17 Ιουλίου 1902
Εγκαθίσταται κλιματισμός σε κτίριο για πρώτη φορά. Για την ακρίβεια, ο όρος «air condition» δεν θα χρησιμοποιηθεί πριν να περάσουν άλλα 40 χρόνια.
Όμως αυτήν ακριβώς την ημέρα, ο αέρας στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Sackett-Wilhelms and Publishing Company, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, ψύχεται και ξηραίνεται, περνώντας ανάμεσα από σπιράλ με κρύο νερό.
Το σύστημα δημιουργήθηκε από έναν νεαρό μηχανικό, τον Willis Haviland Carrier. Και παραδόξως, στόχος του δεν ήταν να δροσίσει τους ανθρώπους, αλλά το χαρτί.
Το καλοκαίρι του 1902 ήταν αφόρητο. Οι άνθρωποι της Sackett-Wilhelms διαπίστωσαν ότι λόγω της συστολής και της διαστολής που προκαλούσε η ζέστη και η υγρασία, το χαρτί που χρησιμοποιούσαν για τις εκτυπώσεις τους δεν απορροφούσε καλά το μελάνι.
Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, απευθύνθηκαν στον 25χρονο τότε Carrier. Τα επόμενα χρόνια, η εφεύρεση του, πρακτικά το air condition, χρησιμοποιήθηκε σε εργοστάσια, θέατρα, κινηματογράφους, επιχειρήσεις και γραφεία.
Παρότι ο Carrier αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι η μεγάλη αγορά για τον κλιματισμό θα ήταν τα σπίτια, εντούτοις δεν πρόλαβε να ζήσει την εποχή όπου η εφεύρεσή του θα βρισκόταν σε κάθε σαλόνι.
Τη δεκαετία του 1930, μία μονάδα κόστιζε τουλάχιστον 1.500 δολάρια και εκτός από πολύ ακριβή, ήταν πολύ μεγάλη και πολύ αναξιόπιστη για ευρεία οικιακή χρήση. Αφότου έχασε 1,3 εκατ. δολάρια κυνηγώντας το όραμά του να δροσίσει τα σπίτια, η Carrier αποφάσισε τελικά να εστιάσει στα βιομηχανικά κτίρια και τους χώρους γραφείων.
Η εγκατάσταση air condition στα αμερικανικά σπίτια θα γινόταν δημοφιλής τη δεκαετία του 1950, με εταιρείες όπως οι General Electric και η Westinghouse να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αγοράς.
Όμως, ο Carrier δεν έζησε για να δει την επιτυχία τους. Τον Σεπτέμβριο του 1950 υπέστη καρδιακή προσβολή, από την οποία τελικά έχασε τη ζωή του. Μέχρι το θάνατό του, είχε ήδη εξασφαλίσει περισσότερες από 80 πατέντες για το air condition.
moneyreview.gr
