Όσα είπε ο ΠτΔ στην Επετειακή Εκδήλωση για την 25η Μαρτίου και την 1η Απριλίου του Σωματείου «ΔΟΞΑ» Στροβόλου
Η Ελληνική Επανάσταση και ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι, αναμφίβολα, από τους μεγαλύτερους ιστορικούς και καθοριστικούς σταθμούς στην Ιστορία του Ελληνισμού, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης μιλώντας στην Επετειακή Εκδήλωση για την 25η Μαρτίου και την 1η Απριλίου του Σωματείου «ΔΟΞΑ» Στροβόλου.
Advertisement
Αυτούσιος ο χαιρετισμός του Προέδρου:
Είναι με μεγάλη χαρά και περηφάνια που συμμετέχω στη σημερινή επετειακή εκδήλωση, εδώ στο ιστορικό Σωματείο της «Δόξας Στροβόλου», για να τιμήσουμε τους αγώνες του έθνους μας, τους αγώνες των Ελλήνων το 1821 και το Κυπριακό Έπος του 1955-‘59. Ξεκινώ ευχαριστώντας θερμά τον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου για την ιδιαιτέρως τιμητική για μένα πρόσκληση, αλλά και συγχαιροντας σας για την πολυεπίπεδη και ποικιλόμορφη διαχρονική δράση και προσφορά σας.
Η Ελληνική Επανάσταση και ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι, αναμφίβολα, από τους μεγαλύτερους ιστορικούς και καθοριστικούς σταθμούς στην Ιστορία του Ελληνισμού.
Παρά τη χρονική απόσταση, το 1821 και το 1955-’59 συνδέονται με έναν άρρηκτο και καταλυτικό δεσμό που καθορίζει την αδούλωτη ελληνική ψυχή. Από τη μια, οι Έλληνες εξεγείρονται μετά από 400 τόσα χρόνια σκλαβιάς και υποδούλωσης ενάντια στον οθωμανικό ζυγό, με μόνο σύνθημα και οδηγό το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ». Από την άλλη, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, οι Έλληνες της Κύπρου μετά από αιώνες υποδούλωσης σε διάφορους δυνάστες και κατακτητές, 130 χρόνια αργότερα, εμπνευσμένοι από τους αγώνες της Εθνικής Παλιγγενεσίας, αναβιώνουν ένδοξα και δυναμικά το έπος του 1821 και εξεγείρονται ενάντια στον αγγλικό ζυγό, με μοναδικό σύνθημα «Ένωσις και μόνον Ένωσις».
Μετά από αιώνες καταπίεσης και καταδυνάστευσης, οι Έλληνες κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανή την πίστη και την ταυτότητά τους. Οι προσπάθειες και οι αγώνες κλήρου και λαού σε όλη την οθωμανική επικράτεια, δεν άφησαν την ορθόδοξη πίστη και το ελληνικό φρόνημα να μειωθούν ή και να λυγίσουν. Αναμένοντας την Ανάσταση του γένους, μαθαίνοντας τα ελληνικά γράμματα μέσα από τα εκκλησιαστικά βιβλία, μαρτυρώντας με το αίμα τους την πίστη και την ελληνικότητά τους, οι Έλληνες για 400 χρόνια καρτερούσαν με ελπίδα στην ψυχή τους τη μέρα της Ελευθερίας. Οι αγώνες του Ρήγα Φεραίου και άλλων οραματιστών της ελευθερίας και της ανάστασης της Ρωμιοσύνης για όλους τους υπόδουλους λαούς, δεν άργησαν να φέρουν καρπούς. Μέχρι που όλοι σαν μια γροθιά, απλοί αγρότες, επαρχιώτες και βιοπαλαιστές, μαζί με τους Έλληνες πολιτικούς και επιχειρηματίες της διασποράς και πυρήνα και συντονιστή τη Φιλική Εταιρεία, οργανώνουν και ξεκινούν την Επανάσταση.
Πολύ σύντομα, η 25η Μαρτίου 1821 αποκτά οικουμενικό χαρακτήρα. Η Επανάσταση των Ελλήνων ενάντια στους Οθωμανούς καθίσταται σημείο αναφοράς και ορόσημο στη διεθνή ιστορία των αγώνων για ελευθερία των λαών και απαλλαγή τους από κάθε μορφή δουλείας και καταπίεσης.
