Θέλει να αλλάξει πατέρα στα 53 της και διαμαρτύρεται ο -ενδεχομένως- αδελφός της!
Το να αναζητεί κάποιος τις ρίζες του, είναι από μόνο του ένα θέμα σοβαρό και αρκούντως ψυχοφθόρο. Μπορεί όμως και να είναι πάντα έτσι, όταν στη μέση είναι μια περιουσία ενός ανθρώπου που έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια και έχει αφήσει πίσω του παιδιά ως κληρονόμους.
Του Μανώλη Καλατζή
Με μια τέτοια υπόθεση, κλήθηκε να ασχοληθεί το Εφετείο, με το αίτημα του Σ.Β, να του δοθεί άδεια, ώστε καταχωρίσει έφεση, για απόφαση που είχε εκδώσει το Οικογενειακό Δικαστήριο Πάφου με την οποία ανατράπηκε το τεκμήριο της πατρότητας για την Κ.Τ.
Advertisement
Με απλά λόγια, με την απόφαση, η Κ.Τ που γεννήθηκε το 1970, όταν η μητέρα της ήταν παντρεμένη με τον Δ.Τ, δεν είναι κόρη του επί 53 χρόνια «πατέρα της»! Η γυναίκα, ισχυρίζεται πως είναι βιολογική κόρη του Κ.Σ.Σ, ο οποίος έχει επίσης πεθάνει. Με το ενδεχόμενο αναγνώρισης της, ως κόρης του Κ.Σ.Σ, διαφωνούν οι κληρονόμοι του Κ.Σ.Σ, μεταξύ των οποίων και ο βιολογικός γιός του Σ.Β.
Από την μία η γυναίκα (Κ.Τ) ισχυρίζεται ότι είναι καρπός εξωσυζυγικής σχέσης της μητέρας της με τον πατέρα του Σ.Β, και από την άλλη ο Δ.Τ ισχυρίζεται πως το θυμήθηκε αργά και το κάνει για τη κληρονομιά. Αν όντως η Κ.Τ είναι βιολογικό παιδί του Κ.Σ.Σ, τότε ο Σ.Β είναι ετεροθαλής αδελφός της και τα δύο αδέλφια ερίζουν στο δικαστήριο για την κληρονομιά του πατέρα τους!
Περί δικαιωμάτων και συμφερόντων
Ο Κ.Σ.Σ απεβίωσε τον Αύγουστο του 2022 και δύο μήνες μετά η Κ.Τ ζήτησε ανατροπή του τεκμηρίου πατρότητας, ισχυριζόμενη πως ο σύζυγος της μητέρας της δεν είναι ο πατέρας της, αλλά ο Κ.Σ.Σ. Ο Σ.Β βιολογικός γιος του Κ.Σ.Σ, ανέφερε στο Δικαστήριο πως τον Οκτώβριο του 2022 που η Κ.Τ έκανε την αίτηση « ήταν αδιαμφισβήτητα τέκνο γεννημένο σε γάμο και δεν μπορούσε να ζητά την αναγνώριση της ως τέκνο άλλου προσώπου. Περαιτέρω, δεν θα μπορούσε πλέον να προσβάλει την πατρότητα του συζύγου της μητέρας της, εφόσον η νομοθεσία αποκλείει αυτή τη δυνατότητα στο τέκνο, μετά την παρέλευση ενός έτους από την ενηλικίωση του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Κ.Τ γεννήθηκε το 1970 και ενηλικιώθηκε κατά το 1988, δηλαδή πριν 35 περίπου χρόνια».
Από τη πλευρά της η Κ.Τ, έκανε ένσταση και υποστήριξε πως ο Σ.Β δεν νομιμοποιείται να ασκήσει έφεση στην απόφαση ημερ. 10.1.2023 που ανέτρεψε το τεκμήριο της πατρότητας της και της έδωσε το δικαίωμα να ζητήσει να αναγνωριστεί ως τέκνο του Κ.Σ.Σ.
Η πλευρά του Σ.Β ισχυρίστηκε πως η αναγνώριση της Κ.Τ «ως τέκνο του Κ.Σ.Σ. θα έχει οικονομικές συνέπειες γι’ αυτόν και τους άλλους κληρονόμους. Οι αιτήσεις της Κ.Τ έγιναν αποκλειστικά για να αποκτήσει κληρονομικά δικαιώματα και ο Αιτητής (Σ.Β) διαφωνεί με ένα τέτοιο ενδεχόμενο».
Η πλευρά της Κ.Τ, ισχυρίστηκε πως ο Σ.Β δεν έχει δικαίωμα να αιτείται καταχώριση έφεσης αφού δεν ήταν διάδικος στη πρώτη διαδικασία και δεν θα μπορούσε να είναι διάδικος.
Δεν του πέφτει λόγος
Το Εφετείο με ομόφωνη απόφαση των Δικαστών Δ. Κίτσιου, Μ. Αμπίζα και Μ. Τουμαζή, απέρριψε το αίτημα του Σ.Β, θεωρώντας πως δεν είχε δικαίωμα να αιτηθεί έφεση επί της απόφασης του περασμένου Ιανουραίου με την οποία ανατράπηκε το τεκμηριο της πατρότητα για την Κ.Τ.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση , «Ο Αιτητής (Σ.Β) δεν έχει θεμελιώσει οποιοδήποτε δικαίωμα, το οποίο χρήζει προστασίας δια της καταχώρισης έφεσης. Τα δικά του δικαιώματα θα κριθούν στην αίτηση πατρικής αναγνώρισης αρ. ΧΧ/2022 (δηλαδή αν έχουν τον ίδιο πατέρα με την Κ.Τ) κατά της οποίας θα προωθήσει την υπεράσπιση του και θα ακουστεί. Ο λόγος για τον οποίο ο Αιτητής (Σ.Β) επιθυμεί να προσβάλει τη νομιμότητα της απόφασης, είναι διότι, κατά τη θέση του, πλήττονται τα κληρονομικά του δικαιώματα, λόγος που δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για την αποδοχή του αιτήματος του. Όπως αναφέρθηκε στο Σύγγραμμα των Γεωργιάδη-Σταθόπουλου Αστικός Κώδιξ, Κατ’ Άρθρο Ερμηνεία, Οικογενειακό Δίκαιο, 1991, σελ. 57 αναφορικά με το σκοπό των διατάξεων που αφορούν την προσβολή πατρότητας: ‘Τα «συμφέροντα» περιουσιακά, ηθικά ή άλλα πρέπει να είναι αδιάφορα. Ο σκοπός του νόμου δεν είναι η διασφάλιση του όποιου συμφέροντος, αλλά η ίδρυση συγγένειας με βάση την πραγματική καταγωγή του τέκνου.’ Ενόψει της κατάληξης μας ότι ο Αιτητής (Σ.Β) δεν είχε οποιοδήποτε locus standi (έννομο δικαίωμα) στην αίτηση αρ. ΧΧ/2022, δεν θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε επίδραση στην παρούσα αίτηση η θέση του ότι το δικαίωμα της Κ.Τ για προσβολή της πατρότητας είχε παραγραφεί».
