Emily Blunt: Η κυρία Οπενχάιμερ

Κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι το αμύγδαλο, το οποίο η Εμιλι Μπλαντ αποκάλυψε πως ήταν για βραχύ διάστημα το μοναδικό τρόφιμο που έβαζε καθημερινά στο στόμα του ο συμπρωταγωνιστής της Κίλιαν Μέρφι, προκειμένου να γίνει εικόνα και ομοίωση του ελλιποβαρούς Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, έχει λάβει υπερβολικά περισσότερη δημοσιότητα από εκείνη που συνήθως αντιστοιχεί σε ένα μέσο αμύγδαλο. Παρεμπιπτόντως, ευτυχώς που ο 47χρονος Βρετανός ηθοποιός έμεινε μόνο στη διατροφή και δεν ακολούθησε κατά γράμμα κι άλλες συνήθειες του εφευρέτη της ατομικής βόμβας, όπως το κάπνισμα πέντε πακέτων τσιγάρα και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ημερησίως. Μπορεί η Μπλαντ στη διάρκεια των προωθητικών συνεντεύξεών της να πρόσφερε ένα πρώτης τάξεως «τυράκι» στα παγκόσμια media για να μεγεθύνουν το ήδη γιγαντωμένο ενδιαφέρον αναφορικά με το νέο φιλμ του Κρίστοφερ Νόλαν, όμως η αλήθεια είναι ότι το μάρκετινγκ δεν είναι το πιο δυνατό σημείο της. Στην περίπτωσή της υπερτερεί -εντυπωσιακά- το ταλέντο της στην υποκριτική.

Η Βρετανή ηθοποιός στα 40 της χρόνια υποδύεται την Κίτι Οπενχάιμερ, τη σύζυγο δηλαδή του Αμερικανού φυσικού, η οποία στην αληθινή ζωή υπήρξε οτιδήποτε άλλο εκτός από τυπική και αφοσιωμένη δούλα και κυρά, όπως όριζε το άρρητο στερεότυπο για τις γυναίκες της εποχής της. Η Μπλαντ, έπειτα από 22 χρόνια στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έχει καταφέρει να απολαμβάνει σχεδόν λατρευτικές τιμές -τουλάχιστον- από τους συμπατριώτες της και να θεωρείται καλλιτεχνική επίγονος των σπουδαιότερων ομοτέχνων της: της Μάγκι Σμιθ, της Τζούντι Ντεντς, της Ελεν Μίρεν, της Κέιτ Γουίνσλετ, της Ρέιτσελ Βάις. Βέβαια, και εκτός της πατρίδας της τα πηγαίνει καλά.

Ακόμα και αν αποδεχθούμε ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλα αποτιμώνται σε χρήμα, η Μπλαντ δεν τα πηγαίνει άσχημα, αφού το 2020 το «Forbes» την τοποθέτησε στην έκτη θέση των πιο υψηλά αμειβόμενων ηθοποιών στον κόσμο, με ετήσια έσοδα 22,5 εκατ. δολαρίων.

Ναι, η γυναίκα που προφανώς έχει βαρεθεί να διαβάζει θετικές, αποθεωτικές, ενίοτε ακόμα και διθυραμβικές κριτικές για τις ερμηνείες της -ως Μαίρη Πόπινς, ως βασίλισσα Βικτωρία, ως αλκοολική στο «Κορίτσι του τρένου» ή ως πράκτορας του FBI στο «Sicario»- είναι αναμφίβολα σταρ αλλά και σάρκα από τη σάρκα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Παρά τις τιμές που απολαμβάνει, όμως, δείχνει να μην υιοθετεί συνήθειες προσφιλείς στο σινάφι της. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι στις περισσότερες συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει με αφορμή τον ρόλο της στην ταινία του Νόλαν οι δημοσιογράφοι ανεξαιρέτως εξυμνούν τον επαγγελματισμό και τη συνέπειά της. Ισως η συμπεριφορά της, που θυμίζει περισσότερο εργάτρια της υποκριτικής και όχι σταρ του σινεμά, οφείλεται στην αγωγή που έλαβε από τη μητέρα της, η οποία προτού γίνει δασκάλα είχε δοκιμάσει την τύχη της ως ηθοποιός. Ισως πάλι οφείλεται στο γεγονός ότι η Μπλαντ γνώρισε το θέατρο από την παιδική ηλικία της όχι μόνο ως χόμπι ή αναψυχή, συμμετέχοντας δηλαδή, σε σχολικές παραστάσεις, αλλά και ως θεραπεία.

