Με τον πόλεμο της Ουκρανίαςη Ευρώπη έχει εισέλθει σε μια μόνιμη κρίση. Αυτό είναι φανερό από την άνοδο της Ακροδεξιάς σε διάφορες χώρες, αλλά κυρίως στη Γαλλία και την Γερμανία όπου βρίσκεται σε κρίση το ίδιο το πολιτικό σύστημα των χωρών αυτών.
Η κρίση διαπιστώνεται επίσης από την έκθεση που κατέθεσε πρόσφατα στις Βρυξέλλες ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, στην οποία αναφέρεται ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα.
Ο Ντράγκι προχωρεί ακόμη περισσότερο, γράφοντας στην έκθεσή του ότι για να ανακάμψει η Ευρώπη χρειάζεται επενδύσεις κατά πολύ πιο υψηλότερες από το σχέδιο Μάρσαλ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τον πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, η ΕΕ οφείλει να αυξήσει κατά 800 δισεκατομμύρια ευρώ τις ετήσιες επενδύσεις της για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και να δεσμευτεί για την τακτική έκδοση κοινών ομολόγων, ώστε να ανταγωνιστεί την Κίνα και τις ΗΠΑ. Η Γερμανία απέρριψε ήδη την εισήγηση του και ακολούθησε η Ολλανδία. Διότι από κάτι τέτοιο θα επωφελούνταν και οι φτωχότερες χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Η Γερμανία δεν θέλει κοινό ευρωπαϊκο δανεισμό μέσω ευρωομολόγων όπως το προτείνει ο Ντράγκι. Κάτι τέτοιο θα αύξανε το χρέος της ενώ θα πλήρωνε και ένα ψηλότερο επιτόκιο. Με το παρόν σύστημα ξεχωριστού δανεισμού κάθε χώρας, πληρώνει ο ευρωπαϊκός νότος το κόστος και οι Γερμανοί επωφελούνται των αγορών του.
Πρόκειται για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων η οποία χωρίς την κοινή οικονομική πολιτική δεν θα μπορέσει να γίνει ανεξάρτητος παίκτης στην διεθνή σκηνή. Η κρίση στις δύο χώρες που αποτελούσαν πάντα την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής πορείας, τη Γερμανία και την Γαλλία, κρίση οικονομική και πολιτική. δημιουργεί τω όντι υπαρξιακό πρόβλημα για την Ευρώπη.
Στις τελευταίες τοπικές εκλογές η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γερμανία δείχνει το μέγεθος της κρίσης που περνά η χώρα. Κάποιοι αναλυτές μιλούν ήδη για αποβιομηχανοποίηση της Γερμανίας, αφού κάποιες από τις βιομηχανίες της είτε κινδυνεύουν να κλείσουν, είτε μεταφέρουν την έδρα τους σε άλλες χώρες με φτηνότερη ενέργεια και φτηνότερο εργατικό δυναμικό.
Τα κύρια προβλήματα της χώρας είναι οι υψηλές τιμές ενέργειας και οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Το πρώτο οφείλεται στη στέρηση της ρωσικής ενέργειας και το δεύτερο στον περιορισμό της μετανάστευσης λόγω της απειλής της Ακροδεξιάς.
Την ίδια κρίση, οικονομική και πολιτική, περνά και η Γαλλία. Το χρέος της χώρας είναι τόσο ψηλό που θα χρειαζόταν μνημόνιο αν ήταν καμιά μικρότερη χώρα του νότου όπως η Ελλάδα. Στο πολιτικό πεδίο πολλοί αναλυτές αμφιβάλλουν αν ο Μακρόν θα καταφέρει να φτάσει ως το τέλος της θητείας του χωρίς να παραιτηθεί. Ήδη υποχρεώθηκε να ορίσει ένα πρωθυπουργό του οποίου η κυβέρνηση για να επιβιώσει θα στηρίζεται από την Άκρα Δεξιά της Μαρίν Λεπέν.
Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η αδυναμία της Κομισιόν στις Βρυξέλλες να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ευρώπης μετά την επανεκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ποτέ η Κομμισιόν δεν είχε επικεφαλής της μια τόσο αδύναμη πολιτική προσωπικότητα, διαπλεγμένη μάλιστα και σε σκάνδαλα.
