Με τους φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου συναντήθηκε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης (εικόνες)
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε σήμερα, στο Προεδρικό Μέγαρο, ομάδα φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σημειώνεται ότι την ομάδα φοιτητών συνόδευε ομάδα καθηγητών.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε στους φοιτητές ότι για τον ένα εκ των δύο πρωτεργατών του θεσμού των επισκέψεων φοιτητών του Πανεπιστημίου στην Κύπρο εδώ και 35 χρόνια, καθηγητή γλωσσολογίας και μέλος της Επιτροπής του Πανεπιστημίου για την Κύπρο, Παναγιώτη Κοντό, που έχει αποβιώσει, με απόφαση του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας, η Κυπριακή Δημοκρατία, την ερχόμενη Δευτέρα, ημέρα της εξόδιου ακολουθίας, θα αποδώσει μετά θάνατον την κυπριακή υπηκοότητα στον εκκλιπόντα για την προσφορά του στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου στον τομέα της εκπαίδευσης.
Μιλώντας στους φοιτητές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «έχει καταστεί θεσμός αυτή η ετήσια επίσκεψη από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Σκεφτόμουν, βλέποντας το πρόγραμμα μου το πρωί για τη σημερινές μου συναντήσεις, ότι πριν δύο μέρες είδα μαθητές από την Αθήνα. Και την περασμένη εβδομάδα είδα μαθητές από ένα Λύκειο της Θεσσαλονίκης.
Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένες, λόγω των σχέσεων σε πολιτικό επίπεδο, ότι γνωρίζουν καλά είτε τα παιδιά στην Ελλάδα ή στην Κύπρο, οι νέοι μας, οι φοιτητές μας, για την Ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, για τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Και θεωρώ αυτό τον θεσμό των επισκέψεων που είχα και εγώ την ευλογία να το ζήσω όταν ήμουν στη β’ Λυκείου που είχαμε επισκεφθεί την Ελλάδα, πόσο σημαντικές είναι τέτοιες επισκέψεις.
Ειδικότερα για την Κύπρο, το 2024 είναι ένα ιστορικό έτος. Ιστορικό γιατί συμπληρώνονται 50 χρόνια, μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή. Μισός αιώνας συνεχιζόμενης κατοχής της πατρίδας μας. 50 χρόνια μετά υπάρχουν πρόσφυγες, υπάρχουν αγνοούμενοι, υπάρχουν εγκλωβισμένοι. Και κάποτε διερωτώμαι, συμμετέχοντας και προηγουμένως από την ιδιότητά μου ως Υπουργός Εξωτερικών, αλλά και τώρα ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στα διάφορα Συμβούλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βλέποντας όλα αυτά που γίνονται στην Ουκρανία και την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, που είναι ακριβώς ό,τι έγινε στην Κύπρο, το πόσο σημαντικό είναι ότι να υπενθυμίζουμε σε όλους ότι στην Κύπρο συνεχίζεται η κατοχή, αλλά την ίδια στιγμή να πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε να τερματιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων. Είμαι σίγουρος ότι θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον της πατρίδας μας.
Νιώθω ιδιαίτερα μεγάλη την ευθύνη, γιατί στην Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1960 που έγινε ανεξάρτητο κράτος είμαι ο πρώτος Πρόεδρος που προέρχομαι από τη γενιά του πολέμου. Γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1973. Γεννήθηκα, μεγάλωσα σε μια κατεχόμενη πατρίδα και δεν πρέπει σε καμία απολύτως περίπτωση να δημιουργηθεί η αίσθηση στον οποιονδήποτε, στην Κύπρο, στην Ελλάδα και γενικότερα στον απανταχού Ελληνισμό, ότι αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα είναι η φυσιολογική κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο. Δεν είναι η φυσιολογική κατάσταση πραγμάτων. Υπάρχει κατοχή, υπάρχουν ακόμη πρόσφυγες, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι και η επόμενη γενιά όλων αυτών που έζησαν τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας έχουμε μεγάλη ευθύνη να πράξουμε ό, τι πρέπει, ό,τι είναι δυνατόν για να επανενώσουμε τον τόπο μας.
Γιατί πραγματικά ανησυχώ. Θέλω να εκφράσω αυτή την ανησυχία μου, ακόμη και δημόσια, ότι αυτή η κατάσταση που βλέπουμε δεν είναι στατική. Αυτή η κατάσταση που βλέπουμε μέρα με τη μέρα γίνεται χειρότερη. Τα τετελεσμένα είναι σαφώς περισσότερα μέρα με τη μέρα και κατ’ επέκταση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού.
