Μετά από μια τραγωδία αρχίζουν και οι αναλύσεις για τα όλα όσα πρέπει να γίνουν και οι επικρίσεις για όσα δεν έγιναν. Δυστυχώς, τέσσερις νέοι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους το περασμένο Σαββατοκύριακο στο δρόμο και αυτό δεν αλλάζει. Είναι κρίμα πραγματικά να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι τόσο άδικα στο δρόμο. Πολλές από αυτές τις τραγωδίες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Πολλά από τα θύματα της ασφάλτου θα μπορούσαν σήμερα να είναι ανάμεσα μας, αλλά δυστυχώς δεν είναι.
Τα τροχαία δυστυχήματα αποτελούν μάστιγα και είναι κοινωνικό πρόβλημα που χρήζει ουσιαστικής αντιμετώπισης. Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα εν τη γενέσει του θα πρέπει να το μελετήσεις, να το αναλύσεις και με βάση τα συμπεράσματα να προχωρήσεις σε λήψη μέτρων αποφασιστικής πολιτικής.
Τα στατιστικά στοιχεία λένε πάντα την αλήθεια και μέσα από αυτά, εξάγονται πολύ σημαντικά συμπεράσματα, όπως το ποιες θεωρούνται «ευάλωτες» ομάδες σε ο,τι αφορά τα θανατηφόρα τροχαία, τις αιτίες που τα προκαλούν, τις ώρες που αυτά συμβαίνουν, τα σημεία που θεωρούνται πιο επικίνδυνα και για ποιους λόγους, όπως και διάφορα άλλα. Μέσα από αυτά τα συμπεράσματα μπορούν να καθοριστούν και στόχοι και πολιτικές. Διότι τα τροχαία δυστυχήματα έχουν και την κοινωνική τους πτυχή. Η οποία είναι ίσως και η σημαντικότερη.
Όταν για παράδειγμα, η ηλικιακή ομάδα των 18-30 ετών έχει τα περισσότερα θύματα, αυτό λέει πολλά. Δεν είναι ασφαλώς καινούριο συμπέρασμα αυτό. Ούτε ασφαλώς οι δημοσιογράφοι και οι κάθε λογής παντογνώστες των σόσιαλ μίντια, είναι πιο ειδικοί από τους εμπειρογνώμονες της τροχαίας. Όμως παραμένουν κάποια εύλογα ερωτήματα ως προς το πώς αυτή η Πολιτεία επενδύει στον βασικότερο πυλώνα πρόληψης των τροχαίων δυστυχημάτων που είναι η καλλιέργεια οδικής συνείδησης. Είναι πιο σημαντικό για παράδειγμα να καλύπτουν όλη αυτή την ύλη οι μαθητές μας και να μην έχουν ως μάθημα και με πρακτική μάλιστα άσκηση, την οδική ασφάλεια;
Ο πρώην Υπεύθυνος της Τροχαίας Ανδρέας Παπάς, στις δηλώσεις που έκανε αυτές τις μέρες σε διάφορα ΜΜΕ με αφορμή τα τροχαία του Σαββατοκύριακου είπε, μεταξύ άλλων, ότι η ενημέρωση που κάνει στα διάφορα στρατόπεδα όπου πάει ι για τα θέματα οδικής ασφάλειας και τους κινδύνους από την υπερβολική ταχύτητα και τη χρήση αλκοόλ η άλλων ουσιών κατά την οδήγηση, έχει φέρει αποτέλεσμα και έχουν μειωθεί τα δυστυχήματα με θύματα εθνοφρουρούς. Αυτό είναι ένα σημαντικό δεμένο. Γιατί λοιπόν μην γίνεται σε πιο οργανωμένη βάση από την σχολική ηλικία;
Οι αυστηρές ποινές είναι ασφαλώς ένα μέτρο το οποίο θα βοηθήσει σε ένα μεγάλο βαθμό στη συμμόρφωση των οδικών κανόνων. Δεν θα επιλύσουν ποτέ ολοκληρωτικά το πρόβλημα, ειδικά όταν αυτό αφορά νέους ανθρώπους που η έγνοια τους είναι να ξεγελάσουν το νόμο για να κάνουν, όπως νομίζουν, χαβαλέ οδηγώντας με τέρμα τα γκάζια. Η πλειοψηφία των οδηγών από μια ηλικία και άνω, μπορεί να αντιληφθεί και να παραδεχθεί τους κινδύνους της αυξημένης ταχύτητας. Όπως και της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, αν και στο τελευταίο, υπερτιμούμε πολλές φορές τις δυνατότητες μας σε όλες τις ηλικίες. Στις πιο νεαρές ηλικίες όμως υπάρχει άγνοια κινδύνου.
Όπως επίσης είναι γνωστό ότι τα σοβαρά τροχαία δυστυχήματα γίνονται συνήθως αργά το βράδυ. Όταν και οι συνθήκες οδήγησης είναι πιο δύσκολες και οι ανθρώπινες αντιστάσεις σε κινδύνους πιο χαλαρές.
Ας εστιάσουμε λοιπόν στην ουσία του προβλήματος και όχι σε εξαγγελίες και κινήσεις εντυπωσιασμού. Να υπάρχουν αυστηρές ποινές, να υπάρχουν και κάμερες τροχαίας. Αλλά τα μέτρα δεν θα δώσουν από μόνα τους λύσεις…
Πηγή: Φilenews