Η αδυναμία αυτή της Ευρώπης με ένα δυσοίωνο μέλλον είναι το αποτέλεσμα της υποταγής της στην Ουάσιγκτον και η εμπλοκή της στον πόλεμο της Ουκρανίας που μόνο τους Αμερικανούς ωφελεί. Το κόστος αυτού του πολέμου για την Ευρώπη είναι τεράστιο. Δεν είναι μόνο η στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία αλλά κυρίως η στέρηση της φτηνής ρωσικής ενέργειας που την αντικατέστησε το πανάκριβο αμερικανικό υγροποιημένο αέριο LNG . Ειδικά για τη Γερμανία η στέρηση αυτή είναι καταστροφική. Για πολλούς η υποταγή του Βερολίνου στις ΗΠΑ είναι όπως η Γερμανία να έχει χάσει και τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι η Ευρώπη που θα μπορούσε να ήταν ο τρίτος σημαντικός πόλος της παγκόσμιας οικονομίας και του διεθνούς συστήματος, μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα, κατάντησε σήμερα ο μεγάλος ασθενής της διεθνούς οικονομίας με περιορισμένες επενδύσεις και χωρίς την αναγκαία τεχνολογική πρόοδο, αναγκαία για να ανταγωνιστεί τον κινεζικό κολοσσό ή τις ΗΠΑ.
Στην ουσία βρίσκεται υπό αμερικανική κηδεμονία και η εξάρτησή της από τις ΗΠΑ είναι σήμερα ίσως ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι ήταν αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί πλέον οι ΗΠΑ δεν έχουν σήμερα ούτε τις δυνατότητες που είχαν τότε για να βοηθήσουν την Ευρώπη αλλά ίσως ούτε και την διάθεση.
Η κρίση αυτή της Ευρώπης θα συνεχίζεται όσο ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν τερματίζεται και όσο δεν αποκαθιστά τις οικονομικές της σχέσεις με τη Ρωσία. Ειδικά η Γερμανία χωρίς την αποκατάσταση των σχέσεών της με την Μόσχα θα βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και μια συνεχή απομείωση της γερμανικής οικονομίας τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε πλανητικό επίπεδο.
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που ταλανίζει εκ νέου την Ευρώπη είναι το μεταναστευτικό.Η Γερμανία, υπό την πίεση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Θουριγγία και την Σαξωνία με την άνοδο της Ακροδεξιάς, προτίθεται να αναστείλει άμεσα τη Συνθήκη του Σένγκεν που θα οδηγήσει σε χάος, καθώς με το κλείσιμο των συνόρων και των γειτονικών της κρατών που θα ακολουθήσει,χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, ακόμη και η Κύπρος, θα μετατραπούν σε φυλακές μεταναστών. Τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην Ευρώπη,ειδικά τον ευρωπαϊκο νότο, θα βάλουν σε δοκιμασία την ίδια την ευρωπαϊκή ενότητα.
Για την Ελλάδα και την Κύπρο, από τη στιγμή που η Ευρώπη περνά μια υπαρξιακή κρίση, η εξάρτηση από τις ΗΠΑ θα είναι απόλυτη με την πλάστιγγα να γέρνει ως συνήθως υπέρ της Τουρκίας. Κι αυτό παρά τις ψευδαισθήσεις κάποιων στη Λευκωσία που περιμένουν σωτηρία από τους Αμερικανούς, τους Εγγλέζους και το ΝΑΤΟ. Σε μια στιγμή μάλιστα που ο Ερντογάν δηλώνει, ταυτιζόμενος με τους Αμερικανούς, ότι η Ρωσία οφείλει να επιστρέψει στην Ουκρανία όχι μόνο τις ανατολικές επαρχίες που κατέχει αλλά ακόμη και την Κριμαία. Και φυσικά η Άγκυρα προμηθεύει όπλα στην Ουκρανία με το αζημίωτο, ενώ ταυτόχρονα δεν εφαρμόζει τις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Μόσχας.
Αυτά για όσους περιμένουν ότι θα διαταραχθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με τους Αμερικανούς και τη Δύση γενικότερα. Η Άγκυρα έχει και στρατηγική, έχει και διπλωματία. Αλίμονον σε μας που ασχολούμαστε με τις νεοφιλελεύθερες ακροβασίες του Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2028!
*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής.[email protected]
Πηγή: Φilenews
