Το έχω γράψει πολλές φορές και απαιτείται να το επαναλάβω μετά τον θρίαμβο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην πρόσφατη ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών: Έξω πάμε πολύ καλά. Και όποιοι το αμφισβητούν είναι κακοήθεις. Μου έχουν έρθει στο μυαλό και άλλες λέξεις, αλλά επιλέγω αυτήν ως την καλύτερη.
Το μεγάλο ατού της κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη είναι η διπλωματία. Ο ίδιος είναι πρώην διπλωμάτης, ενώ επέλεξε ένα υπουργό Εξωτερικών, τον Κωνσταντίνο Κόμπο, ο οποίος «βλέπει» μακριά. Έχει κινητοποιήσει τα καλά μυαλά του υπουργείου Εξωτερικών, έχουμε αρκετούς καλούς διπλωμάτες, έχουμε και μερικούς πολύ ανίκανους.
Ο Πρόεδρος, ο υπουργός και οι καλοί διπλωμάτες, έχουν ρίξει πολύ δουλειά για να μην είναι το Κυπριακό το μόνο θέμα με το οποίο ασχολείται η κυπριακή διπλωματία. Παραμένει βέβαια το πρώτο και πιο σημαντικό και απασχολούνται με το εθνικό θέμα συστηματικά και καθημερινά οι πάντες.
Αλλά, για πάρα πολλά χρόνια η διπλωματία μας ήταν και «όμηρος» του Κυπριακού -ελπίζω να μην παρεξηγηθεί η λέξη από τους «ψεκασμένους». Σε όλες τις επισκέψεις, σε όλες τις συναντήσεις ήταν το μοναδικό ζήτημα των συζητήσεων του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας, του υπουργού Εξωτερικών, και όλων των υπουργών ανεξάρτητα από το αντικείμενο τους.
Η Λευκωσία αποφάσισε να διεκδικήσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο, τον οποίο είχαν αναγνωρίσει πριν από αυτήν οι μεγάλες δυνάμεις, ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία (και πριν από αυτήν η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση).
Η διεφθαρμένη Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απασχολημένη με άλλα … σοβαρά θέματα, η γεωστρατηγική δεν είναι το αντικείμενο της, δεν ασχολείται, με αποτέλεσμα να χάνει το πλεονέκτημα σε μία από τις πιο σημαντικές περιοχές του κόσμου: τη Μέση Ανατολή.
Η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε για πολλά χρόνια μία έωλη υποστήριξη της προς την Κύπρο, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να χρησιμοποιεί τη Μεγαλόνησο κυρίως για να ελέγχει τη Συρία. Οι Αμερικανοί, από την πλευρά τους, την εκμεταλλεύονται από το 1973, πριν από την τουρκική εισβολή, όταν εγκατέστησαν το μεγαλύτερο ραντάρ παρακολούθησης στον κόσμο, στο Τρόοδος. Μία από τις θεωρίες για το προδοτικό πραξικόπημα και την εισβολή του Αττίλα, αφορούσε τον δήθεν φόβο των Αμερικανών ότι ο Μακάριος θα προσχωρούσε στο σοβιετικό μπλοκ. Ήταν και τότε, παραμένει και σήμερα, ένα ψέμα.
Αυτό που είχε σημασία είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε να «παίξει» ή για τους κυνικούς να εκμεταλλευθεί τη στρατηγική θέση της Κύπρου. Καλώς έπραξε. Αποφάσισε να θέσει όλα τα αυγά της στη Δύση. Και αυτό ορθό, αφού είναι μέλος της Ε.Ε. και σέβεται τις αποφάσεις της και η Ρωσία είναι πλέον, όπως και η Τουρκία, χώρα που εισέβαλε και κατέχει το έδαφος μίας άλλης χώρας.
Η αμερικανική κυβέρνηση, με τη βοήθεια της πρέσβειρας Τζούλι Φίσερ, έχει λάβει αποφάσεις που αφορούν την Κύπρο. Θα ήταν καλό οι αποφάσεις αυτές να αφορούν και το Κυπριακό, διότι αν πέσει ποτέ το νησί στη σφαίρα επιρροής της κατοχικής Τουρκίας, δεν θα επιτρέπει στους Αμερικανούς και στους λοιπούς Δυτικούς να τη χρησιμοποιούν όπως σήμερα.
Ερώτηση: Βλέπουμε στον ορίζοντα και στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών; Με τα νέα δεδομένα στη Μέση Ανατολή, με τη νέα μεγάλη ανάγκη να στηριχθεί πάση θυσία το Ισραήλ, ο χωροφύλακας της Ουάσιγκτον στην ευρύτερη γειτονιά, ναι, είναι «μοιραίο» ότι η συνεργασία θα μετατραπεί σε στρατιωτική.
Οι Αμερικανοί γερουσιαστές που συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο της Κύπρου στην Πάφο, είναι ενθουσιασμένοι με την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου». Και μένουμε προς το παρόν εδώ.
