> Τρέμει ο Πούτιν και γενικά η Ρωσία προ του ενδεχομένου να εμπλακεί η Κύπρος σε εχθροπραξίας μαζί της, διότι μπορεί μεν να διαθέτει τεχνολογία και εμπειρία επί του πεδίου, αλλά τα δικά μας βλήματα, αρχίζοντας από το κοινοβούλιο και φτάνοντας μέχρι και το προεδρικό, είναι θανατηφόρα και είναι σε θέση να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της Ουκρανίας. Όμως υπάρχουν και άλλοι διαθέσιμοι να πολεμήσουν στο πλευρό των Ουρανών όπως η τέως ευρωβουλευτής κ.Ελένη Σταύρου. Και αν κάποιοι έχουν κοντή μνήμη, να τους υπενθυμίσω, πως όταν η Χαμάς επετέθη στο Ισραήλ, φόρεσε το κράνος της και πήγε στην πρώτη γραμμή του μετώπου (κατ’ ακρίβεια αρκετά χιλιόμετρα μακριά) και μετέδιδε απευθείας (τρόπος του λέγειν) τις συμπλοκές μερικές μέρες μετά που είχαν ολοκληρωθεί στο σημείο, όπου στεκόταν υπερήφανη στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Μάλιστα, όπως διαδόθηκε τότε, δεκάδες στελέχη της Χαμάς έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της μετάδοσης της ανταπόκρισης της ευρωβολετού, με τη νεκροψία να δείχνει ότι έσκασαν (κυριολεκτικά) από τα γέλια.
>Οι δε παροικούντες την Ιερουσαλήμ ισχυρίζονταν πως οι άνδρες της Χαμάς φορούσαν κράνη όχι για να διασωθούν από τις σφαίρες των Ισραηλινών αλλά από τις πατάτες τις οποίες εξετόξευε η δεινή σκοπεύτρια κ. Σταύρου η οποία απέκτησε το προσωνύμιο «εξολοθρευτής», όπως λέμε «Τζακ ο αντεροβγάλτης». Η Χαμάς, η οποία είχε ήδη κλονιστεί από την παρουσία της κ. Σταύρου, κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια όταν εμφανίστηκε στον Ισραήλ και ο μπαρουτοκαπνισμένος οπλαρχηγός Χάρης Γεωργιάδης ο οποίος, όπως διαδόθηκε, «έκοβε αφτιά και μύτες». Πήρε θάρρος και ο πρόξενος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κύπρο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης και μας σπρώχνει στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. Σε δηλώσεις του δε ανέφερε:
>Συζητούμε με τις ΗΠΑ σε τρία επίπεδα που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, για το πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει αυτές τις ευκαιρίες, έτσι ώστε όταν όλα είναι στη θέση τους, η Κυπριακή Δημοκρατία να μπορεί να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ». Ώστε συζητούμε σε τρία επίπεδα. Αυτά συμβαίνουν όταν δεν έχουμε επίπεδο. Το μόνο που λυπάμαι για κάποιους πολιτικούς μας είναι που απέκτησαν θυγατέρες και όχι υιούς, ώστε να τους στείλουν να δολοφονήσουν νήπια και ηλικιωμένους προς δόξαν του ΝΑΤΟ. Αλλά, επειδή το ΝΑΤΟ δεν παίζει μόνο του και αν ο Πούτιν είναι ο δικτάτορας τον οποίο περιγράφουν (οι επίσης αιμοσταγείς ηγέτες της δύσης), το ερώτημα είναι «που πάμε ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια»; Διότι αν δεν σώζουν την Ουκρανία η οποία στέλνει τα παιδιά της να σκοτωθούν όχι για να απελευθερωθεί η χώρα αλλά για να αρπάξουν οι πολυεθνικές τον φυσικό πλούτο της, να μας πουν τι αναμένουν αν κινδυνεύσει ξανά η Κύπρος. Και παίζει από πρωίας μέχρι νυκτός το τροπάρι ότι η Κύπρος αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, ασφάλειας και άλλες αρλούμπες τη στιγμή που ούτε την ασφάλεια στους δρόμους μπορούμε να διασφαλίσουμε.
> Ελπίζω δε, να μην ισχύσει στην περίπτωση μας η ρήση, «έδωκεν ο Θεός του λίμπουρου φτερά για να τον καταστρέψει».
Πηγή: Φilenews
