Μισός αιώνας κατοχής. Αντικατοχική εκδήλωση ΔΗΣΥ στη Δένεια
Διοργανώθηκε μεγάλη αντικατοχική εκδήλωση του Δημοκρατικού Συναγερμού στη Δένεια για τα 50 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Advertisement
Τη μαζική αντικατοχική εκδήλωση άνοιξε με χορόδραμα το Θεατρικό Εργαστήρι “Πρόβα” με κεντρικό θέμα τα δεινά που ακολούθησαν την εισβολή του 1974. Στα πλαίσια του χοροδράματος τηρήθηκε απόλυτη σιγή μερικών λεπτών, σύμφωνα και με τον τίτλο της εκδήλωσης «Φωνάζει η σιωπή», ενώ ταυτόχρονα μεταδίδονταν θλιβερές εικόνες των ημερών της εισβολής.
Η μπάντα της ΝΕΔΗΣΥ Παλιομετόχου έδωσε το δικό της στίγμα πλαισιώνοντας με τα δραματικά ακούσματά της τη βραδιά. Ακολούθησε ηομιλία της Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού κ. Αννίτας Δημητρίου.
1 του 4
Η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ τόνισε μεταξύ άλλων ότι «απόψε φωνάζει η σιωπή! Μια σιωπή που δεν είναι αδράνεια, δεν είναι συμβιβασμός. Μια σιωπή γεμάτη δύναμη, γεμάτη πείσμα, γεμάτη αποφασιστικότητα. Δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή! Δεν συμβιβαζόμαστε με το παράλογο, με το άδικο. Δεν συμβιβαζόμαστε με μισή πατρίδα! Αυτή η γη ανήκει στους ανθρώπους της που την πονάνε και παλεύουν για την απελευθέρωση και την επανένωσή της σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ».
Ο βασικός λόγος και σκοπός ίδρυσης του Δημοκρατικού Συναγερμού, τόνισε η κ. Δημητρίου, ήταν και παραμένει η συμβολή στην εθνική προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού και ο τερματισμός της τουρκικής κατοχής. Όπως μας δίδαξε ο ιδρυτής της Παράταξής μας, ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης. Και πιστοί σε αυτή την πορεία θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που στοχεύει στη διάρρηξη του υφιστάμενου αδιεξόδου.
Στόχος μας η απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα, τις αναχρονιστικές εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα.
Αυτούσια η ομιλία της Προέδρου του ΔΗΣΥ:
«Αγαπητά Ιστορικά και Ιδρυτικά Στελέχη
Ηγεσία
Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες Βουλευτές και Βουλεύτριες,
Πρώην Υπουργοί
Αγαπητέ Λοχαγέ (Πεζικού) που εκπροσωπείτε απόψε τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς
Αγαπητέ εκπρόσωπε του πρέσβη της Ελλάδος
Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Σχολικοί Έφοροι
Κοινοτάρχες και Κοινοτικοί Σύμβουλοι
Δήμαρχοι και Κοινοτάρχες των Κατεχόμενων Δήμων μας
Περήφανη νεολαία μας και οργανώσεις ΝΕΔΗΣΥ, ΦΠΚ Πρωτοπορία, ΜΑΚΙ
ΟΝΕ, ΓΟΔΗΣΥ, Πρεσβύτεροι
Περήφανα στελέχη μας
Μέλη του Ινστιτούτου Γλαύκος Κληρίδης και του Πολιτικού Γραφείου
Αγαπητή Χριστιάνα, Μάριαμ, Αντρέα και Χρύσανθε από την Ομάδα Θεατρικό Εργαστήρι Πρόβα
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς Αγαπητέ Κοινοτάρχη Δένειας κ. Χαράλαμπε Αλεξάνδρου και στα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου για τη φιλοξενία
Κυρίες και Κύριοι
Φίλες και φίλοι
Απόκοσμη και μυστηριακή η ατμόσφαιρα απόψε. Φωνάζει η σιωπή! Εδώ στη Δένεια στη γραμμή αντιπαράταξης, μια ανάσα μακριά απ’ την πληγωμένη γη μας. Εδώ όπου η κατοχή είναι η σκληρή καθημερινότητα. Την αναπνέουμε, τη νιώθουμε σε όλο μας το είναι. Αφουγκραζόμαστε τον ήχο της που σμίγει με τον ψίθυρο της ιστορίας, παρακολουθούμε τις σκιές της να τρεμοπαίζουν καθώς γιγαντώνεται το φως απ’ τις δάδες. Το φως που κουβαλάμε άσβεστο απ’ τις αλύτρωτες ψυχές των ηρώων μας.
