Table of Contents
Τα μακροοικονομικά στοιχεία και στατιστικά δεδομένα της ελληνικής οικονομίας στο τέλος του 2024 δηλώνουν υγεία και φανερώνουν προοπτικές ανάπτυξης. Η χώρα μας φαίνεται να έχει ξεφύγει από τη μέγγενη της μακράς οικονομικής κρίσης, έχει απαλλαγεί από την ασφυκτική δημοσιονομική πίεση των μνημονιακών χρόνων, το δημόσιο χρέος εξυπηρετείται άνετα, τμήματά του αποπληρώνονται πρόωρα πριν από τη λήξη τους και πλέον κοινή είναι η πεποίθηση σε εταίρους και οίκους αξιολόγησης ότι δεν συνιστά απειλή και κίνδυνο εκτροπής.
Προοπτικές
Για τους περισσότερους οικονομολογούντες, εντός και εκτός της χώρας, το στοίχημα για το 2025 και τα επόμενα χρόνια μέχρι τις εθνικές κάλπες του 2027 είναι η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί το θετικό επενδυτικό κλίμα της περιόδου, τις πολλές προοπτικές αναβάθμισης και πλήρους επανένταξης στο διεθνές οικονομικό σύστημα και μαζί το πλήθος των διαθέσιμων ευρωπαϊκών πόρων, των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Ανάκαμψης και έτσι να δημιουργήσει περιβάλλον ταχείας ανάκαμψης και υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, ώστε να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησε στην ελληνική κοινωνία και οικονομία η προηγούμενη μακρά κρίση της εσωτερικής υποτίμησης αξιών και αμοιβών και της υπερφορολόγησης των πάντων.
Οι περισσότεροι των διεθνών αναλυτών θεωρούν ότι οι διατηρούμενες ακόμη συνθήκες πολιτικής σταθερότητας προσφέρουν μια ακόμη ευκαιρία τριών ετών στην Ελλάδα να ξεφύγει οριστικά από τον προηγούμενο βασανιστικό κύκλο και να επιτύχει τη διεκδικούμενη, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι στους επιχειρηματικούς κύκλους η αισιοδοξία περισσεύει. Οι περισσότεροι των επιχειρηματιών βλέπουν τις δουλειές τους να πηγαίνουν καλά, τις ευκαιρίες μεγέθυνσης και συνεργασιών να πολλαπλασιάζονται και τις προοπτικές τους να είναι ευοίωνες. Η κερδοφορία των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών «έτρεξε» το 2024 με ρυθμό 15%, οι αποτιμήσεις τους αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο και η οικονομική πολιτική όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο, παρά συμπαρίσταται με κάθε τρόπο στα σχέδιά τους.
Η οικονομική πολιτική παραμένει συντηρητική, οι όποιες κατ’ έτος μεταβολές στους μισθούς, στους φόρους και σε άλλα πεδία είναι μικρές έως ανεπαίσθητες, ώστε να μην αυξάνουν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων και να διευκολύνουν κατά το δυνατόν τα όποια επενδυτικά τους σχέδια.
Κοινώς η νεοδημοκρατική κυβέρνηση είναι πολιτικά και ιδεολογικά συγγενής προς την επιχειρηματικότητα και της προσφέρει ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες μεγέθυνσης. Ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ακράδαντα ότι η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα ταυτίζεται με το δικό του πολιτικό σχέδιο, με τη δημιουργία περισσότερων και καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας, οι οποίες μπορούν, κατ’ αυτόν, να υποστηρίξουν τη μακροημέρευση του κόμματός του στην εξουσία. Υποστηρίζει έτσι την ανάπτυξη των αγορών, δίνει ολοένα και περισσότερο χώρο στον ιδιωτικό τομέα και φροντίζει την επικράτησή του σε πλήθος τομέων που άλλοτε κυριαρχούσε το κράτος.
Ανιση κατανομή
Το θέμα ωστόσο είναι ότι οι επιδόσεις της οικονομικής πολιτικής δεν αγγίζουν τους πάντες. Τα οφέλη δεν κατανέμονται ισόρροπα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και τάξεων. Αυτοματισμοί δεν ισχύουν στην ανακατανομή και αναδιανομή του πλούτου, παλαιού και νέου.
Οι ανώτερες τάξεις και τα πάνω τμήματα της μεσαίας τάξης βλέπουν τα εισοδήματά τους να αυξάνονται ταχύτερα, αλλά αντιθέτως για το πλήθος εργαζομένων οι αυξήσεις στις αμοιβές υστερούν ή καλύτερα προσαρμόζονται με βασανιστικές χρονικές υστερήσεις.
