Συνέντευξη στη Μαρία Λεμονιά
PLAY VIDEO
Η μυθική ζωή του Δημήτρη Πιερίδη της Τράπεζας Κύπρου: οι μετακινήσεις με Bentley, οι σχέσεις με τους βασιλείς, η αγάπη στα έργα τέχνης και η κοσμική ζωή στην γκαλερί της Γλυφάδας λίγο πριν επιστρέψει στην αποικιακού τύπου βίλα του στην Κύπρο
Ο Δημήτρης Πιερίδης είναι ένα γνήσιος bon viveur. Eνας αληθινός αριστοκράτης που «τόλμησε να βγάλει την γλώσσα» στον στημένο καθωσπρεπισμό του κοινωνικού του κύκλου.
Γνωστός στους κοσμικούς κύκλους της Ευρώπης για την οικονομική αλλά και κοινωνική του επιφάνεια ,διέθετε μέχρι πριν από κάποια χρόνια περί τις 16 εταιρείες- κάποιες ναυτιλιακές- που σημείωναν τρελούς τζίρους.
Η ζωή του ήταν πάντοτε ένα πάνω-κάτω με εναλλαγές και επαφές πότε με μέλη βασιλικών οικογενειών και πότε με καλλιτέχνες που λάτρευε να συναναστρέφεται.
Ο ίδιος αφηγείται στο Lemon Social Eye «Η πορεία μου ξεκινά στη Λωζάνη όπου σπούδασα Οικονομικές Επιστήμες και μετά Νομικά. Στόχος ήταν να ασχοληθώ με τις εταιρείες που αφορούσαν ναυτιλία, τις τράπεζες, τις ασφάλειες και τον τουρισμό».
Η οικογένεια Πιερίδη έχει μακρά ιστορία τόσο για την αριστοκρατική καταγωγή της -διαθέτουν και οικόσημο- όσο και για την επιτυχία της στις business. Είναι μια ευυπόληπτη οικογένεια της Κύπρου που διατηρεί σχέση και φιλία με πολλούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης , όπως το βασίλειο της Σουηδίας αλλά και κραταιές οικογένειες σαν τους Ρότσιλντ.
«Οικοδομήσαμε ξενοδοχείο στην Αμμόχωστο και σύγχρονα ναυτιλιακά και τουριστικά γραφεία, τα οποία δυστυχώς μια Πέμπτη πρωί (τον θλιβερό εκείνο Αύγουστο του 1974), όταν άνοιξε η κερκόπορτα, οι Τούρκοι εισβολείς «διέταξαν» ότι έπρεπε να παραμείνουν βουβά και αδειανά, βομβαρδισμένα και φυλακισμένα. Μια φωτογραφία της εποχής έκανε τον γύρο του κόσμου: Το ξενοδοχείο μας, το «Salamina Tower» με τους ένδεκα ορόφους είχε βομβαρδιστεί κι ένα παιδάκι που μάζευε τις ομπρέλες στην παραλία, ήταν κομμένο στα δύο, με τα χέρια ανοικτά».
Συγκινείται καθώς περιγράφει τη ζωή του στην Κύπρου όπου και θα συναντηθούμε «Μετά την εισβολή ο Ομιλος των εταιρειών μας αναβίωσε στη Λεμεσό. Τον Ιούνιο του 1974 ταξίδεψα από την Κύπρο στην Αθήνα καθώς μαζί με την Swissair σχεδιάζαμε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας. Επαναδραστηριοποιήθηκα στον Πειραιά με συνεταίρους την οικογένεια του Ευγένιου Ευγενίδη. Ανέλαβα ένα μεγάλο ναυτιλιακό γραφείο που μου ανέθεσε ο Νίκος Βερνίκος-Ευγενίδης και παρέμεινα στη Γλυφάδα για πολλά χρόνια».
Η αποικιακού τύπου βίλα του στη Λάρνακα , ένα κτίριο προστατευμένο από την UNESCO, αποπνέει τις υψηλές διασυνδέσεις που πάντα είχε. Υπάρχουν φωτογραφίες από τον Βασιλιά Γουσταύο της Σουηδίας, από τον Συμεών της Βουλγαρίας, από τον τέως βασιλιά της Ιταλίας Ουμπέρτο, από τον Αμερικανό Πρόεδρο Κάρτερ, από τον Σον Κόνερι, τους Προέδρους της Κύπρου και πολλούς άλλους.