50 χρόνια! Η μνήμη εγκλωβισμένη στα συρματοπλέγματα ματώνει και γίνεται ένα με το χώμα και τα δάκρυα των ανθρώπων. Οι εικόνες που βλέπουμε δεν χρειάζονται λόγια για να μιλήσουν. Είναι η ιστορία μας, η τραγωδία μας, η καθημερινή υπόμνηση του χρέους μας. Οι άνθρωποι που παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, κρατώντας μαζί τους μόνο την ελπίδα ότι κάποτε θα επιστρέψουν, δεν είναι ξένοι. Είναι οι γονείς μας, οι παππούδες μας… Οι βουβές γυναίκες που έχουν υποστεί τη βαρβαρότητα και τον εξευτελισμό του Αττίλα, είναι όλες τους μανάδες, κόρες κι αδερφές… Κι αυτές που ξόδεψαν τη ζωή τους ψάχνοντας το σπλάγχνο τους, τον λεβέντη τους δεν είναι ξένες… Και τούτοι εδώ στη σειρά με τα χέρια πάνω απ’ το κεφάλι που εκτελέστηκαν είναι όλοι τους παιδιά μας. Είναι οι άνθρωποι της Κύπρου.
Είναι τα τραγικά θύματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Οι παράπλευρες απώλειες στα άνομα σχέδια της Άγκυρας. Όλοι αυτοί που εδώ και μισό αιώνα τους έπνιξε η σιωπή της απόγνωσης γιατί η πολιτεία κώφευε, γιατί κανείς δεν άκουγε τις κραυγές και τον πόνο τους. Είναι οι άνθρωποι που στοιβάχτηκαν στους συνοικισμούς… Είναι οι μανάδες, οι σύζυγοι και τα παιδιά που δεν πήραν ποτέ απαντήσεις για τους δικούς τους… Ενώ κάποιοι ήξεραν και σώπαιναν… Είναι οι γυναίκες που σμπαραλιάστηκε το μέσα τους μα δεν τους δόθηκε καμία βοήθεια, καταδικασμένες πίσω απ’ το πέπλο της σιωπής που επέβαλε η ντροπή.
Απόψε «φωνάζει η σιωπή»! Μια σιωπή που δεν είναι αδράνεια, δεν είναι συμβιβασμός. Μια σιωπή γεμάτη δύναμη, γεμάτη πείσμα, γεμάτη αποφασιστικότητα. Είναι εκείνη η καθοριστική στιγμή αυτοσυγκέντρωσης και στοχοπροσήλωσης, για την επόμενη κίνηση. Η στιγμή να μαζέψουμε πολιτικό αλλά και ψυχικό σθένος για το βήμα που θα μας πάει παρακάτω και το οποίο δεν σηκώνει λάθος. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε τώρα είναι οι φτηνές λαϊκίστικες κορώνες για εσωτερική κατανάλωση. Όλο αυτό το κουβεντολόι, η εκτόξευση αλληλοκατηγοριών, η τοξικότητα ανάμεσα στις δικές μας γραμμές αποπροσανατολίζει απ’ το να μετρήσουμε ποιους και τι έχουμε πραγματικά απέναντι μας. Η σιωπηλή μας διαμαρτυρία εδώ απόψε, ο πόνος μας, ο πόνος των ανθρώπων της Κύπρου, οφείλουμε να φροντίσουμε να μετουσιωθεί στο πιο εύγλωττο και ισχυρό μήνυμα ενότητας και ομοψυχίας.
Δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή! Δεν συμβιβαζόμαστε με το παράλογο, με το άδικο. Δεν συμβιβαζόμαστε με μισή πατρίδα! Δεν ανεχόμαστε να ταξιδεύουμε στην ίδια τη γη μας με διαβατήρια, δεν θα υπογράψουμε την παράδοση της Αμμοχώστου, δεν θα αφήσουμε να τουρκοποιηθεί το νησί μας, δεν επαναπαυόμαστε με το status quo. Πρέπει επιτέλους να βγούμε απ’ το βολικό μας λήθαργο και ν’ αντιληφθούμε ότι αυτό που συμβαίνει εδώ στην Κύπρο, αυτό που ζούμε σ’ ένα ευρωπαϊκό κράτος, ένα ισότιμο μέλος της ΕΕ, δεν μπορεί να είναι η κανονικότητα μας.
