παρίσια.
Αλλά το ατόπημα δεν είναι μόνο δικό του. Είναι και του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου, είναι και της κυρίας Αννίτας, η οποία δεν γνωρίζω με τι μούτρα θα ζητήσει συνάντηση, την επόμενη φορά που θα πάει ταξιδάκι στην Αθήνα, από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας…
Η κυπριακή πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία τυλίχθηκε σε μία κόλλα χαρτί από τον Ελπιδοφόρο, ο οποίος φρόντισε με τους δικούς του δημοσιογράφους να στείλει μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Βεβαίως, η απόφαση της Αθήνας δεν θα αλλάξει. Ο Ελπιδοφόρος για «εθνικούς λόγους» και «λόγους ασφαλείας» πρέπει να φύγει από τον θρόνο της Αμερικής.
Η Ομογένεια χρειάζεται ένα φλογερό Ιεράρχη που θα παλεύει για τα εθνικά θέματα. Ο Ελπιδοφόρος τα θεωρεί «αγκάθια» στο δρόμο του προς το Φανάρι… Η απογοήτευση για τον κ. Χριστοδουλίδη και τον κ. Γεώργιο είναι άνευ προηγουμένου.
Μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι προδόθηκαν από τον Πρόεδρο και τον Αρχιεπίσκοπο, και τους καταλαβαίνω. Άλλα τους έλεγαν, και άλλα έκαναν. Πότε έλεγαν την αλήθεια; Πριν από τις συναντήσεις, όταν απαντούσαν πως γνωρίζουν το «ποιόν» του Ελπιδοφόρου ή μετά, που ισχυρίστηκαν ότι τον συνάντησαν για τα μάτια του κόσμου…
Είτε το ένα, είτε το άλλο, δείχνουν άτομα με μηδενικές αντοχές. Οι πολίτες δικαιολογημένα ανησυχούν.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ «ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ» ΤΟΥ κ. ΤΣΕΛΕΠΗ: Σε άλλες στήλες της εφημερίδας (σελίδα 68), θα διαβάσετε την απάντηση του κ. Τουμάζου Τσελεπή στα ερωτήματα μου για το Κραν Μοντανά, όπως και την ανταπάντησή μου. Εδώ θα γράψω δύο λόγια, αφού από αυτή τη στήλη ξεκίνησε ο εκ του μακρόθεν «διάλογος»: Γνώριζα πάντα, άλλωστε το σημείωσα στο κείμενο μου, ότι ο κ. Τσελεπής είναι ένας σοβαρός άνθρωπος. Διάβασα την απάντηση του και τον ευχαριστώ που με επιβεβαιώνει πλήρως. Να το τονίσω για πολλοστή φορά, αν και ο ίδιος το καταλαβαίνει: Το κομματικό μίσος, αρκετές φορές, οδηγεί τους ανθρώπους σε αντιδράσεις που βοηθούν τους απέναντι μας, τον εχθρό. Επιμένουν τα «πλυντήρια» της Τουρκίας για το Κραν Μοντανά -νυν και πρώην «ορφανά» του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν- ότι ο μπουνταλάς Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δέχθηκε την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Αυτό είναι ένα τεράστιο ΨΕΜΑ. Αντίθετα είπε ότι ήταν κόκκινη γραμμή. Άλλωστε, αργότερα, όταν δημοσιεύσαμε τα απόρρητα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών, εξέδωσε και σχετική δήλωση. Έκανε και ομιλία στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Γιατί επιμένουν παραποιώντας τα έγγραφα; Το καταλαβαίνω ότι έχουν μίσος, επειδή ένας πρώην συνοδοιπόρος τους, ο Νίκος Αναστασιάδης, δεν έβαλε την υπογραφή του για να τεθεί η Κύπρος υπό την επιρροή της Τουρκίας. Το γιατί δεν υπέγραψε στο Κραν Μοντανά, το καταλαβαίνω. Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που υποστήριξε με πάθος το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, είπε όχι σε ένα παρόμοιο κείμενο. Αυτό πρέπει να προβληματίσει τον σοβαρό κ. Τσελεπή, ειδικά αυτόν. Διότι τα «πλυντήρια» της Τουρκίας είναι λίγο-πολύ βλάκες στον υπερθετικό βαθμό. Ο ίδιος δεν είναι. Στο Κραν Μοντανά δεν χάθηκε καμία ευκαιρία για την Κύπρο. Η ευκαιρία χάθηκε για την Τουρκία να καθυποτάξει το νησί μας. Είμαι στο στάδιο επιβεβαίωσης των μαγνητοφωνημένων πρακτικών της τελευταίας κρίσιμης νύχτας, όταν ο Τσαβούσογλου τίναξε την «μπάνκα» στον αέρα. Όταν τα δημοσιεύσουμε -εφόσον τα επιβεβαιώσουμε πλήρως- δεν θα μπορούν να κρυφτούν πουθενά όσοι με ελληνικά ονόματα αθωώνουν τον καταχτητή…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επανέρχομαι στο θέμα της καταδίκης του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ για να θίξω ξανά τον τρόπο αντίδρασης όσων τον μισούσαν έτσι κι αλλιώς, επειδή πολεμούσε τον Ταγίπ Ερντογάνκαι αναδείκνυε την κατοχή της Κύπρου, τη γενοκτονία των Αρμενίων, τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Κούρδων και άλλα τουρκικά εγκλήματα. Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν θα έχουν ποτέ ξανά τέτοιο μαχητή στο πλευρό τους. Αγάπησε την Κύπρο (και την Ελλάδα) λόγω της προσωπικής του σχέσης με μέλη μίας οικογένειας από τη Μόρφου, των Ζαμπάδων, που από την προσφυγιά βρέθηκαν στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ. Πήγε στο Πραστειό του Μόρφου, πήγε εκεί που ζούσαν οι φίλοι του, πριν τους εκδιώξει ο στρατός του Αττίλα, πήγε στην εκκλησία. Είδε και επέστρεψε στην Ουάσιγκτον όπου έγινε ο μεγαλύτερος υποστηρικτής μας.
Τον κατηγορούν τα ορφανά του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν και νυν «ΚρανΜοντανιστές» και χαίρονται για τα δικαστικά του προβλήματα. Προσωπικά όπως και το σύνολο της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας θα περιμένουμε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Πιστεύουμε αυτό που λέει, ότι είναι αθώος. Τον πράξαμε για 20 και πλέον χρόνια. Στις σχέσεις του με την Ομογένεια μας ήταν άψογος…
Επαναλαμβάνω, ότι ένας εξ αυτών που καθυβρίζει τον γερουσιαστή, όταν συγγενικό του πρόσωπο είχε πρόβλημα στη Νέα Υόρκη, ζήτησε απεγνωσμένα βοήθεια από τον κ. Μενέντεζ. Το συγγενικό του πρόσωπο ευτυχώς ξεπέρασε το πρόβλημα. Ειδικά τούτος πρέπει να σκάσει και να μην μιλά. Διότι μέχρι πέρυσι ζητούσε να εργαστεί άλλο συγγενικό του πρόσωπο στο γραφείο του γερουσιαστή… Τους αχάριστους πρέπει κανείς να τους πληρώνει με την Αλήθεια. Αυτά.
Πηγή: Φilenews
