Ένα οδοιπορικό στη διαιρεμένη Κύπρο και στα βιώματα των κατοίκων της επιχειρεί η SZ
«Η Κύπρος είναι παραλία, ήλιος, αλλά και μια παγωμένη σύγκρουση: ελληνικός Νότος, τουρκικός Βορράς, ανοιχτές πληγές. Και τώρα υπάρχουν και Ισραηλινοί και Λιβανέζοι που διαφεύγουν από τις βόμβες στη ΜέσηΑνατολή. Καλώς ήρθατε σε ένα νησί εγκλωβισμένο ανάμεσα σε πολέμους» – έτσι ξεκινά το εκτενές ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung για τη διαιρεμένη Κύπρο.
Advertisement
Στο επίκεντρο της αφήγησης ο συντάκτης τοποθετεί προσωπικά βιώματα ανθρώπων που ζουν εκεί. Ο Γιάννης Ρούσου είναι οδηγός λεωφορείου και ξεναγός. Ήταν 15 χρονών το 1974 – τώρα είναι 65: «Σήμερα αυτοαποκαλείται “Mister John” για τους τουρίστες, κάτι που αναγράφεται και στο λεωφορείο του. Προσφέρει ξεναγήσεις μισής ημέρας με θέμα την ιστορία της Κύπρου. (…) Κάθε μέρα είναι ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν του. (…) Και ενώ ο Ρούσου ξεναγεί τους τουρίστες στη σύγκρουση που βίωσε ο ίδιος, μία άλλη σύγκρουση στην περιοχή έχει ήδη ξεκινήσει, στην άλλη πλευρά της θάλασσας. Εκεί, στη Μέση Ανατολή, υπάρχει διάχυτος ο φόβος μπροστά σε μία επόμενη κλιμάκωση. Το Ισραήλ, το Ιράν, η Χεζμπολάχ. Στην Κύπρο ανοίγεις το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου και ακούς αραβικά από έναν λιβανέζικο ραδιοφωνικό σταθμό. Η Βηρυτός απέχει μόλις 200 χιλιόμετρα και το Τελ Αβίβ λίγο περισσότερο. Μόλις 45 λεπτά με το αεροπλάνο».
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης στην Αμμόχωστο εμφανίζεται ο “Mister Ahmet”, «ένας συνταξιούχος καθηγητής αγγλικών με βρετανική προφορά και καπέλο του μπέιζμπολ». O κύριος Αχμέτ αυτοπροσδιορίζεται ως «ο καλύτερος εχθρός του “Mister John”». Όπως επισημαίνει ο ρεπόρτερ της SZ, «Δεν γνωρίζονταν τότε, ο “Mister Ahmet” και ο “Mister John”, ωστόσο και οι δύο μεγάλωσαν εδώ. Ο Γιάννης Ρούσου απομακρύνεται περπατώντας από τους τουρίστες, αφήνει την ξενάγηση στα χέρια του καλύτερου εχθρού του, σαν να μην θέλει να την ακούσει ο ίδιος για ακόμα μία φορά. (…) Συνηθίσατε τη διαιρεμένη πατρίδα; Όχι, ποτέ, αποκρίνεται ο Αχμέτ. Βάζει τα κλάματα και απομακρύνεται από τους τουρίστες, ζητώντας συγγνώμη. Ντρέπεται. Κάθε μέρα παίζει τον ρόλο του ξεναγού, προσπαθεί με χιούμορ να πολεμήσει τη θλίψη. Και μετά αυτή η ερώτηση: Το συνηθίσατε; “Όχι”, λέει, “δεν το συνηθίζεις ποτέ αυτό”».
Πηγή: Deutsche Welle
Πηγή: Cyprus Times