Αυτός ο τόπος ανήκει στον κυπριακό λαό. Αυτή η γη ανήκει στους ανθρώπους της που την πονάνε και παλεύουν για την απελευθέρωση και την επανένωση της.
Φίλες και φίλοι,
Δεν βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην ακριτική κοινότητα της Δένειας, μόνο για να διατρανώσουμε ότι δεν ξεχνάμε. Πως θα μπορούσαμε άλλωστε να ξεχάσουμε; Με τη Νεκρή Ζώνη να μας φωνάζει εκκωφαντικά ότι η de facto διχοτόμηση της Κύπρου δεν μπορεί να αποτελέσει τη λύση του Κυπριακού;
Εμείς, δεν συμμεριζόμαστε την ψευδαίσθηση ότι η επίπλαστη και εύθραυστη ηρεμία που βιώνουμε σήμερα μπορεί να διασφαλίσει το αύριο των επόμενων γενιών. Η πάροδος του χρόνου δεν μπορεί να επουλώσει την ανοιχτή πληγή που άφησε η τουρκική εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή. Αντίθετα, με την πάροδο του χρόνου η πληγή κακοφορμίζει με κίνδυνο να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την πατρίδα μας. Απειλώντας την επιβίωση ολόκληρου του κυπριακού ελληνισμού. Το έχουμε δει πρόσφατα να συμβαίνει διεθνώς σε περιπτώσεις παγωμένων συγκρούσεων, όπως στην Αρμενία, την Ουκρανία, τη Γάζα.
Ούτε και υιοθετούμε φωνές, οι οποίες δυστυχώς διαχέονται έντονα, για εγκατάλειψη του συμφωνημένου πλαισίου λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΣΑ, υπέρ της διεξαγωγής ενός μακροχρόνιου αγώνα για μια αόριστη και ανέφικτη επιδίωξη κάτι καλύτερου, με νέα τετελεσμένα συνεχώς, με παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων, με ανασφάλεια, με αβεβαιότητα, με τον χρόνο να λειτουργεί αδυσώπητα εναντίον μας.
Σήμερα, δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ ενός Ενιαίου Κράτους ή της ΔΔΟ. Αλλά μεταξύ μιας βιώσιμης ΔΔΟ που θα επανενώνει τον τόπο… Και της μόνιμης διχοτόμησης της Πατρίδας μας.
Μιας μόνιμης διχοτόμησης που de facto θα επεκτείνει τα τουρκικά σύνορα στη σημερινή γραμμή αντιπαράταξης. Που θα οδηγήσει στην αδυναμία ουσιαστικού ελέγχου των συνόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Που θα οδηγήσει στην οριστική απώλεια κάθε προσφυγικής περιουσίας και στον πλήρη αφελληνισμό των κατεχομένων, που θα οδηγήσει στην εξαφάνιση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και στην αντικατάστασή της από Τούρκους έποικους. Πόσο ασφαλισμένη άραγε θα είναι τότε η πατρίδα μας;
Εάν πρέπει κάτι να μας διδάξει o μισός αιώνας που μας χωρίζει πλέον από τον μαύρο Ιούλιο του 1974, είναι ότι το κυπριακό πρόβλημα δεν έχει την πολυτέλεια ενός ακόμη μακροχρόνιου αγώνα.
Θα πρέπει λοιπόν με θάρρος και ειλικρίνεια να μεταφέρουμε στους συμπολίτες μας, αυτό, που όλοι όσοι συνομιλούμε με εκπροσώπους της διεθνούς κοινότητας, εισπράττουμε. Και αυτό που εισπράττουμε πέρα από τη διακηρυγμένη στήριξη στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, είναι η κόπωση. Η κόπωση και η απογοήτευση από την απουσία προοπτικής για εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεχτής λύσης.