«Με τη Σουηδική βασιλική οικογένεια διατηρούμε στενές σχέσεις εδώ και πολλά χρόνια καθότι υπήρξαμε επί πολλά χρόνια αντιπρόσωποι της αυτοκινητοβιομηχανίας Volvo , θείος μου εξάλλου διετέλεσε και Πρέσβης» μου εξομολογείται. «Οικογενειακή μας φίλη ήταν και η Δάφνη ντυ Μωριέ, η καταξιωμένη συγγραφέας της Ρεβέκκα αλλά και του “The birds”- Τα πουλιά, ταινία που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Αλφρεντ Χίτσκοκ».
Οι υψηλές γνωριμίες του Δημήτρη Πιερίδη συνεχίζονται ακόμη και όταν έκανε μόνιμο τόπο διαμονής του την Αθήνα.
Γνωρίζεται με την οικογένεια Βαρδινογιάννη και αποκτά μαζί τους μια καλή σχέση. «Με τον Παύλο Βαρδινογιάννη μας σύστησαν οι κοινοί μας φίλοι, Στέλιος και Ελλη Ιωάννου, γονείς του σημαντικού και διεθνώς αναγνωρισμένου συλλέκτη Δάκη, παιδικού μου φίλου. Αργότερα γνώρισα την Μαριάννα Βαρδινογιάννη με την οποία οργανώσαμε φιλανθρωπικές βραδιές στην γκαλερί μου στα Νότια Προάστια της Αθήνας. Σε κάποια από αυτά τα gala dinner ήταν καλεσμένος ακόμη και ο Κάρλ Λάγκερφελντ».
Η γκαλερί που μύησε τους Ελληνες στην τέχνη
Ο Δημήτρης Πιερίδης δεν ήταν μόνο ένας γνήσιος αριστοκράτης- πολίτης του κόσμου αλλά και ένας άνθρωπος με βαθιά κουλτούρα και αγάπη στην τέχνη.
Το πανέμορφο αποικιακού ρυθμού κτήριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος 29 στη Γλυφάδα, στέγασε για αρκετά χρόνια τη Χωροφυλακή Γλυφάδας. Το 1980, κατοικήθηκε από τον Ελληνοκύπριο συλλέκτη, ο οποίος στο πίσω μέρος του οικοπέδου δημιούργησε έναν εκθεσιακό χώρο 1450 τ.μ. για να στεγάσει τα έργα της συλλογής του, που αριθμούσε περισσότερα από 1000 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και διακοσμητικής κεραμικής. Η πινακοθήκη λειτούργησε επί 23 χρόνια και ήταν εκείνη που μύησε το κοινό της Αθήνας στην τέχνη και την κοσμικότητα.
Το να λάβεις μια πρόσκληση από εκείνον ήταν σαν credit για ένα άλλο κοινωνικό status. Ο χώρος φιλοξενούσε την μόνιμη συλλογή Πιερίδη με έργα των Σόρογκα, Τσόκλη, Μυταρά, Φασιανού, Λάππα, Μακρουλάκη, Κεσσανλή, Τάκι, Κανιάρη, Ζογγολόπουλου, Δρούγκα, Παύλου, Καρρά, Σταθόπουλου και πολλών άλλων.
Αν κάποτε ο Ιόλας ήταν ο απόλυτος άρχον στην art , η δύναμη είχε μετακινηθεί στον Δημήτρη Πιερίδη. Η ζωή του ήταν εξίσου μυθική και πασπαλισμένη με χρυσόσκονη. Έξω από το σπίτι του στα Νότια Προάστια ήταν παρκαρισμένη η Bentley του και ένας οδηγός σε ετοιμότητα. Ήταν η εποχή των πάρτι με τις περίσσιες κοσμικότητες.
«Δεν αγαπώ μόνο την τέχνη αλλά και τους καλλιτέχνες. Φίλοι μου έχουν υπάρξει πολλοί- από την Αλίκη Βουγιουκλάκη μέχρι την κολλητή μου Έλενα Ναθαναήλ. Ένα βράδυ η Αλίκη Βουγιουκλάκη πήρε το αυτοκίνητό μου στην Κύπρο, μπήκε σε μια αυλή σπιτιού και έτρεχα να τους αποζημιώσω. Η Ναθαναήλ, από την άλλη, ήταν για εμένα η πιστή φίλη με την οποία μοιραζόμουν τα πάντα. Κάποτε πήγαμε με τον Ηλία Ψινάκη στην Κέρκυρα. Το βράδυ θελήσαμε να διασκεδάσουμε. Μπαίνουμε σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί. Τραγουδούσε ένα νέο παιδί που διέθετε ωραία φωνή και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Μας εντυπωσιάζει με το ταλέντο του. Του προτείνουμε να κατέβει για καριέρα στην Αθήνα. Είναι ο Σάκης Ρουβάς . Το ότι θα γινόταν μεγάλος σταρ φαινόταν από τότε».