Έξω, λοιπόν, η Κύπρος πάει καλά. Δεν είναι απλά μία επιτυχία η εκλογή της στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Είναι μία τεράστια επιτυχία. Η Λευκωσία ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών, έχοντας απέναντι της τη Σαουδική Αραβία, που προσπάθησε να «εξαγοράσει» την εκλογή της αλλά απέτυχε.Τώρα εξηγείται και η σπουδή της Κύπρου, μέσω του Προέδρου και του υπουργού Εξωτερικών, να συναντήσουν «κάθε καρυδιάς καρύδια» στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τον Σεπτέμβριο.
Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σε αυτή τη μεγάλη νίκη και μας έκαναν υπερήφανους. Ο κ. Χριστοδουλίδης και οι υπουργοί του πρέπει να βρουν τον τρόπο για να πείσουν το λαό ότι και μέσα θα πάνε τα πράγματα καλά…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Η οργή του κ. Χρήστου Τριανταφυλλίδη, όπως εκφράστηκε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, εναντίον του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου, μεταφέρθηκε μέσα σε λίγη ώρα σε όλο τον κόσμο, όπου ζουν Έλληνες Κύπριοι. Ήταν το θέμα συζήτησης, ο ένας έστελνε την ανάρτηση στον άλλο, με αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες να το διακινήσουν και να τοποθετηθούν.
Δικαιολογημένη η οργή του γνωστού δικηγόρου. Πρόκειται για μία φρικτή καταγγελία κατά του αμετροεπή ανιστόρητου ευρωβουλευτή: Πάει στην κατεχόμενη Κερύνεια για να …ξεκουραστεί καπνίζοντας ναργιλέ. Προφανώς σε ξενοδοχείο που ανήκει σε πρόσφυγες ή που κτίστηκε σε ελληνική γη. Με βάση την καταγγελία, ο καθένας μπορεί να διερωτηθεί ό,τι θέλει και να εκφραστεί όπως επιθυμεί για τον Φειδία Παναγιώτου. Είναι πλέον πολιτικό πρόσωπο, αν και παραμένει ένας αριβίστας που νομίζει πως έπιασε το Θεό από τα γένια του και έτσι κατέστη παντοδύναμος.
Αρνείται να τοποθετηθεί στις κατηγορίες εναντίον του. Αντιλαμβάνομαι από πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες, ότι το προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου θα του απαγορεύσει τα σόου μέσα στην Ολομέλεια. Προφανώς και είμαι υπέρ της ελευθερίας έκφρασης -δεν δέχομαι καμία συζήτηση- αλλά όταν το ανέφερα μου απάντησαν ότι παραβιάζει τους κανονισμούς. Κερδίζει με πλάγιο τρόπο χρήματα, πέραν των χιλιάδων ευρώ που λαμβάνει λόγω της θέσης του.
Πάνω απ’ όλα, ο Ελληνοκύπριος (;)πολιτικός πρέπει να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με τους Τούρκους. Και όταν αναφέρομαι στους Τούρκους, δεν εννοώ τους μπλόκερς, αλλά την επίσημη τουρκική κυβέρνηση και το παράνομο καθεστώς των κατεχομένων.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω τον χρόνο μου και να παρακολουθήσω την καφενόβια κουβέντα του μπλόκερ ευρωβουλευτή με τον Τάκη Χατζηδημητρίου. Θυμίζω για όσους ξέχασαν ότι ο εν λόγω επαναπροσεγγιστής ευθύνεται για το γεγονός ότι «πρόδωσε» πολλά νέα παιδιά στα οποία δίδασκε κυριολεκτικά ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) είναι μία προδοτική λύση. Τώρα είναι φανατικός υποστηρικτής της. Πότε ήταν σωστός ο εν λόγω κύριος Τάκης; Όταν πολεμούσε τους Τούρκους στην Ομορφίτα, ή τώρα που παλεύει για λύση, που εξυπηρετεί τον Αττίλα, κάτι που δεν καταλαβαίνει. Νομίζει ότι πράττει το «ορθό», ενώ είναι εντελώς λάθος!!! Ανεξάρτητα από την παραπάνω περίπτωση και χωρίς να αναφέρομαι στην όποια δράση του πρώην αντιπροέδρου της ΕΔΕΚ, θα καταγράψω το εξής περιστατικό, που δεν αναφέρεται σε αυτόν: Είχα υποβάλει σε σοβαρό συνάδελφο μου στην Αθήνα το εξής ερώτημα: Εάν αύριο εμφανιστεί ένας πολιτικός ή ένας δημοσιογράφος, ο οποίος είναι φανατικός εχθρός της ΔΔΟ και ανακοινώσει ότι πλέον άλλαξε γνώμη και την υποστηρίζει τι θα σκεφθείς; «Προφανώς εκβιάζεται διότι δεν θέλω να υποστηρίξω ότι πληρώνεται». Τόσο απλά…
Πηγή: Φilenews
