Οδυσσέας Μιχαηλίδης: Αναθέσεις έργων €115 εκατ. χωρίς προσφορές – «Γάγγραινα και πεδίο διαφθοράς»
Σε απευθείας αναθέσεις εργασιών ετοιμασίας και συντήρησης λογισμικών του δημοσίου (χωρίς προσφορές) ύψους €115 εκατ. προχώρησαν διάφορα τμήματα, κάτι το οποίο ο Γενικός Ελεγκτής αποκάλεσε «γάγγραινα και πεδίο διαφθοράς και διαπλοκής».
Και αυτό επειδή η απευθείας ανάθεση εξυπηρετεί την εκάστοτε εταιρεία που αναλαμβάνει το έργο, τη στιγμή που η ανάθεση του με ανοικτές προσφορές θα είχε χαμηλότερο κόστος, λόγω του ανταγωνισμού που θα αναπτυσσόταν.
Οι πιο πάνω αναφορές έγιναν ενώπιον της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου κατά τη διάρκεια συζήτησης θέματος υπό τον τίτλο «Η προεργασία για την προκήρυξη προσφορών του δημοσίου για λογισμικά, ο τύπος της προσφοράς, η ποιότητα και το επίπεδο του περιεχομένου της προκήρυξης».
Ο Γενικός Ελεγκτής ανέφερε, ότιενώ αρχικά προκηρύχθηκαν ανοικτές προσφορές για την παροχή υπηρεσιών, στην πορεία, όταν κρίθηκε αναγκαία η εξυπηρέτηση και άλλων υπηρεσιών ή η συνέχιση της συντήρησης/εξυπηρέτησης (μετά τη λήξη του αρχικού συμβολαίου) παρατηρήθηκε το εξής: Από τις 258 μεταγενέστερες συμβάσεις (σε σχέση με τις αρχικές) οι 201 ανατέθηκαν στον ανάδοχο της αρχικής σύμβασης. Σε χρήματα οι απευθείας αυτές αναθέσεις (χωρίς δηλαδή να προκηρυχθούν προσφορές, πέραν της αρχικής) μεταφράζονται σε €108 εκατ.
Σχολιάζοντας αναφορές ότι τα τμήματα του δημοσίου δεν διαθέτουν εμπειρία στο θέμα της προκήρυξης προσφορών, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης παρατήρησε, πως αυτό θα μπορούσε να ισχύει για μικρά τμήματα τα οποία προκηρύσσουν προσφορές «αραιά και που» αλλά όχι για παράδειγμα για το Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής (ΤΥΠ) ήτοΤμήμα Δημοσίων Έργων (ειδικά στον τομέα που αφορά τα κτήρια). Τα προβλήματα που παρατηρούνται στα δύο αυτά τμήματα οφείλονται σε παθογένειες των ιδίων των τμημάτων και όχι στην απουσία εμπειρίας, είπε.
Παρατήρησε ακόμη πως τα προβλήματα αυτά επιβάλλεται να επιλυθούν σε ενδοτμηματικό επίπεδο ειδικά επειδή το Τμήμα Δημοσίων Έργων επηρεάζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της Δημοκρατίας από πλευράς κτηρίων (με τεράστιες καθυστερήσεις και αστοχίες) ενώ το ΤΥΠ αποτελεί τροχοπέδη για όλο το κράτος ως προς τον εκσυγχρονισμό του.
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης ανέφερε ότι ειδικά στο Τμήμα Δημοσίων Έργων, οι συμβάσεις είναι πολύ πιο εύκολο να τύχουν χειρισμού υπό την έννοια ότι «γνωρίζεις τι υλικά χρειάζεσαι, τις ποσότητες, πόσο κοστίζουν κοκ, σε αντίθεση με το ΤΥΠ που απαιτείται περισσότερη εξειδίκευση, λόγω της φύσης των υπηρεσιών που αγοράζονται».
Ο Γενικός Ελεγκτής κατέθεσε και τα ακόλουθα: Τα στοιχεία τα οποία προκύπτουν από ελέγχους που διενεργήσαμε είναι ότι η μέση διάρκεια των αρχικών συμβάσεων ήταν τέσσερα χρόνια ενώ η μέση διάρκεια ζωής των συστημάτων ήταν 14 χρόνια.
Δηλαδή, από 258 μεταγενέστερες συμβάσεις (σε σχέση με τις αρχικές) οι 201 ανατέθηκαν στον ανάδοχο της αρχικής σύμβασης. Σε χρήματα οι απευθείας αυτές αναθέσεις (χωρίς δηλαδή να προκηρυχθούν προσφορές, πέραν της αρχικής) μεταφράζονται σε €115 εκατ.
