Table of Contents
ΣΥΡΙΖΑ: Η κηλίδα του Συνεδρίου – Ποιοι ήταν αυτοί που αποδοκίμαζαν
Το «πολεμικό» κλίμα και η «δαιμονοποίηση» της αντίθετης άποψης κυριάρχησαν στην κερκίδα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αυλαία έπεσε, οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, η πειστική απάντηση για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη αναζητείται. Ιδίως από τη στιγμή που η έκβαση της επικοινωνιακής μάχης -που δόθηκε επί τρία γεμάτα 24ωρα- ερμηνεύτηκε κατά το δοκούν, παρόλο που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν οδηγήθηκε σε νέα εκλογική διαδικασία – πέντε μήνες μετά την προηγούμενη.
Το Συνέδριο συνήλθε την 22α Φεβρουαρίου ως «αφετηρία για τη νέα εποχή» της παράταξης, όπως διαφημιζόταν, αντ’ αυτού ωστόσο κατέληξε την 25η του μηνός να είναι μια έκφανση εσωτερικής πάλης και επίδειξης δυνάμεων εκατέρωθεν – ηγεσίας και αντιπολίτευσης. Το κλειστό του Tae Kwon Do έμοιαζε με αρένα στην οποία κυριάρχησαν τα θηρία.
Ηχορύπανση
Στη διάρκεια των εργασιών, ιδίως δε τις τελευταίες δύο ημέρες (Σαββατοκύριακο), οι έντονες αποδοκιμασίες, υπερβολικού χαρακτήρα σε μεγάλο κομμάτι τους, υπερίσχυαν του πολιτικού λόγου που ελάχιστα αναπτύχθηκε από το βήμα. Μετρημένοι ήταν εκείνοι που επιχείρησαν να θέσουν ζητήματα κατευθύνσεως και προορισμού.
Η αναπάντεχη παρέμβαση Τσίπρα, την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες του ολυμπιακού ακινήτου στο Φάληρο, έβαζε μπουρλότο σε μια κορυφαία διαδικασία που δεδομένων των όσων είχαν μεσολαβήσει είναι πιθανό να περνούσε απαρατήρητη. Αφότου όμως η αμφισβήτηση στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη τέθηκε από τον προκάτοχό του, η πόλωση έφτασε στα όρια ποδοσφαιρικού γηπέδου – αν όχι Κολοσσαίου.
Χωρίς ανεκτικότητα στο αντίθετο
Ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος το πρωί του Σαββάτου, πολύ περισσότερο δε η Όλγα Γεροβασίλη τη στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς της το απόγευμα της ίδιας μέρας, αντιμετωπίστηκαν με αδυσώπητο τρόπο για τις αντιπολιτευτικές θέσεις τους. Ανάλογα συνέβη με την Κατερίνα Νοτοπούλου το πρωί της Κυριακής απ’ όσους είχαν αρχίσει να γεμίζουν τις κερκίδες.
Ήταν κυρίως άνθρωποι μέσης ηλικίας οι περισσότεροι εξ όσων δυσανασχετούσαν. Μια περιήγηση σε κερκίδες, καρέκλες και διαδρόμους αρκούσε για να γίνει διακριτό το μένος στην αντίθετη άποψη. Άλλοι με διαπίστευση συνέδρου κι άλλοι όχι, καθώς πλην του ελέγχου των αποσκευών από τα ειδικά μηχανήματα αεροδρομίου η είσοδος ήταν ελεύθερη κι εντελώς ανεξέλεγκτη, αντιδρούσαν με μένος.
Άνδρες και γυναίκες ηλικίας κυρίως 40-45 ως 60 ετών, αλλά και ηλικιωμένοι μεταξύ αυτών, προξένησαν ένα τοξικό κλίμα που δεν ήταν αρμοστό για μια περίσταση ύψιστης κομματικής έκφρασης. Όντως τέτοια Συνέδρια είναι αρκετά διχαστικά και έντονα πολλές φορές, αλλά συνήθως ανεκτικά. Τούτη τη φορά η ανοχή στην άλλη άποψη δεν ήταν αποδεκτή.
Τον Ραγκούση τον διέκοψαν, ο Θεοχαρόπουλος έδειξε την αντίδρασή του, η Γεροβασίλη αναρωτήθηκε αν αυτή είναι η Αριστερά. Το προεδρείο επιχείρησε πάμπολλες φορές ν’ αποκαταστήσει την τάξη με παρατηρήσεις και νουθεσίες.
Οι αποδοκιμασίες έρχονταν κατά βάση από τα «ορεινά» των εξεδρών, τόσο κεντρικά όσο και πλάι – ανάλογα που είχαν βρει να καθίσουν οι «αγανακτισμένοι της πάνω πλατείας» την εκάστοτε μέρα. Ανεβοκατέβαινες τα σκαλιά, κοιτούσες βλέμματα, άκουγες διαλόγους, αλίευες φράσεις.
Ποιος χρεώθηκε τι
Προφανώς η αντιπολίτευση εντός ΣΥΡΙΖΑ τούς χρέωσε αμιγώς στο προεδρικό μπλοκ, διότι ούτως ή άλλως η στάση τους ήταν αρνητική για τα στελέχη που εξέφραζαν αμφιβολίες για την τωρινή ηγεσία.
Κάποιοι όντως εξέφραζαν ανοικτά την υποστήριξή τους στον Στέφανο Κασσελάκη, ως αυτόν που έδειξε να τους υπολογίζει ξανά, να τους δίνει σημασία και αξία, έστω και αν τους μετέτρεπε σε όπλο κατά των αμφισβητιών του. Επιδοκίμαζαν το «άλλαξέ τα όλα, άφησέ τους έξω». Κυνηγούσαν να τον χαιρετήσουν ή να φωτογραφηθούν. Άλλοι απέφευγαν να «ταυτοποιηθούν» και να ομαδοποιηθούν.
«Κάτω τα χέρια από τον Κασσελάκη», φώναζαν μ’ ένα στόμα την Κυριακή κατά τη διάρκεια της προεδρικής ομιλίας ενόσω και ο ίδιος δεν είχε αποφύγει λεκτικές υπερβολές ρωτώντας «τι κάνουμε απέναντι σε αυτούς τους λίγους που κάθονται σε μερικές από τις πρώτες σειρές και έχουν σταυρώσει τα χέρια;».
Κι αν η ατμόσφαιρα αρένας είναι προς στιγμήν εμψυχωτική, δεν συμβάλει ούτε στην ενότητα ούτε στη συντροφικότητα, στην οποία ορκίζονταν και οι δύο πλευρές.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
