Αρχαίοι πλίνθοι από τη Μεσοποταμία πάνω στους οποίους είχαν χαραχθεί ονόματα βασιλέων όπως ο Ναβουχοδονόσωρ επιβεβαιώνουν μια μυστηριώδη ενίσχυση του μαγνητικού πεδίου της Γης πριν από περίπου 3.000 χρόνια.

Εκτός του ότι προσφέρουν πληροφορίες για το γεωλογικό παρελθόν του πλανήτη, τα ευρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν για τη χρονολόγηση αρχαιλογικών αντικειμένων στα οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος του άνθρακα-14, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στην επιθεώρηση PNAS.

Η μελέτη περιγράφει μεταβολές του μαγνητικού πεδίου που καταγράφηκαν σε μικροσκοπικούς κόκκους οξειδίων του σιδήρου, οι οποίοι εμπεριέχονταν στον πηλό των πλίνθων.

Η ανάλυση επιβεβαίωσε επίσης τη «Γεωμαγνητική Ανωμαμία του Λεβάντ»

Το μαγνητικό πεδίο της Γης παράγεται από ρεύματα λιωμένου σιδήρου στον πυρήνα της Γης. Ούτε η έντασή του ούτε η θέση των μαγνητικών πόλων δεν μένουν σταθερά στην πορεία του γεωλογικού χρόνου. Ανά διαστήματα, μάλιστα, ο βόρειος και ο νότιος μαγνητικός πόλος αντιστρέφονται.

Η ένταση του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη εντυπώθηκε στους κόκκους οξειδίων όταν οι πλίνθοι μπήκαν στον κλίβανο για ψήσιμο, εξηγούν οι ερευνητές.

Καθένας από τους 32 πλίνθους που εξετάστηκαν είχε χαραγμένο πάνω του το όνομα ενός βασιλιά που ήταν χονδρικά γνωστό πότε έζησε. Συνδυάζοντας τις χρονολογίες των ονομάτων με τις διακυμάνσεις της έντασης, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα χρονολόγιο μαγνητικών μεταβολών.

Το χρονολόγιο αυτό θα επέτρεπε τη χρονολόγηση άλλων πήλινων ευρημάτων, τα οποία δεν μπορούν να υποβληθούν στη μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης με άνθρακα επειδή δεν περιέχουν οργανικά υλικά.

«Συγκρίνοντας τα αρχαία ευρήματα με όσα γνωρίζουμε για τις αρχαίες συνθήκες του μαγνητικού πεδίου, μπορούμε να εκτιμήσουμε τις ηλικίες αντικειμένων που ψήθηκαν κατά την αρχαιότητα» εξηγεί σε δελτίο Τύπου ο Μάθιου Χάουλαντ του Πανεπιστημίου του Ουίτσιτα Στέιτ στο Κάνσας, επικεφαλής της μελέτης.

Η ανάλυση επιβεβαίωσε επίσης τη λεγόμενη «Γεωμαγνητική Ανωμαμία του Λεβάντ», μια περίοδο ασυνήθιστης ενίσχυσης του μαγνητικού πεδίου στην περιοχή του σημερινού Ιράκ, περίπου από το 1050 έως το 550 π.Χ.

Αποκάλυψε επίσης ότι την εποχή του βασιλείου του Ναβουχοδονόσωρα στη Βαβυλώνα, από το 604 έως το 562 π.Χ., το μαγνητικό πεδίο πέρασε από μια φάση απότομων διακυμάνσεων.

Και στις δύο περιπτώσεις τα αίτια των μεταβολών παραμένουν εντελώς άγνωστα.