Έχει δυστυχώς δημιουργηθεί σε μια μεγάλη μερίδα του διεθνούς παράγοντα η εντύπωση ότι το Κυπριακό είναι πλέον ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Γεγονός που υποβοηθά την Τουρκία να πλασάρει ανοικτά και χωρίς κανένα κόστος την απαράδεκτη θέση ότι η μόνη βιώσιμη επιλογή είναι η λύση δύο κρατών. Θέση που δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της παράνομης εισβολής και κατοχής. Την οποία εμείς ουδέποτε θα αποδεχθούμε.
Κανείς μας δεν αμφισβητεί την ευθύνη και την υπαιτιότητα της Τουρκίας. Είτε αυτή αφορά την εισβολή και τα τετελεσμένα που έκτοτε έχει επιβάλει, είτε αυτή αφορά το υφιστάμενο αδιέξοδο. Την ίδια ώρα όμως, ούτε και μπορούμε να επικαλούμαστε την τουρκική αδιαλλαξία για να δικαιολογούμε τυχόν δικές μας παραλείψεις ή λανθασμένες εκτιμήσεις. Διότι είναι τη δική μας θέση που δυσχεραίνει η πάροδος του χρόνου, όχι τις τουρκικές επιδιώξεις. Για αυτό και ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε με την άποψη: «Εμείς κάναμε ότι ήταν να κάνουμε, τώρα εξαρτάται απ’ την Τουρκία». Κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνάει με άλυτο το Κυπριακό, οφείλουμε να προσπαθούμε ακόμη περισσότερο.
Ο διορισμός, τον περασμένο Ιανουάριο, της προσωπικής απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, αποτέλεσε ένα θετικό βήμα. Εν αναμονή των αποφάσεων του Γενικού Γραμματέα μετά και από την επίδοση της έκθεσης της κ. Ολγκίν, οφείλουμε όλοι να είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε εποικοδομητικά για το σπάσιμο του υφιστάμενου αδιεξόδου και την επανέναρξη μιας διαδικασίας αναζήτησης συμφωνημένης λύσης. Διότι η διαιώνιση της στασιμότητας γεννάει καθημερινά καινούριους κινδύνους.
Κίνδυνοι οι οποίοι θα πολλαπλασιαστούν εάν και αυτή η προσπάθεια δεν στεφθεί με επιτυχία. Σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι κρίσιμο να καταγραφεί επισήμως η ειλικρινής και θετική στάση της δικής μας πλευράς, ανεξάρτητα από την όποια στάση επιλέξει τελικά να ακολουθήσει η Τουρκία. Η οποία και θα πρέπει να χρεωθεί την ευθύνη του αδιεξόδου. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι πολύ πιθανόν ο διεθνής παράγοντας να προσεγγίσει τη θέση ότι πλέον δεν είναι εφικτή η εξεύρεση λύσης στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Και ότι θα πρέπει να εξεταστούν και άλλες επιλογές διευθέτησης του προβλήματος.
Φίλες και φίλοι,
Μπροστά στην κρισιμότητα των στιγμών δεν έχουν θέση, ούτε οι προσωπικές ατζέντες ή φιλοδοξίες, ούτε τα μικροκομματικά συμφέροντα. Εξάλλου, βασικός λόγος και σκοπός ίδρυσης του Δημοκρατικού Συναγερμού, ήταν και παραμένει η συμβολή στην εθνική προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού και τερματισμό της τουρκικής κατοχής. Όπως μας δίδαξε ο ιδρυτής της Παράταξης μας, ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης.
Και πιστοί σε αυτή την πορεία θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που στοχεύει στη διάρρηξη του υφιστάμενου αδιεξόδου. Αλλά και να αναλαμβάνουμε συνεχώς και τις δικές μας πρωτοβουλίες που να ενισχύουν τη βούληση της διεθνούς κοινότητας να συνδράμει στην επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων. Αυτό τον στόχο υπηρετούν όλες οι πρόσφατες πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει εντός της μεγάλης μας ευρωπαϊκής οικογένειας και που είχαν ως αποτέλεσμα να ενταχθεί το Κυπριακό ανάμεσα στις δέκα κορυφαίες προτεραιότητες του ΕΛΚ.
