Η αποδοχή για δεκαετίες μιας αποτυχημένης διαδικασίας και να συνεχίζεις να επιμένεις στην επανάληψή της τί είναι; Ρεαλισμός ή ψευδαίσθηση; Αρκούντως δηκτική η τοποθέτηση του Μ. Σιζόπουλου προς τον Πρόεδρο, σε ότι αφορά τη διαδικασία διαχείρισης του Κυπριακού, από την οποία η ΕΔΕΚ κρατά αποστάσεις και διαμηνύει πως δεν υπάρχει θέμα αλλοίωσης θέσης αρχών. Στη συνέντευξή του στο «Φ», αποφεύγει να πει τι θα πράξει στην περίπτωση που προκύψουν εξελίξεις, επιμένει ότι ήταν λάθος η συναίνεση στην παρουσία Φιντάν στο άτυπο συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ στις 29 του μηνός και υποστηρίζει ότι θα μπορούσε η Λευκωσία να διεκδικήσει αντάλλαγμα, την αναγνώριση της ΚΔ από την Τουρκία.
– Η συνεργασία σας με την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη ποια είναι σήμερα;
– Η συνεργασία με την Κυβέρνηση, τόσο με το Προεδρικό όσο και με τους υπουργούς της Κυβέρνησης είναι πολύ καλή. Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη. Πάντα υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης. Ο στόχος της ΕΔΕΚ παραμένει σταθερός όπως καθορίστηκε στην προεκλογική περίοδο, η εποικοδομητική συνδρομή στη διαμόρφωση και υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος και όχι η ποδηγέτηση του Προέδρου ή των Υπουργών. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει πιθανότητα αθέτησης ή αλλοίωσης ή υπαναχώρησης από θέσεις αρχής, όπως το Κυπριακό.
– Την περασμένη βδομάδα διαφωνήσατε ανοικτά στο θέμα της παρουσίας του Φιντάν στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών. Η Κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως. Ακούγεται επίσης ότι δεν έχετε ενημέρωση σε σχέση με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και έχετε παράπονο ως ΕΔΕΚ. Ισχύει;
– Όπως τονίσαμε πολλές φορές έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα αντίπαλο ο οποίος υπερέχει πολιτικά και στρατιωτικά. Αυτό δεν πρέπει να μας οδηγεί σε υποταγή και υποτίμηση των δυνατοτήτων μας. Φυσικά δεν πρέπει και να τις υπερτιμούμε. Η συστηματική υιοθέτηση μιας κατευναστικής πολιτικής όχι μόνο δεν θα βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού, αλλά θα αναβαθμίσει ακόμα περισσότερο τις προκλητικές διεκδικήσεις της τουρκικής πλευράς. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να δώσει τη συγκατάθεσή της για τη συμμετοχή του τούρκου ΥΠΕΞ στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., εάν η Τουρκία ήταν έτοιμη να αναγνωρίσει την Κ.Δ., να υλοποιήσει τις κυπρογενείς υποχρεώσεις που ανέλαβε έναντι της Ε.Ε. και να άρει το βέτο για την παρουσία του υπουργού Άμυνας στις κοινές συνεδριάσεις της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Η συγκατάθεση της Κυβέρνησης εκτιμούμε ότι ήταν απόφαση προς λάθος πολιτική κατεύθυνση και μπορεί να θεωρηθεί και ως δεδομένη στο μέλλον. Εάν ο Πρόεδρος ήθελε να μας ενημερώσει κατ’ ιδίαν, δεν θα ήμασταν αρνητικοί.
– Συμφωνείτε με τις δηλώσεις και τους χειρισμούς του Προέδρου; Θα τον στηρίξετε ως ΕΔΕΚ εάν προκύψουν εξελίξεις; Μία τριμερής συνάντηση για παράδειγμά και επανεκκίνηση της διαδικασίας των συνομιλιών; Υπό ποιες προϋποθέσεις; Τι αναμένετε σε σχέση με το Κυπριακό και τι αναμένετε από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη;
– Κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με μονομερείς υποχωρήσεις της πλευράς μας θα διαμορφωθεί θετικό κλίμα, ώστε οι συνομιλίες να καταλήξουν σε βιώσιμη και λειτουργική λύση. Στην ουσία με τις διακοινοτικές, τις τριμερείς ή/και τις πενταμερείς, υποβαθμίσαμε το Κυπριακό. Τελικά με όλες τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις όχι μόνο δεν επιλύθηκε, αλλά αντίθετα αναβαθμίσθηκαν οι απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς, η οποία δεν έκανε καμία υποχώρηση, δεν υλοποίησε κανένα ΜΟΕ. Έγιναν μέχρι σήμερα 7 κύκλοι συνομιλιών, χωρίς αποτέλεσμα. Η αποδοχή για δεκαετίες μιας αποτυχημένης διαδικασίας και να συνεχίζεις να επιμένεις στην επανάληψή της τί είναι; Ρεαλισμός ή ψευδαίσθηση;
– Τι προτείνετε δηλαδή;
-Η ΕΔΕΚ προτείνει αλλαγή της διαδικασίας των συνομιλιών. Η πλευρά μας πρέπει να επιμείνει στη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης. Είναι απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ η οποία καθορίζει το Κυπριακό, ως θέμα εισβολής και κατοχής. Προφανώς σε μια τέτοια διαδικασία αντίπαλο μέρος θα είναι η Τουρκία και όχι οι εγκάθετοί-της της Τ/Κυπριακής ηγεσίας. Εάν αρνηθεί να λάβει μέρος τότε θα είναι εκτεθειμένη και οι όποιες ευθύνες δεν θα επιμερίζονται και στην πλευρά μας. Η διαχείριση του Κυπριακού ως δικοινοτικού προβλήματος, απαλλάσσει την Τουρκία από τις ευθύνες της ως κατοχικής δύναμης και δίνει την ευκαιρία σε διάφορες χώρες, ακόμα και σε μέλη της Ε.Ε., για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους με την Τουρκία, να ακολουθούν μια ποντιοπιλατική πολιτική. Όχι μόνο δεν της επιβάλουν κυρώσεις, αλλά ενισχύουν ακόμα περισσότερο τις διμερείς τους σχέσεις.
Πηγή: Φilenews