Από τα 7 μέχρι τα 14 χρόνια της, η ηθοποιός, την οποία η οικουμένη γνώρισε μέσα από τον ρόλο της στην ταινία «Ο διάβολος φοράει Prada» (σ.σ.: υποδυόταν την Εμιλι, την πιστή γραμματέα της Μιράντα Πρίσλεϊ που ανέλαβε να εκπαιδεύσει την ψαρωμένη Αντι), ταλαιπωρούνταν από τραυλισμό. Μέσα από τις σχολικές παραστάσεις κατάφερε όχι μόνο να κοιτάξει το πρόβλημα στα μάτια, αλλά και να το αντιμετωπίσει. Η μεγαλύτερη αδελφή της Φελίσιτι Μπλαντ, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι παντρεμένη με τον υπέροχο Στάνλεϊ Τούτσι και εργάζεται ως μάνατζερ συγγραφέων, λέει ότι το θέατρο έμοιαζε πάντα ως φυσικό περιβάλλον για την Εμιλι. Ακόμα και όταν στα 13 χρόνια της κλήθηκε εν μια νυκτί να αντικαταστήσει μια συμμαθήτριά της στον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, η έφηβη Μπλαντ πέτυχε όχι απλώς να αναπληρώσει το κοινό, αλλά να πείσει ότι εκείνη θα έπρεπε να είναι εξαρχής η πρώτη επιλογή για τον χαρακτήρα της Αννας Γρούσα. Φυσικά, κανείς δεν εξεπλάγη που προτού ακόμα τελειώσει το σχολείο η Εμιλι Μπλαντ είχε ήδη ατζέντη – συγκεκριμένα της τον βρήκε η αδελφή της.

Στα 18 της πήρε το βάπτισμα του πυρός στο θέατρο, παίζοντας στην παράσταση «The Royal Family» πλάι στην Τζούντι Ντεντς, ενώ τρία χρόνια αργότερα ντεμπούταρε και στο σινεμά στο ανεξάρτητο φιλμ «My Summer of Love» του Πολωνού σκηνοθέτη Πάβελ Παβλικόφσκι. Οι κριτικοί τη λάτρεψαν, τα στούντιο την ανακάλυψαν, η καριέρα της πήρε μπροστά. Και απλώθηκε σε πολλά και διαφορετικά είδη. Κωμωδίες, περιπέτειες, δράματα, ακόμα και θρίλερ. Με όποιον χαρακτήρα και αν καταπιάνεται, η Μπλαντ έχει έναν μοναδικό τρόπο να τον αφουγκράζεται και να τον παραδίδει στον θεατή. Για την ίδια, η αποκωδικοποίηση της Κίτι Οπενχάιμερ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της καριέρας της. Και είναι, όπως λέει, ένας ρόλος εκκωφαντικά επίκαιρος, αφού οι γυναίκες παλεύουν μέχρι και σήμερα να ξεφύγουν από τη σκιά των ανδρών, όπως ακριβώς η σύζυγος του Αμερικανού επιστήμονα πριν από μισό και βάλε αιώνα. Ναι, η Εμιλι Μπλαντ δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η κοινωνία απαιτεί μέχρι και σήμερα από τις γυναίκες να ετεροπροσδιορίζονται από τις σχέσεις τους με το ανδρικό φύλο.

Ευτυχώς, στη δική της προσωπική ζωή έχει βρει την ισορροπία. Κανείς δεν την γνωρίζει ως σύζυγο του ηθοποιού Τζον Κρασίνσκι, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 2010 με σκηνικό το ειδυλλιακό περιβάλλον της λίμνης Κόμο (συγκεκριμένα στην περίφημη έπαυλη του Τζορτζ Κλούνεϊ) και έχουν αποκτήσει δύο κόρες, την 9χρονη Χέιζελ και την 6χρονη Βάιολετ. Για χάρη μάλιστα της οικογένειάς της η διάσημη Βρετανή ανακοίνωσε πως τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο θα απέχει από τα επαγγελματικά εγκόσμια. Θέλει να περάσει χρόνο με τον αγαπημένο της και τις κόρες τους, να μείνει μακριά από τους περισπασμούς του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης και να δημιουργήσει αναμνήσεις που θα φέρει για το υπόλοιπο της ζωής της. Πολιτογραφημένη πια μόνιμος κάτοικος Μπρούκλιν -διαθέτει τόσο αμερικανική όσο και βρετανική υπηκοότητα- η Εμιλι Μπλαντ ομολογεί πως μόλις τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να νιώθει οικεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και να μην την καταβάλλει η νοσταλγία για την πατρίδα της που βίωνε στα χρόνια που αναγκάστηκε να ζήσει στο Λος Αντζελες.

Παρότι εγκατεστημένη στην Ανατολική Ακτή, η Μπλαντ αποδεικνύεται παρούσα και μαχητική τώρα που το συναδελφικό καθήκον την καλεί (βλ. απεργία των ηθοποιών του Χόλιγουντ). Στην πρεμιέρα της ταινίας «Οπενχάιμερ» στο Λονδίνο έκανε μόλις ένα γρήγορο πέρασμα από το κόκκινο χαλί -κι αυτό με ειδική άδεια που δόθηκε από το σωματείο των Αμερικανών ηθοποιών- ενώ στις συνεντεύξεις της εκφράζει ρητά την υποστήριξή της στα αιτήματα των απεργών. Το timing, πάντως, για εκείνη με την προσωρινή παύση των εργασιών στην ατμομηχανή της ψυχαγωγίας είναι περίφημο. Οσο για αυτούς που ανησυχούν μήπως μια σπουδαία ηθοποιός αποφασίσει να μην επιστρέψει ποτέ στα κινηματογραφικά εγκόσμια, μπουχτισμένη από την τόση αναγνώριση και τους δεκάδες ρόλους που έχει ενσαρκώσει μέχρι σήμερα; Η ίδια με τη χαρακτηριστική νηφαλιότητά της -Βρετανή γαρ- υπόσχεται πως το μόνο που θέλει είναι ένα διάλειμμα από την (πάρα) πολλή συνάφεια του κόσμου ◆