Μια αλλιώτικη προσέγγιση των απωλειών μας σε μια παράσταση συναισθημάτων ήχου και κίνησης με δυνατά μηνύματα
Τον Αχιλλέα Κουκκίδη (φωτό) τον αγαπάς ή τον μισείς, τον αποδέχεσαι ή τού γυρίζεις την πλάτη, τον πιστεύεις και εξερευνάς μαζί του τον κόσμο της ψυχής σου ή δεν ξαναπατάς στο γραφείο του, χάνοντας, όμως, αυτό το υπέροχο ταξίδι ανάμεσα στον θάνατο και τη ζωή.
Ο Αχιλλέας Κουκκίδης είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Το ανακαλύπτεις όταν ακολουθείς τον δρόμο που προσπαθεί να σού χαράξει, όταν «εισβάλλει» με το έτσι θέλω στα μύχια της ψυχής σου, όταν τού λες τα μυστικά σου, ή ακόμη κι’ όταν σού τα βγάζει με εκείνο το επιτακτικό του ύφος, που θα έλεγες, εάν δεν τον γνώριζες, «καλύτερα να με σκοτώσει, παρά να διεισδύσει τόσο βίαια στην ψυχή μου».
Ωστόσο, δεν υπάρχει άνθρωπος που, μετά τις πρώτες «καρπαζιές και γροθιές» του, δεν τον αγάπησε για αυτό που είναι: για την αυθεντικότητά του, που τόσο πολύ θέλει να κρύψει, για την παιδική του ψυχή, για τις αλήθειες τις δικές του, τα δράματα που άκουσε και είδε στη ζωή του, τόσα χρόνια στην κλινική ψυχολογία. 
Από τη Γαλλία όπου σπούδασε και εργάστηκε μέχρι το Ογκολογικό Κέντρο Τράπεζας Κύπρου όπου στήριζε ασθενείς τελευταίου σταδίου, μέχρι και το γραφείο του, εκεί που ξεδιπλώνονται αλήθειες και συναισθήματα, στην καρδιά της Λευκωσίας.
Όντας άνθρωπος που δεν επαναπαύεται ποτέ, που ζει, νιώθει και γράφει, που κάνει καλά οποιαδήποτε δουλειά πιάσει στα χέρια του, από το γράψιμο άρθρων σε έντυπα ή αράδες στο διαδίκτυο, σε μπλοκ, postcasts, η νέα του κίνηση δεν μας εκπλήσσει.
Προσωπικά δεν εξεπλάγην με το νέο του εγχείρημα. Ήμουν σχεδόν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα το επιχειρούσε, όχι βέβαια θεατρικά, ίσως με ένα διήγημα ή μυθιστόρημα, χαρίζοντάς μας ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή με τη δικιά του ιδιαίτερη καυστική αλλά τόσο ανθρώπινη πινελιά. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ώρες για τον Αχιλλέα, ειδικά εάν τον γνωρίζει τουλάχιστον για μια δεκαετία.
Και πραγματικά είναι με τεράστια χαρά αλλά και περιέργεια που αγκαλιάζουμε αυτή τη νέα του προσπάθεια, ως συγγραφέας παιδικής θεατρικής παράστασης στο «Θέατρο Δέντρο», με την ταλαντούχα ηθοποιό και σκηνοθέτιδα Κατερίνα Λούρα, και τον τεράστιο – το ίνδαλμα των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων – τον άνθρωπο που γράφει ιστορία στο κυπριακό θέατρο Σταύρο Λούρα.
Μια αληθινή ιστορία
Λοιπόν, το θέατρο «Δέντρο» παρουσιάζει, μία εντελώς διαφορετική παράσταση με ένα αλλιώτικο κείμενο, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία και μια πραγματική στιγμή, με τίτλο «Κι Εγώ;» του Αχιλλέα Κουκκίδη. Ναι, σωστά διαβάζετε. Το θεατρικό είναι η πρώτη ενημέρωση που έκανε ο κλινικός ψυχολόγος που, κατ’ απαίτηση της Κατερίνας Λούρας, διασκεύασε σε μια παιχνιδιάρικη παιδική ιστορία, βασισμένη σε αλήθειες, στις δικές μας αλήθειες, τις αλήθειες του καθενός. Η Κατερίνα ως σκηνοθέτις και η ομάδα της, αποτελούμενη από νεαρά και ταλαντούχα παιδιά, παίζουν με τον ήχο, τα συναισθήματα και την εικόνα και βγάζουν μια παράσταση όχι μόνο για μικρούς και μεγάλους, αλλά κυρίως για μεγάλους που θέλουν να παραμείνουν πάντοτε παιδιά.
Η ανακοίνωση και η αντιμετώπιση της αρρώστιας, η φιλία και η διαδικασία ενός παιδιού να βρει την παρουσία μέσα στην απουσία, αποτελεί την κύρια πλοκή του έργου. Το πρωτότυπο αυτό έργο ενεργοποιεί συναισθήματα, αφυπνίζει συνειδήσεις και αναμένεται να κερδίσει τις καρδιές των θεατών ανεξαρτήτου ηλικίας.
Ο Αχιλλέας Κουκκίδης μάς εξηγεί ότι το κύριο μήνυμα της παράστασης είναι ότι «τίποτα δεν χάνεται ποτέ στ’ αλήθεια», και όπως έγραψε και ο Κάφκα, «οτιδήποτε αγαπάμε, τελικά κάποια μέρα θα το χάσουμε, αλλά στο τέλος η αγάπη θα επιστρέψει με μια διαφορετική μορφή». «Η κάθε απώλεια, όταν τη μοιραζόμαστε αντέχεται, μπορούμε να επιβιώσουμε. Ταυτόχρονα πρέπει να αποδεχθούμε πως ή όποια θλίψη είναι ιερό συναίσθημα, δεν είναι κακό, και μπορούμε να ζήσουμε κουβαλώντας κάτι από αυτόν/ή που έχουμε χάσει».
