«Αλήθεια, για ποιο έγκλημα θα παραπεμφθώ σε δίκη», διερωτήθηκε ο τέως (νυν και αεί) Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης. Τι να πω κι εγώ που δεν είμαι δικηγόρος; Ξέρω; Απλώς σκέφτομαι, πως αν το να οδηγείς υπό την επήρεια της μέθης για πέντε λεπτά συνιστά αδίκημα, το να κυβερνάς δέκα χρόνια δεν είναι; Εντάξει, το ότι μας κούρεψε δεν αποτελεί αδίκημα. Του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο, τι να έκανε; Όσο και αν είχε καλές σχέσεις με ενόπλους, όταν σου βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο, σου φεύγει η μαγκιά. Άντε και είπε «δεσμεύομαι» και δεν τήρησε τον λόγο του, τι έγινε;
Είναι ένας «αδέσμευτος» (και αποστρατικοποιημένος) άνθρωπος. Άντε και ταξίδευε με ιδιωτικό αεροπλάνο Σαουδάραβα στις Σεϋχέλλες, ποιον έβλαψε; Άντε και έδωσε διαβατήρια σε ξένους απατεώνες τι μπορεί να πει κανείς;
Να αρνείτο και να τον χαρακτηρίζαμε ρατσιστή και ξενοφοβικό; Άντε και είπε στους δημοσιογράφους ότι θα τους πάρει ο δαίμονας, που είναι το κακό; Αυτοί είμαστε. This is Cyprus. Μόνο και μόνο που είναι ο πνευματικός πατέρας του Νίκου Χριστοδουλίδη τον οποίον εξέλεξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας (υποσκάπτοντας τον Αβέρωφ Νεοφύτου) έπρεπε να του στήσουμε άγαλμα στο Τρόοδος και να πηγαίνουμε με το τελεφερίκ που (δεν) κατασκεύασε να τον προσκυνάμε. Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε πως ήταν αποφασιστικός, όχι σαν τον διάδοχό του. Αμήν λέγω υμίν, ποιο ευθυνόφοβος πεθαίνεις. Και όλο μιλά ξεκάθαρα και όλο δεν λέει τίποτε. Μου άρεσε η επίδειξη ή έστω το σόου που έστησε στο προεδρικό διά το θεαθήναι μετά τα ρατσιστικά επεισόδια στη Λεμεσό.
«Αισθάνομαι ντροπή», είπε ο Πρόεδρος μας μπροστά στην κάμερα με αυτηρό ύφος χιλίων καρδιναλίων. Μεταξύ μας, Πρόεδρε, να δεις πόση ντροπή αισθανθήκαν ακόμη και ένθερμοι υποστηριχτές σου όταν έβλεπαν την Αστυνομία σου να κάνει πλάτες στους κουκουλοφόρους. Και όταν σκέφτηκαν πως σε άλλη περίπτωση χρησιμοποιήθηκε ο Αίαντας δι’ ασήμαντον αφορμήν.
Και ύστερα πρόσθεσε ο Πρόεδρος: «Δεν είναι το Μεταναστευτικό το πρόβλημα και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι εμπλέκονται σε αυτά τα πράγματα». Σε αυτό το σημείο να τον πιστώσω με το γεγονός, ότι σε αντίθεση με άλλους Προέδρους, γνωρίζει όλους τους ψηφοφόρους του έναν προς ένα, έστω και αν φορούν κουκούλα. Εισηγούμαι να τους καλέσεις στο προεδρικό να συζητήσετε το θέμα όπως το συζήτησε η υπουργός Δικαιοσύνης με τον καταζητούμενο Σύρο. Αλλά, τα ρατσιστικά επεισόδια είναι «πράγματα»; Ένα «πράγμα» να σου πω. Έχασες την μπάλα.
Ακολούθως ο Πρόεδρος, και πάλιν ενώπιον της κάμερας, ελάλησε: «Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους πολίτες μας, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους τουρίστες που έρχονται σε αυτή τη χώρα». Δεν προστάτευσες την ίδια την δημοκρατία Πρόεδρε, όχι μόνο τους πολίτες σου και τους τουρίστες.
Και το ερώτημα είναι το εξής απλό: «Τι στο διάολο κάνετε;». Και βεβαίως, αν άκουσαν οι πολίτες ποιοι είναι αυτοί που γνωρίζει ο Πρόεδρος, άκουσα κι εγώ.