Και προς ενίσχυση του ίδιου στόχου, από τον περασμένο Ιανουάριο έχουμε καταθέσει γραπτώς στον ΠτΔ τη δική μας εισήγηση, για μια ολοκληρωμένη στρατηγική με συγκεκριμένες ενέργειες και πρωτοβουλίες. Η οποία εκτιμούμε ότι μπορεί να συμβάλει καταλυτικά στην επίτευξη του κοινού μας στόχου. Στρατηγική, την οποία εμπλουτίσαμε με επιπρόσθετες εισηγήσεις και αποστείλαμε στον ΠτΔ πριν από μερικές εβδομάδες.
Διότι πιστεύουμε ότι η δημιουργία των προϋποθέσεων για επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, θα πρέπει να αποτελεί συλλογική προσπάθεια όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Όλοι θα πρέπει να βάλουμε πλάτες για να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος του Κυπριακού. Δεν είναι δουλειά του ενός. Εμείς θα συνεχίσουμε ν’ αναλαμβάνουμε τη δική μας ευθύνη χωρίς να προσμετρούμε το όποιο πολιτικό κόστος. Έχοντας πάντοτε κατά νου, ότι αυτό που σήμερα μπορεί να επενεργούσε θετικά ως προς την επίτευξη των στόχων μας, αύριο μπορεί να μην είναι αρκετό.
Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι αποκομμένο από τις διεθνείς εξελίξεις γύρω μας. Είναι οι ευρύτερες γεωπολιτικές συνθήκες που δημιούργησαν εκ νέου την ανάγκη και έδωσαν κίνητρα στην Τουρκία για αποκατάσταση σχέσεων με την Ελλάδα, την ΕΕ και τον δυτικό κόσμο. Και είναι οι ίδιες γεωπολιτικές συνθήκες που δημιουργούν σήμερα έστω μια χαραμάδα ελπίδας για διάρρηξη του παρατεταμένου αδιεξόδου στο εθνικό μας ζήτημα.
Έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο την κινητικότητα που παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας. Στους αγνοούμενους και εγκλωβισμένους μας που ακόμη περιμένουν. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Πάντοτε σε συνεργασία και σύμπνοια με την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση που αποτελούν τον διαχρονικό και ανιδιοτελή μας συμπαραστάτη.
Η συνεννόηση και η κοινή πολιτική γραμμή είναι η μόνη οδός για να προχωρήσουμε μπροστά. Η διαμάχη και ο διχασμός μόνο πίσω μπορούν να αφήσουν τον τόπο μας. Τα κούφια και ανέξοδα συνθήματα μόνο να μας καθυστερήσουν μπορούν και να μας απομακρύνουν από την ουσία των γεγονότων.
Κανείς από εμάς δεν θέλει να προδώσει τον τόπο του. Κανείς δεν επιθυμεί να ξεπουλήσει ούτε πατρίδες ούτε συνειδήσεις. Ούτε και εξυπηρετούμε κανένα ξένο αφήγημα, γιατί το ακούσαμε κι αυτό τώρα τελευταία. Ρεαλιστές είμαστε και θέλουμε να δούμε την πατρίδα μας ελεύθερη και ενωμένη. Απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα, αναχρονιστικές εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Να δούμε τους πρόσφυγες μας να ριζώνουν ξανά στη γη που τους γέννησε.
Κι ο ρεαλισμός δεν είναι αδυναμία, δύναμη είναι. Να μπορείς να προσμετράς τα πράγματα σωστά και υπεύθυνα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτή η στάση μπορεί να έχει βαρύ πολιτικό κόστος. Όμως αυτό το κόστος δεν μπορεί να μπει στο ζύγι με την απώλεια μιας πατρίδας ή τον αφανισμό ενός λαού.
Ήρθε η ώρα να τολμήσουμε φίλες και φίλοι! Να τολμήσουμε να γράψουμε μαζί μια νέα σελίδα στην ιστορία μας με μελάνι ενότητας και ομοψυχίας. Κι ας γίνουν αυτές οι δάδες που κρατάμε απόψε η ζωντανή φλόγα της ελπίδας, οδηγώντας την πατρίδα μας έξω από τα σκοτάδια του ολέθρου.
Εμείς θα είμαστε αυτοί που θα βγούμε και πάλι μπροστά.
Φωνάζει η σιωπή!
Κι είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι ν’ απαντήσουμε με πράξεις!
Αυτοί είμαστε. Αυτός είναι ο Δημοκρατικός Συναγερμός.
Σας ευχαριστώ»
Πηγή: Cyprus Times