Ονόματα, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Νικηταράς, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, η Μπουμπουλίνα και άλλων τόσων ηρώων του γένους, μένουν στην Ιστορία και γίνονται σύμβολα και πρότυπα πατριωτισμού και λεβεντιάς. Το Σούλι, το Αρκάδι, το Μεσολόγγι, το Χάνι της Γραβιάς, συγκινούν την Ευρώπη και πολλοί Ευρωπαίοι γίνονται Έλληνες στο φρόνημα, καταφθάνουν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν δίπλα στους αντάρτες και τους οπλαρχηγούς και να θυσιάσουν ακόμα και την ίδια τη ζωή τους στον βωμό της ελευθερίας και στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών της γης.
Ως ήταν αναμενόμενο, η πατρίδα μας δεν μένει ασυγκίνητη σε αυτή τη μεγάλη Επανάσταση. Παρά τη γεωγραφική της απόσταση και τους εξωτερικούς ανασταλτικούς παράγοντες, πολλοί Έλληνες της Κύπρου φεύγουν κρυφά και κατατάσσονται στις ομάδες των ανταρτών. Συγκροτούν τη Φάλαγγα των Κυπρίων, έχουν τη δική τους σημαία και δίνουν το παρόν τους στους αγώνες των αδελφών Ελλήνων. Στην Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός μυείται κρυφά στη Φιλική Εταιρεία και ενισχύει τον αγώνα με υλική και χρηματική βοήθεια. Μέχρι που και αυτός γίνεται μάρτυρας της αγριότητας των Οθωμανών και απαγχονίζεται την 9η Ιουλίου του 1821, αναφωνώντας τον ύμνο της ρωμιοσύνης και διαλαλώντας στα πέρατα της οικουμένης, ότι «η ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψει».
Μετά από αρκετές περιπέτειες, η Ελληνική Επανάσταση οδήγησε τους Οθωμανούς σε συνθηκολόγηση και με τη βοήθεια των ξένων δυνάμεων, το 1827 πρώτος Κυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας αναλαμβάνει ο άξιος, ικανότατος και γνήσιο τέκνο της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας και το 1830 ιδρύεται το Ελληνικό Κράτος. Η Ελλάδα μέσα σε 100 χρόνια επεκτείνει τα σύνορά της και τα όριά της διευρύνονται στον χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Μία – μία οι αλύτρωτες περιοχές του Ελληνισμού εντάσσονται στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος και πανηγυρίζουν την ελευθερία τους.
Η Κύπρος, τότε, βρισκόταν από το 1878 κάτω από την Βρετανική κυριαρχία και παρακολουθούσε με καημό και αγωνία την επέκταση του Ελληνικού Κράτους. Οι Έλληνες της Κύπρου προσεύχονταν και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο για τη δική τους σειρά, την ώρα που και η Κύπρος θα εντασσόταν στο Ελληνικό Κράτος και θα ανέπνεε τον αέρα της ελευθερίας. Επαφές, ψηφίσματα, δημοψηφίσματα, διαδηλώσεις, αντιστάσεις, συνθήματα και τόσα άλλα, αλλά και τόσες προσπάθειες απέβησαν μάταια και ανίκανα να πείσουν τους Βρετανούς αποικιοκράτες.
Μέχρι που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μαζί με τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή συμφωνούν στην ένοπλη πλέον δράση. Ιδρύεται η ΕΟΚΑ, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, στρατολογούνται εθελοντές, καλούνται Κύπριοι Ευέλπιδες και ορίζεται η 1η Απριλίου του 1955 ως η μέρα έναρξης του αγώνα ενάντια στον αγγλικό ζυγό. Πριν ακριβώς 70 χρόνια, ένα νέο έπος, εφάμιλλο του έπους του 1821, άρχισε να διαγράφεται και στην πατρίδα μας. Από την πρώτη στιγμή, χιλιάδες ήταν οι νέοι που έτρεξαν να ενταχθούν στις τάξεις της ΕΟΚΑ, «με πίστη στον Θεό και αγάπη εις την πατρίδα», με οδηγό και εμπνευστές τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Αμέσως, ένα εθνικό παραλήρημα απλώνεται σε όλη την Κύπρο, παρασύροντας συμπατριώτες μας κάθε ηλικίας σε ένα ασταμάτητο και πρωτοφανή αγώνα αντίστασης και ελευθερίας.