Η Κατερίνα Λούρα αναφέρει πως «η θεατρική ομάδα μας σκιαγραφεί το θέμα με δραματουργική αισιοδοξία, τονίζοντας ότι σε περιπτώσεις απώλειας, παρόλο που όλα φαίνονται να τελειώνουν, τίποτα μέσα στον άνθρωπο δεν χάνεται παντοτινά. Επιδιώκουμε να δώσουμε δυνατά μηνύματα μαθαίνοντας να χτίζουμε μέσα μας χώρους όπου κατευνάζεται η απειλή και το τέλος. Ότι η ζωή μας συνεχίζεται επουλώνοντας τις πληγές μας, επανασυνδεόμενοι με άλλους, χωρίς να αφήνουμε κατάλοιπο στη σχέση με τη ζωή. Ως σκηνοθέτις και ως ηθοποιοί επιχειρούμε μια δραματική βουτιά από την επιφάνεια μιας καθημερινότητας στον Άδη και αναδυόμαστε ξανά σε μια επιφάνεια, όπου πια οι πράξεις και τα συναισθήματά μας χρωματίζονται με αξία».
Σε μια χώρα που οι σχέσεις με τα παιδιά περιστρέφονται εξόφθαλμα γύρω από τις σχολικές επιδόσεις, το θεατρικό του Αχιλλέα «στολισμένο» από την κίνηση, τον ήχο, τα συναισθήματα αναδύει ωμές αλήθειες, που καταπλήσσουν τους θεατές ταξιδεύοντάς τους μέσα από ένα γαϊτανάκι συναισθημάτων προς την κάθαρση.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Θανάση, ένα 9χρονο αγόρι που ζει με τον βωβό παππού του, ο οποίος αρρωστά και πεθαίνει. Δίπλα του, δυο φίλοι του, ένα κορίτσι και ένα αγόρι, που ζει επίσης την απώλεια του σκύλου του.
Η ανακοίνωση και η αντιμετώπιση της αρρώστιας του παππού, η φιλία και η διαδικασία ενός παιδιού να βρει την παρουσία μέσα στην απουσία, αποτελεί την κύρια πλοκή του έργου.
Βλέπουμε την ανακοίνωση της ασθένειας του παππού και την αντιμετώπισή της, τη σημαντικότητα της φιλίας και τη διαδικασία ενός παιδιού και τα δικά του στάδια για να βρει νόημα
Ο 9χρονος συναντά στον νοσοκομείο την κυρία Μυρτώ την οποία προσπαθεί να πείσει ότι μπορεί να γιατρέψει τον παππού με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, με ένα κασόνι εργαλεία, τα οποία χρησιμοποιούσαν με τον παππού στην αποθήκη του σπιτιού όπου ζούσαν μαζί.
Ο θάνατος του παππού και του σκύλου, καταστρέφει το παιγνίδι και τη ζωή των φίλων. Πώς την ξαναβρίσκουν; Πώς ξανακερδίζει η ζωή; Όλο αυτό το βλέπουμε επί σκηνής στο «Κι’ εγώ;».
Ταυτότητα παράστασης
- Συγγραφέας: Αχιλλέας Κουκκίδης
- Σκηνοθεσία: Κατερίνα Λούρα
- Σκηνικά – κοστούμια: Λάκης Γενεθλής
- Μουσική σύνθεση: Κυριακή Ιακωβίδου
- Κίνηση: Σταυρούλα Κάλφα
- Φωτισμοί: Χρίστος Γωγάκης
- Οπτική Επικοινωνία | Αφίσα-Τρέιλερ: Κρίτων Δούρις
- Βοηθός σκηνοθέτη: Ραφαήλ Θωίδης
- Επικοινωνία: Ναταλία Σωτηρίου
- Διεύθυνση παραγωγής:Κατερίνα Λούρα – [email protected]
- Παραγωγή: Θέατρο Δέντρο
- Επί Σκηνής: Σταύρος Λούρας, Κατερίνα Λούρα, Κρίστυ Χαραλάμπους, Στέφανος Κασάπης, Νικόλας Κουρουζίδης, Κυριακή Ιακωβίδου και ο μικρός Μαρτίνος Κυριακίδης
Οι παραστάσεις θα δοθούν ως εξής:
Επίσημη πρεμιέρα: Κυριακή 14/04/2024 | 11:00 π.μ. Λευκωσία Θέατρο Δέντρο.
Στην πρεμιέρα της παράστασης θα γίνονται κρατήσεις αλλά αντί εισιτηρίων θα γίνονται εισφορές στο Ίδρυμα Αλκίνοος Αρτεμίου για παιδιά με ογκολογικές και αιματολογικές παθήσεις.
Σάββατο 20/4 | 7.00 μ.μ. Κυριακή 21/4, 28/4, 19/5, 26/5 | 11.00 π.μ.
Παραλίμνι – Δημαρχείο Αίθουσα τελετών Κυριακή 12/5 | 11.00 Π.Μ.
Λεμεσός Παλιό Ξυδάδικο Σάββατο | 18/5 | 4.00 Μ.Μ.
Εισιτήρια: soldouttickets.com. cy, καταστήματα STEPHANIS και στο 99 520835