Μια υπέροχη ιστορία
«Ο Φασιανός ήξερε να κάνει δημόσιες σχέσεις. Στα Ηλύσια Πεδία ήταν προσκεκλημένος συνέχεια. Μία φορά ήταν στο Γκραν Παλέ και είχε έργα του σε δύο γκαλερί στο Παρίσι. Με παρακάλεσε να πάω, και πήγα. Στην Γκαλερί Κρεζεβό υπήρχαν οκτώ έργα του Φασιανού, το ένα πιο ωραίο από το άλλο, και διάλεξα τον «Πυγμαλίωνα». Σε λίγο βλέπω Αστυνομία, τι συμβαίνει; Ερχόταν η σύζυγος του πρωθυπουργού Λοράν Φαμπιούς. Αγκαλιές, φιλιά με τον Φασιανό, βλέπει τα έργα, λέει «αυτό θέλω» και δείχνει τον «Πυγμαλίωνα». Την ενημέρωσε η Κρεζεβό ότι πήρε τον πίνακα ένας συλλέκτης και ζήτησε να με δει. Μου λέει «Σας παρακαλώ το θέλω για το προσωπικό μου γραφείο. Γυρίζω και της λέω «Μαντάμ, να αρκεστείτε εσείς στη Notre Dame». Έτσι μου άφησε τον «Πυγμαλίωνα» και πήρε κάτι άλλο…».
Κυπριακές αρχαιότητες στο MET
Το 2000 στη Νέα Υόρκη, στα εγκαίνια των αιθουσών με κυπριακές αρχαιότητες στο Metropolitan Museum of Art, μαζί με τον Πρόεδρο Κληρίδη. Ο Δημήτρης Πιερίδης με το χαρακτηριστικό ταμπεραμέντο του απευθύνεται στον Κληρίδη «Πρόεδρε, με την παρουσία μας νομιμοποιήσαμε την αρχαιοκαπηλία του Λουίτζι Πάλμα ντι Τσεσνόλα». Πολύ σωστά γυρίζει και μου λέει: «Ναι, Δημήτρη μου, αλλά είκοσι χιλιάδες επισκέπτες την ημέρα βλέπουν την Κύπρο». Εάν αυτά τα έργα βρισκόντουσαν στην Κύπρο, πού θα ήταν, στις αποθήκες των επαρχιακών μουσείων».
Όταν ο επιχειρηματικός κύκλος του Δημήτρη Πιερίδη έκλεισε στην Αθήνα εγκατέλειψε την Γλυφάδα και επέστρεψε στην Κύπρο και στην υπέροχη αποικιακού τύπου βίλα του στη Λάρνακα που ήταν πάντοτε μουσείο μέσα στο οποίο υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων η ιστορία του νησιού.
Οι Πιερίδηδες έδωσαν ολόκληρη την περιουσία τους για να διασώσουν αρχαιότητες από τα χέρια των Τούρκων γι’ αυτό και θεωρούνται εθνικοί ευεργέτες. Το έργο του Δημήτρη Πιερίδη έχει τιμηθεί πολλαπλώς από την Ακαδημία Αθηνών αλλά και από τους Προέδρους της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας.
«Μεγάλωσα στο περιβάλλον αυτού του σπιτιού- μουσείου που δεν ήταν χαρούμενο για την παιδική ηλικία. Το να ζεις μέσα σε ένα σπίτι αρχαιολογικό μουσείο και να πρέπει να διασχίσεις τα βράδια τις βιτρίνες με κομμένα κεφάλια, κλασσικής και ελληνιστικής εποχής, για να πας να κοιμηθείς είναι αφιλόξενο. Ευτυχώς υπήρχε ο μεγάλος κήπος που έπαιζα με τους φίλους μου. Στο εσωτερικό η κάθε μας κίνηση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τις αρχαιότητες» μου εξομολογείται και συνεχίζει «Δώδεκα ετών έσπασα έναν αμφορέα του 700 πχ. κάνοντας τον καουμπόη. Ο πατέρας μου με έβαλε τιμωρία. Ημουν σωματικά αδύναμος και η τιμωρία ήταν να κάνω μια σειρά ενέσεων κάλσιουμ για να δυναμώσω».
Σήμερα ο Δημήτρης Πιερίδης ζει μια ήρεμη ζωή σ’ αυτό το υπέροχο σπίτι που είναι ένα ανοικτό μουσείο για τον κόσμο. Οι κοσμικότητες, οι εκκεντρικότητες και τα επιχειρηματικά deals ανήκουν πια στο παρελθόν…
«Ευτυχία μου τώρα πια , είναι να βλέπω σχολεία να μας επισκέπτονται» παραδέχεται χαμογελώντας.