Ανατινάξεις, εκρήξεις, διαδηλώσεις, εμπρησμοί, κρησφύγετα, δολιοφθορές, διαβήματα, συλλήψεις, βασανιστήρια, ολοκαυτώματα, συνθήματα στους τοίχους, αναρτήσεις της ελληνικής σημαίας σε δημόσια κτήρια και σχολεία γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Παρά τις περί αντιθέτου εκτιμήσεις στο Λονδίνο, οι Άγγλοι δεν μπορούν να υποτάξουν ούτε να ελέγξουν τη μαχητικότητα και το πείσμα των Ελλήνων της Κύπρου για Ελευθερία και Ένωση με τη μητέρα πατρίδα. Μάταια προσπαθούν να φοβερίσουν τη μαθητιώσα νεολαία, η οποία δεν λέει να σταματήσει λεπτό να διαδηλώνει, να φωνάζει και να αγωνίζεται για Ελευθερία και Ένωση με την Ελλάδα.
Οι Βρετανοί βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Το Μεσολόγγι, το Σούλι, το Χάνι της Γραβιάς και το Αρκάδι αναβιώνουν ένδοξα και μαρτυρικά στην Κύπρο. Αχυρώνας Λιοπετρίου, Μαχαιράς, Δίκωμο, Γρηγόρης Αυξεντίου, Φώτης Πίττας, Μάρκος Δράκος, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Ανδρέας Κάρυος και τόσοι άλλοι γίνονται φάροι ελληνικής ψυχής. Τα φυλακισμένα μνήματα και τα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς, γίνονται μάρτυρες της ακλόνητης πίστης και της αδάμαστης ψυχής των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ένα ηρωικό έπος, ο πιο αγνός αγώνας της πατρίδας μας, που τελικά οδήγησε στην Κυπριακή Δημοκρατία, τη σημαντικότερη κατάκτηση τούτου του λαού και ό,τι πιο σημαντικό έχουμε μέχρι σήμερα.
Ως λαός, ως Πολιτεία, ακολουθώντας το παράδειγμα των αγωνιστών της φυλής μας και αν θέλουμε πραγματικά να τιμούμε τους αγώνες τους, οφείλουμε να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση και να πράττουμε ό,τι είναι δυνατόν για να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε τον τόπο μας που από το 1974 είναι κατεχόμενη από την Τουρκία. Οι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης και του έπους της ΕΟΚΑ μάς επιτάσσουν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, να μην εφησυχάζουμε και να διεκδικούμε με κάθε μέσο την ελευθερία της πατρίδας μας μέσα από την εξεύρεση μιας βιώσιμης, λειτουργικής και ανθεκτικής λύσης. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Γενεύη αποτελούν απόδειξη των άοκνων προσπαθειών μας για απεγκλωβισμό από το αδιέξοδο και έναρξη μιας ουσιαστικής προσπάθειας για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Μια εξέλιξη που προσεγγίζουμε με απόλυτη σοβαρότητα στο πλαίσιο της στρατηγικής μας, του διεκδικητικού ρεαλισμού, πατριάρχης του οποίου ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης, της ξεκάθαρης πολιτικής μας βούλησης, αλλά και του αναγνωρισμένου από τη διεθνή κοινότητα ρόλου της πατρίδας μας στην ευρύτερη περιοχή.
Η Κύπρος αποτελεί εξισορροπητικό παράγοντα στην περιοχή, με πορεία ανάκαμψης και σταθερότητας και με ενίσχυση – αυτή είναι η πρωταρχική μας έγνοια – όλων των παραγόντων ισχύος της. Δεν είναι λίγες οι φορές που λάβαμε και λαμβάνουμε τα εύσημα είτε για την οικονομική μας υπευθυνότητα είτε για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού είτε για την ανθρωπιστική μας συνεισφορά προς τα γειτονικά μας εμπόλεμα κράτη είτε για τον σταθεροποιητικό μας ρόλο σε μια περιοχή ιδιαίτερης γεωστρατηγικής σημασίας. Με σταθερά βήματα, με πλάνο, με σχεδιασμό, προχωράμε προς υλοποίηση των στόχων μας τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς μεγάλα κούφια λόγια, αλλά με πράξεις ουσίας και αποτελεσματικότητα που ενισχύουν, επαναλαμβάνω, όλους τους παράγοντες ισχύος της χώρας μας, εσωτερικούς και εξωτερικούς, με στόχο τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας για τους πολίτες του τόπου σε όλους τους τομείς.
Κλείνω, ευχόμενος πως τηρώντας το παράδειγμα του 1821 και του 1955, θα ανατείλουν νέες μέρες «δόξας» και «τιμής» στην πατρίδα μας, ένα μέλλον ελευθερίας, επανένωσης, ειρήνης και ασφάλειας για όλους. Το οφείλουμε στα παιδιά μας, το οφείλουμε σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη πατρίδα.
Πηγή: Cyprus Times