Μπορεί όντως στα χρόνια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης να προστέθηκαν περίπου 500.000 θέσεις εργασίας και οι αμοιβές των εργαζομένων να αυξήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια οριακά υψηλότερα του πληθωρισμού, αλλά το αίσθημα ότι η εργασία παραμένει υποαμειβόμενη είναι ισχυρό.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα εργατικού δυναμικού της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα είδαν τις μέσες αποδοχές να αυξάνονται κατά περίπου 5,2% την τρέχουσα χρονιά. Τα περίπου 2,8 εκατομμύρια των μισθωτών τον περασμένο Σεπτέμβριο, σύμφωνα με την Εργάνη, απολάμβανε μέσες μεικτές αποδοχές 1.252 ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι μετά την αφαίρεση των κρατήσεων η καθαρή αμοιβή είναι μικρότερη των 1.000 ευρώ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την κάλυψη του πλήθους των αναγκών.
Πολύ περισσότερο όταν κάποιος πρέπει να πληρώνει και νοίκι προκειμένου να καλύπτει υποτυπωδώς τις στεγαστικές ανάγκες.
Οι αποδοχές
Επιπλέον το στοιχείο των μέσων μεικτών αποδοχών κρύβει μεγάλες διαφορές μεταξύ των κλάδων. Μόνο 10 δραστηριότητες, που απασχολούν 255.127 εργαζομένους, μόλις το 9% του συνόλου των εργαζομένων, απολάμβαναν μεικτές αποδοχές υψηλότερες των 1.500 ευρώ.
Τα πρωτεία κατείχαν τον περασμένο Σεπτέμβριο με 2.648 ευρώ οι εργαζόμενοι του χρηματοπιστωτικού τομέα και ακολουθούσαν με 2.419 ευρώ οι απασχολούμενοι στην ηλεκτροπαραγωγή και τη διανομή του φυσικού αερίου. Στην τρίτη θέση με 2.199 ευρώ βρίσκονταν οι προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών και οι εργαζόμενοι στον κύκλο της παροχής οικονομικών συμβουλών.
Οι εργαζόμενοι στην επιστημονική έρευνα και ανάπτυξη λάμβαναν μεικτές αποδοχές 2.089 ευρώ, οι εργαζόμενοι στην παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων 2.023 ευρώ, οι τηλεπικοινωνίες προσέφεραν 1.888 ευρώ, οι μεταφορές 1.700 ευρώ, η παραγωγή χημικών 1.634 ευρώ, οι υπηρεσίες πληροφορίας 1.581 ευρώ και οι ποτοποιίες 1.537 ευρώ. Από εκεί και πέρα το χάος.
Στα 691 ευρώ
Στις δραστηριότητες εστίασης για παράδειγμα με 407.772 εργαζόμενους, όπου συναντώνται και πολλές συμβάσεις μερικής απασχόλησης, οι μέσες μεικτές αμοιβές παρέμεναν τον περασμένο Σεπτέμβριο στα επίπεδα των 691 ευρώ, στο λιανικό εμπόριο , όπου απασχολούνταν 360.806 εργαζόμενοι, οι μέσες μεικτές αμοιβές έφθαναν τα 951 ευρώ, στον καθαρισμό κτιρίων και εξωτερικών χώρων οι μεικτές αποδοχές έφθαναν τα 832 ευρώ και σε άλλες δραστηριότητες παροχής προσωπικών υπηρεσιών στα 797 ευρώ.
Τα παραπάνω βεβαιώνουν προφανώς και τις διαφορές στις αμοιβές μεταξύ των εργαζομένων, που αντικατοπτρίζουν και τις διαθέσιμες δεξιότητες και την εκπαίδευση μαζί. Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι ο μεγάλος όγκος των εργαζομένων, περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσωπα, διαβιούν δύσκολα και εμφανώς απέχουν πολύ από τον στόχο των μέσων μεικτών αποδοχών στα 1.500 ευρώ που έχει θέσει ως στόχο για το 2027 ο κ. Μητσοτάκης. Η υστέρηση προσαρμογής των αμοιβών δεν είναι προφανώς χωρίς συνέπειες, κοινωνικές, πολιτικές και άλλες.
Η αποκαρδίωση περισσεύει και η απογοήτευση κλονίζει τη θέση μεγάλης μερίδας των νοικοκυριών. Η βραδύτητα προσαρμογής μπορεί να ενισχύει την κερδοφορία αλλά κατά πάσα βεβαιότητα φέρνει αναστατώσεις. Πολύ περισσότερο όταν συμβαίνει οι πολωνοί και οι ρουμάνοι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν πλέον καλύτερες αμοιβές από τους Ελληνες.
Πηγή: ToVima.gr
