«Το παιδί μου δεν έχει το δικαίωμα να συνάψει δάνειο» – Κραυγή αγωνίας από γονείς παιδιών με χρόνιες παθήσεις
«Θα ήθελα να υποδείξω ένα πρόβλημα που αφορά τις ασφαλιστικές εταιρείες και τη μη ασφάλιση των ατόμων που έχουν μια σπάνια χρόνια πάθηση. Την κόρη μου δεν την καλύπτει καμία ασφαλιστική εταιρεία», ανέφερε μητέρα στο Παρατηρητήριο Ασθενών της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου.
«Βέβαια θα πείτε ότι υπάρχει το Γενικό Σύστημα Υγείας και σε αυτό συμφωνώ. Αλλά τι γίνεται όταν θα θελήσει να αιτηθεί δάνειο από κάποια τράπεζα και θα της ζητηθεί να έχει και μία ασφάλεια ζωής; Δηλαδή, πρέπει να της εξασφαλίσουμε σαν γονείς οικονομικά το μέλλον της ώστε να μη χρειαστεί να αιτηθεί δάνειο; Και αν στο μέλλον με τον σύζυγό της χρειαστεί να πάρουν δάνειο;»
Τα ερωτήματα που θέτει η συγκεκριμένη μητέρα, ανέφερε στον «Φ» ο γραμματέας της ΟΣΑΚ, Μάριος Χαραλαμπίδης, «είναι ερωτήματα που τίθενται από γονείς παιδιών με χρόνιες παθήσεις αλλά και από ενήλικες ασθενείς που βρίσκονται στην ίδια θέση, αρκετά συχνά στην ομοσπονδία».
Είναι γνωστό, είπε ο κ. Χαραλαμπίδης, ότι «πρόσφατα ψηφίστηκε νόμος και έχει κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη λήθη για τους καρκινοπαθείς, οι οποίοι πλέον με την πάροδο κάποιων χρόνων από την αποθεραπεία τους μπορούν να ασφαλίζονται».
Ως ΟΣΑΚ, «είχαμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με τις περιπτώσεις άλλων ασθενών και πρέπει να τονίσουμε ότι στις μέρες μας οι χρόνιοι ασθενείς δεν είναι όλοι κλινήρεις στα σπίτια τους και δεν μένουν όλοι μακριά από κάθε οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητα. Χιλιάδες από αυτούς, εξελίσσονται, κάνουν οικογένειες, είναι εργαζόμενοι. Δίνουν καθημερινά μικρές μάχες και τις κερδίζουν. Με αυτά τα δεδομένα, πρέπει, όπως συνέβη και με την περίπτωση των καρκινοπαθών να βρούμε κάποιες λύσεις και για τους χρόνιους ασθενείς, ώστε να μη στερούνται του δικαιώματος να εξασφαλίσουν στέγη, να αγοράσουν αυτοκίνητο, να συνάψουν ένα δάνειο με κάποιο τραπεζικό ίδρυμα».
Αυτό που η ΟΣΑΚ ζητά, «και σίγουρα θα επαναφέρουμε το θέμα στον δημόσιο διάλογο, είναι να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση και να πετύχουμε συμφωνίες με ασφαλιστικούς και τραπεζικούς οργανισμούς, έτσι ώστε οι χρόνιοι ασθενείς να μην τυγχάνουν δυσμενούς μεταχείρισης».
