O επιμνημόσυνος λόγος της Υπουργού Γεωργίας στο μνημόσυνο του Βάσου Λυσσαρίδη
Μένουμε προσηλωμένοι στο τάμα της επιστροφής γι’ αυτό και σήμερα δεν κάνουμε ένα ακόμα μνημόσυνο, ανέφερε η Υπουργός Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Μαρία Παναγιώτου, στον επιμνημόσυνο λόγο της στο μνημόσυνο του Βάσου Λυσσαρίδη την Κυριακή, στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα, στη Λευκωσία
Οπως είπε, οι ιδέες του Βάσου Λυσσαρίδη είναι βαθιά ριζωμένες στους συνοδοιπόρους και συναγωνιστές του που πορεύονται στα ιδανικά που ο ίδιος τους δίδαξε, που πορεύτηκαν μαζί του, δίπλα του, από το πρώτο φως το 1920 μέχρι το βροντερό «ΟΧΙ» του 2004.
Η κ. Παναγιώτου διαβεβαίωσε ότι “συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για το σήμερα και για το αύριο, για τα παιδιά μας και για τις επόμενες γενιές, μέσα από τις άοκνες προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, που αγωνίζεται με το ίδιο σθένος της λευτεριάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης”.
Στον επιμνημόσυνο λόγο της η Υπουργός Γεωργίας είπε ότι “κανένα συναξάρι δεν μπορεί να υφάνει το ατέρμονο πλέγμα της πορείας ενός από τους μεγαλύτερους ηγέτες του κυπριακού ελληνισμού”.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης, ανέφερε η κ. Παναγιώτου, “απέδειξε με το βιός του πως το μέλλον γράφεται με το συνονθύλευμα καρδιάς και λεβεντιάς, με ήθος και αξίες, με έμπνευση την πίστη και την ελπίδα. Αγωνιστής από κούνια, οραματιστής και μαχητικός στο όποιο αντάμωμά του με την ιστορία, πατούσε γερά, με περίσσια ψυχικά αποθέματα, μη αποδεχόμενος την αδικία που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τα όποια τετελεσμένα”.
Με την ποιητική του ευαισθησία και έναν ρομαντισμό, που τον έκανε να ξεχωρίζει από τους πολιτικούς με «ξύλινη γλώσσα», κέρδισε δικαίως τον σεβασμό, την καθολική αναγνώριση και εκτίμηση του συνόλου του πολιτικού κόσμου, τόσο στην Κύπρο όσο και διεθνώς.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης, είπε, “ήταν γιατρός, πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ, βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ποιητής, ζωγράφος. Μα πάνω απ’ όλα υπήρξε, έδρασε και λειτούργησε ως Άνθρωπος, ων πλασμένο για να αποφασίζει και να δρα με γνώμονα την δικαίωση και την ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο”.
Με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 1960, εξελέγη στο βουλευτικό αξίωμα και έκτοτε επανεκλεγόταν συνεχώς για τα επόμενα 46 χρόνια.
Υπήρξε στενός συνεργάτης, σύμβουλος και προσωπικός γιατρός του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου μέχρι τον θάνατό του στις 3 Αυγούστου του 1977.
Όταν, σαν σήμερα, 21 Απριλίου του 1967, τα τανκς κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας για την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας, ο Βάσος Λυσσαρίδης συνεργάστηκε με τις αντιστασιακές οργανώσεις του Ελληνικού λαού ενάντια στη χούντα και κυρίως με το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό κίνημα με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρωταγωνιστώντας και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Το 1969 ίδρυσε την Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου, την ΕΔΕΚ, εγκαινιάζοντας στα κυπριακά πολιτικά δρώμενα τον τίτλο του Σοσιαλισμού. Υπήρξε Πρόεδρος της ΕΔΕΚ μέχρι και τον Ιούλιο του 2001.
Η κ. Παναγιώτου είπε πως ο Βάσος Λυσσαρίδης πρωτοστάτησε στην αντίσταση ενάντια στην ΕΟΚΑ Β και κατά του πραξικοπήματος, καθώς και του μεταπραξικοπήματος σε καιρούς σκληρούς και δύσκαμπτους, ως η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη που όρθωσε ανάστημα, μη υπολογίζοντας το κόστος. Οι πράξεις αντίστασης του Βάσου Λυσσαρίδη κατά της χούντας δεν μπορούσαν να μείνουν αναπάντητες, είπε και στις 30 Αυγούστου 1974 – ημερομηνία ορόσημο- έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά της ζωής του, την ώρα που οι κατακτητές νέμονταν τα λάφυρά τους. Το αίμα του Δώρου Λοΐζου, του στενού του συνεργάτη, στελέχους της ΕΔΕΚ, ποιητή και αγωνιστή, έμεινε ανεξίτηλο στο λευκό πουκάμισο.
Κατά την κ. Παναγιώτου, η διαχρονική θέση του Βάσου Λυσσαρίδη στο κυπριακό πρόβλημα, μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια μόνο λέξη: αντίσταση και διακήρρυσε τη θέση να κρατηθεί ζωντανή η Κυπριακή Δημοκρατία, με ενότητα λαού, ως ασπίδα του κυπριακού ελληνισμού.
Χρήσιμες για την Κύπρο, τόσο στα Ηνωμένα Έθνη όσο και αλλού, αποδείχθηκαν οι προσωπικές διεθνείς διασυνδέσεις του, ιδίως με τους Άραβες και τους Αφρικανοασιάτες αφού η ζωή του ήταν ταυτισμένη με την αναζήτηση της ελευθερίας, όχι μόνο της Μεγαλονήσου, αλλά και των όπου γης καταπιεζομένων και αγωνιζομένων λαών, επεσήμανε η Υπουργός Γεωργίας.
