Table of Contents
Η ανθεκτικότητα μιας δυνητικής συμμαχίας των προοδευτικών κοινοβουλευτικών κομμάτων αποδείχθηκε ανύπαρκτη. Ούτε μία εβδομάδα μετά την πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς προκειμένου να επιτευχθεί συσπείρωση γύρω από τη πρόσωπο του Χρήστου Ράμμου ως κοινά αποδεκτού για την Προεδρία της Δημοκρατίας, η απόπειρα βρέθηκε μετέωρη και κατάληξε στο κενό χωρίς ανοικτό αλεξίπτωτο.
Όχι μόνο η κουβέντα δεν άνοιξε ποτέ, αλλά στις επτά ημέρες που μεσολάβησαν από την πρόταση του Αλέξη Χαρίτση (9/12) μέχρι την «οπισθοχώρηση» του προέδρου της ΑΔΑΕ (16/12) σκορπίστηκε στον αέρα προτού καν συγκροτηθεί ο προτεινόμενος αντικυβερνητικός συνασπισμός.
Ο συμβολισμός στο πρόσωπο του Ράμμου
Με την πρόθεσή της η Νέα Αριστερά, που είχε εξασφαλίσει εκ των προτέρων τη συγκατάθεση του διακεκριμένου δικαστικού, επιδίωκε να υπερβεί τις κομματικές αγκυλώσεις. Μόνο που δεν συνάντησε «ευήκοα ώτα» στα υπόλοιπα έδρανα της Βουλής κι όσο ξαφνικά το ζήτημα εισήλθε στη σφαίρα της επικαιρότητας ανάλογα αστραπιαία έσβησε. Σαν μια φωτοβολίδα που χάνεται στον ορίζοντα.
Όχι πως, υπό το νέο καθεστώς εκλογής, μια υποψηφιότητα Ράμμου θα εξασφάλιζε την απαιτούμενη πλειοψηφία υπερισχύοντας της κυβερνητικής επιλογής για τον επόμενο ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου. Περισσότερο το όλο αυτό εγχείρημα αντανακλούσε έναν ξεκάθαρο συμβολισμό που στόχο είχε να θέσει σ’ ένα πρώτο επίπεδο την όποια συνεργασία των κεντροαριστερών δυνάμεων, εντός ή εκτός Κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα θα πίεζε την κυβέρνηση χάρη σ’ ένα πρόσωπο που έχει ταυτιστεί με το θέμα των υποκλοπών – άρα και το Κράτος Δικαίου στη χώρα.
Η ιστορική στήλη του Βήματος στο inbox σου
Γίνε μέλος του καθημερινού newsletter που αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο και απόκτησε πρόσβαση σε αποκλειστικό περιεχόμενο. ΕΓΓΡΑΦΗ
Όπως ο ίδιος ο κ. Ράμμος διευκρίνισε στη δήλωση της Δευτέρας, αποδέχθηκε την πρόταση του Αλ. Χαρίτση προκειμένου κι ο ίδιος να μεταδώσει ένα θετικό μήνυμα συγκεκριμένη στόχευση. Το μήνυμα ότι, όπως υπογράμμισε, «αξίζει να δίνει κανείς μάχες για την θεσμική ευπρέπεια, για την υπεράσπιση των θεσμών και ότι πρέπει περαιτέρω οι δημόσιοι λειτουργοί να προσπαθούν να πράττουν πάντα το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν και στις πιο αντίξοες συνθήκες, ακόμη δηλαδή, και όταν δέχονται άδικες ή/και δριμείες επιθέσεις ή/και απειλές».
Η ΝεΑρ, παρά την περιορισμένη δυναμική της και τον ισχνό κοινοβουλευτικό ρόλο της, δεν δίστασε να μπει στη διαδικασία αυτή και πρότεινε συνάντηση των πέντε πολιτικών αρχηγών (Ανδρουλάκη, Φάμελλου, Κουτσούμπα, Χαρίτση, Κωνσταντοπούλου) έτσι ώστε να συζητήσουν επί του πρακτέου κι όχι μόνο θεωρητικά. Έκτοτε ανέμενε τις αντιδράσεις των υπολοίπων, ευελπιστώντας πως θα βρεθεί σύντομα κοινός τόπος.
Η στάση των κομμάτων
Κατά τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ επικράτησαν εν τέλει «οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί και οι κομματικές στρατηγικές, αντιπαραθέσεις και διενέξεις». Πώς μεταφράζονται όλα αυτά;
Το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας τάχθηκαν κατά άνευ χρονοτριβής, «τορπιλίζοντας» από νωρίς την προσπάθεια της Νέας Αριστεράς. Ο Περισσός προέβαλε ως κεντρικό επιχείρημα την αντιλαϊκότητα του θεσμού. Από την άλλη η Ζωή Κωνσταντοπούλου απέρριπτε την κοινή αυτή γραμμή με το σκεπτικό πως θα ήταν χρησιμότερο να ανανεωθεί η θητεία του κ. Ράμμου στην Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών.