Όσο περνά ο καιρός, όλο και πιο πολύ πιστεύω πως ο Πρόεδρος έπρεπε να βρίσκεται έξω με βραχιολάκι. Πάντως, κατσάδιασε τον Αρχηγό Αστυνομίας, ο οποίος θέλοντας και μη, αναγνώρισε αυτό που γνώριζαν όλοι. Ότι δηλαδή η Αστυνομία τα έκανε της… μουρλής. Βεβαίως ο Αρχηγός δεν το είπε έτσι. Αναγνώρισε ολιγωρία και, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πρόσθεσε: «Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε έξι τραυματισμούς και τις υλικές ζημιές που έγιναν μετά την προσπάθεια ανακοπής των διαδηλωτών, για να μην προχωρήσουν προς τον Μώλο και διασκορπίστηκαν στις παρακείμενες οδούς. Είναι γεγονός ότι θα μπορούσαμε να επέμβουμε νωρίτερα, όταν περπατούσαν οι κουκουλοφόροι στον Μώλο». Χαίρω πολύ. Ευτυχώς που δεν σας εξέλαβαν κι εσάς για τουρίστες και να σας ξυλοκοπήσουν. Διότι τουρισμό κάνατε. Περίπατο στο Μώλο.
Αυτά βλέπει ο κόσμος και απογοητεύεται και αναζητά κάτι ευχάριστο να ξεσκάσει. Και παρακολουθεί τον άλλο βαφτιστικό του Νίκου Αναστασιάδη (τον καλαδελφό του Προέδρου μας) Μαυρίκιο Μαυρικίου, ο οποίος το Σαββατοκύριακο συναντήθηκε με τον τέως Πρόεδρο. Είδα τον Μαυρίκιο τι φορούσε και συνειδητοποίησα πόσο μακριά έβλεπε η μητέρα μου, όταν πριν 40 χρόνια πήρε ένα παλιό τραπεζομάντιλο και μου έραψε ένα παντελόνι. Η μόνη διαφορά με το παντελόνι του Μαυρίκιου είναι ότι το δικό μου ήταν μπακλαβωτό μονόχρωμο ενώ του Μαυρίκιου το ένα ποδινάρι ήταν μπακλαβωτό άσπρο και το άλλο μπακλαβωτό μαύρο.
Πολύ το χάρηκα που αλλάξαμε λίγο παραστάσεις. Και ειλικρινά παρηγοριέμαι όταν βλέπω πως υπάρχει και η άλλη Κύπρος της προόδου, της τέχνης και της εφευρετικότητας. Δεν το λέω αυτό τυχαίως και σπεύδω να παραπέμψω στην τηγανιά πατατών που προτάθηκε για τα ρεκόρ Γκίνες. Και φυσικά μιλάμε για την Ξυλοφάγου, η οποία έγινε γνωστή ανά τα πέρατα της οικουμένης ένεκα της πατάτας του κοινοτάρχη κυρίου Κόκου.
Η διαδικασία εντάχθηκε στο πλαίσιο της διεξαγωγής του διήμερου «Διεθνούς Φεστιβάλ Μεγάλης Πατάτας».
Αξίζει να σημειωθεί, πως στόχο του κοινοτάρχη κ. Γεώργιου Τάσου (άλλως Κόκου) ήταν να τηγανιστούν 700 κιλά πατάτες οι οποίες προγραμματίστηκε να προσφερθούν στους παρευρεθέντες στο διεθνές αυτό πολιτιστικό γεγονός. «Είμαστε το μεγαλύτερο πατατοχώρι και κάνουμε ακόμα μια προσπάθεια για ν’ αναδείξουμε την κοινότητα μας, όπως αναδείχθηκε όταν η μεγάλη πατάτα έγινε viral», δήλωσε περιχαρής και πλήρης ευφορίας ο κ. Κόκος.
Δυστυχώς, πέραν πάσης προσδοκίας, εν τέλει, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Κόκου, η πατατοχώρα Κύπρος (η οποία παράλληλα είναι και μπανανία) δεν κατάφερε να καταγραφεί στα ρεκόρ Γκίνες. Διότι οι άριστοι μάγειροι της Ξυλοφάγου κατάφεραν να μαγειρέψουν μόνο 424 κιλά πατάτες.
Προσωπική και ταπεινή μου άποψη είναι ότι για την αποτυχία του κ. Κόκου ευθύνεται πρωτίστως η κυβέρνηση η οποία δεν στήριξε την όλη προσπάθεια, παρόλον ότι και η ίδια παράγει πατάτες, για να μην πω ότι έχει στο ενεργητικό της τις περισσότερες πατάτες που παρήγαγε ποτέ Υπουργικό Συμβούλιο από καταβολής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μάλιστα οι κακές γλώσσες λένε πως είδε ανταγωνιστικά την όλη προσπάθεια του κ. Κόκου, θέλοντας να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στις πατάτες.
https://www.philenews.com
