Κατά καιρούς βγαίνουν διάφορες ευφάνταστες προτάσεις στη δημόσια συζήτηση για παραχώρηση εφάπαξ ποσού για αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Τόσες χιλιάδες για το πρώτο παιδί, τόσες χιλιάδες για το δεύτερο, τόσες χιλιάδες για το τρίτο και πάει λέγοντας. Αλά ούνα, αλά ντούε, αλά τρε, που λαλεί η κουβέντα. Αλήθεια πάνε καλά ορισμένοι; Το να δώσεις 20 χιλιάδες εφάπαξ ποσό σε μια οικογένεια για το τρίτο της παιδί, αν η οικογένεια ζει σε ένα μονάρι διαμέρισμα, πώς οι 20 χιλιάδες θα είναι από μόνες τους κίνητρο. Να πάει να ενοικιάσει τριάρι; Με τις τιμές στην Κύπρο, άντε να τον φτάσουν για ένα χρόνο. Πέραν τούτου, αν δεν υπάρχουν παιδικές στέγες που να μπορούν να μένουν ως αργά ανοικτές, πού θα αφήνει τα μωρά της μια οικογένεια που δουλεύουν και οι δυο γονείς μέχρι αργά; Στο τέλος θα επωφελούνται όσοι έχουν ως μόνοι έγνοια τους τα λεφτά του κράτους και όχι την ευημερία των παιδιών… Διότι μια σωστή πολιτική για την υπογεννητικότητα αυτό απαιτεί…
Φ.Δ.
Πηγή: Φilenews