Τόσο το ΠαΣοΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρνήθηκαν τον διάλογο. Επικαλέστηκαν ωστόσο τον χρόνο που επιλέχθηκε από τη Νέα Αριστερά να θέσει το θέμα σε διαβούλευση. Δεν είναι κρυφό πως οι δύο ηγεσίες αιφνιδιάστηκαν από την προ εβδομάδας πρωτοβουλία Χαρίτση. Θα ήθελαν να έχουν συμβεί διαφορετικά τα πράγματα κι όχι με τρόπο που να τους δείχνει πως ακολουθούν τις εξελίξεις.
Από τη Χαριλάου Τρικούπη έκαναν λόγο για «πρόωρη συζήτηση» και για «βεβιασμένες κινήσεις» που δεν χρειάζονται στην παρούσα φάση. Παράλληλα, δια του Παναγιώτη Δουδωνή, υποστήριξε το ΠαΣοΚ πως ο επόμενος ΠτΔ θα πρέπει να είναι μια πολιτική προσωπικότητα.
Η Κουμουνδούρου εμφανίστηκε θετική σ’ ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής. Όπως όμως τόνιζαν κομματικές πηγές «όλα πρέπει να γίνουν στην κατάλληλη ώρα», μετά από «συζήτηση εντός οργάνων» και σίγουρα όχι «με επικοινωνιακούς όρους».
Ο Σωκράτης Φάμελλος είχε μεν φωτογραφίσει σε ομιλίες του τον κ. Ράμμο ως έναν υποψήφιο ΠτΔ που συγκεντρώνει όλα τα κατάλληλα χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα όμως εντός κόμματος εμφανίστηκαν κι άλλες τάσεις που γεννούσαν απορίες για τη συνολικότερη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην προεδρική εκλογή. Φερ’ ειπείν ο Νίκος Παππάς μίλησε για ΠτΔ που να προέρχεται «από την Αριστερά ή την ευρύτερη προοδευτική παράταση» οριοθετώντας τον χώρο του εντός οργάνων, ενόσω ο Νικόλας Φαραντούρης πρότεινε ονομαστικά τη Λούκα Κατσέλη ως μια ενωτική υποψηφιότητα.
«Έπληξαν καίρια την όποια δυναμική»
«Οι πιο πάνω εξελίξεις απομείωσαν δυστυχώς και εκ των πραγμάτων τον πιο πάνω αξιακό συμβολισμό και έπληξαν καίρια την όποια δυναμική θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει η πρόταση στην κοινωνία, που πρέπει να είναι ο τελικός αποδέκτης τέτοιων θεσμικών συμβολισμών» υποστήριξε χαρακτηριστικά ο κ. Ράμμος, εκφράζοντας τις ενστάσεις του για τις κινήσεις που προηγήθηκαν σε προσκήνιο και παρασκήνιο.
Εστίασε επίσης ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ στο γεγονός πως άρχισε «στο πλαίσιο της ήδη γνωστής από το παρελθόν προσπάθειας δολοφονίας του χαρακτήρα μου, να διασύρεται και πάλι το όνομα μου σε εμπαθή και υβριστικά λιβελλογραφήματα στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μου αποδίδονται ανύπαρκτα σενάρια».
Ήταν αυτή η αρχή του τέλους ενός φιλόδοξου «πειράματος» που η δραστικότητά του απέτυχε εν τη γενέσει του.
«Η πρόταση της Νέας Αριστεράς προέκρινε την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου και της δημοκρατίας. Και ως τέτοια είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να λάβει ευρεία υποστήριξη από τα κόμματα της αριστερής και δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, οι δυνάμεις αυτές επέλεξαν τον δρόμο του μικροκομματικού συμφέροντος αντί να ορθώσουν τείχος προστασίας απέναντι στις χυδαίες επιθέσεις από τα συστήματα εντός και πέριξ του Μεγάρου Μαξίμου.
Έτσι, υπονόμευσαν τη δυνατότητα μιας ισχυρής υποψηφιότητας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επέλεξαν να μην συγκρουστούν με το καθεστώς Μητσοτάκη. Εμείς θα επιμείνουμε: για την υπεράσπιση της κοινωνίας, του κράτους δικαίου και της Δημοκρατίας απέναντι σε μια αυταρχική και αλαζονική κυβέρνηση» σχολίαζαν δηκτικά από τη Νέα Αριστερά που δεν βρήκε το πρόσφορο έδαφος που επιζητούσε.
Αν μαζί με την υποψηφιότητα Ράμμου «κάηκε» ολοσχερώς και κάθε μελλοντική απόπειρα σύμπραξης κεντροαριστερών κομμάτων, θα διευκρινιστεί εν ευθέτω χρόνω. Εκ των πραγμάτων η πρώτη συγκυρία δεν έτυχε της αξιοποίησης που μερίδα του πολιτικού κόσμου ήθελε να καταφέρει στην παρούσα φάση.
Πηγή: To Vima