Θέματα που συζητούνται πλέον στο τραπέζι των συνομιλιών την τελευταία φορά που είχαμε συνομιλίες, δεν ήταν θέματα που ήταν στο τραπέζι το 1980, το 1984, το 1990. Η πάροδος του χρόνου δημιουργεί νέα θέματα, νέες δυσκολίες, νέες προκλήσεις και μας απομακρύνει ακόμη περισσότερο από τον στόχο.
Το 2024, όμως, σηματοδοτεί και μια άλλη επέτειο. 20 χρόνια από τη σημαντικότερη επιτυχία τούτης της χώρας, την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ένταξη που όταν πρωτοξεκίνησε η προσπάθεια προς αυτόν τον στόχο, και οφείλω να το πω γιατί η προσπάθεια δεν ξεκίνησε στην Κύπρο, η προσπάθεια ξεκίνησε στην Ελλάδα, από την Ελλάδα ήταν οι προτροπές έτσι ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να υποβάλει αίτηση ένταξης στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, κανείς δεν πίστευε ότι αυτός ο στόχος μπορούσε να επιτευχθεί.
Και, όμως, το 2004 πετύχαμε, με τη βοήθεια της Ελλάδας, της Βουλής των Ελλήνων, της Κυβέρνησης, του ελληνικού λαού, να γίνουμε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό που επιχειρούμε να πράξουμε σήμερα είναι να αξιοποιήσουμε τα δεδομένα που δημιουργούνται από αυτή τη μεγάλη επιτυχία, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι ώστε να βοηθήσουμε στην επίλυση του Κυπριακού. Αυτός είναι ο ένας στόχος που επιχειρούμε και βλέπουμε σταδιακά να υπάρχει μια θετική ανταπόκριση από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από πλευράς των εταίρων μας στην περιοχή, αλλά την ίδια στιγμή επειδή ζούμε σε ένα άναρχο διεθνές σύστημα – ένας Βρετανός πολιτικός είχε πει πριν πολλά χρόνια δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν συμφέρον – την ίδια στιγμή προσπαθούμε ως ένα μικρό κράτος, στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων μας, να αποδείξουμε όχι με λόγια αλλά με πράξεις, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μόνο το κυπριακό πρόβλημα.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μια χώρα η οποία, ναι, στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων της, δεν θέλω να υπερβάλλω, μπορεί να προσφέρει λύσεις σε ευρωπαϊκά, σε διεθνή, σε περιφερειακά προβλήματα.
Και επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά από τραγωδίες, ήταν αυτός ο λόγος που αναλάβαμε μια σημαντική πρωτοβουλία μετά το τι έγινε στο Ισραήλ τον Οκτώβριο με την τρομοκρατική επίθεση, την αντίδραση από πλευράς του Ισραήλ. Μια αντίδραση η οποία σήμερα θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός. Δεν μπορούμε να βιώνουμε ή να δικαιολογούμε καθοιονδήποτε τρόπο τέτοιου είδους συμπεριφορές, να βλέπουμε απώλειες άμαχου πληθυσμού.
Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο και πρώτον παρουσιάσαμε στη διεθνή κοινότητα-θυμάμαι στο Παρίσι είχε μια Σύνοδο ο Γάλλος πρόεδρος, όπου συμμετείχε η Κυπριακή Δημοκρατία για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα – παρουσιάσαμε μια πρόταση, μια πρόταση η οποία οφείλω να πω στην αρχή δεν πίστευε κανείς ότι μπορούσε να υλοποιηθεί και χαίρομαι ιδιαίτερα που σχεδόν έξι μήνες αργότερα, αυτή η πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει να υλοποιείται, προσφέροντας την όποια βοήθεια μέχρι στιγμής σε ένα άμαχο πληθυσμό που χρειάζεται αυτή την ανθρωπιστική βοήθεια και αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι και τα μικρά κράτη, όταν έχουν ξεκάθαρους στόχους και ξεκάθαρο προσανατολισμό, μπορούν να προσφέρουν λύσεις και σε περιφερειακά και διεθνή προβλήματα και κατ’ επέκταση να μπορούν να αξιοποιήσουν αυτό το διεθνές ενδιαφέρον ή τη θετική προβολή με αφορμή την πρωτοβουλία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έτσι ώστε να πετύχουμε και τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο μας που είναι ο τερματισμός της κατοχής και η επανένωση της πατρίδας μας.
Σε αυτή την προσπάθεια, Κύπρος και Ελλάδα, Ελλάδα και Κύπρος είμαστε ένα. Εργαζόμαστε από κοινού, ειδικότερα μέσα στην κοινή ευρωπαϊκή μας οικογένεια, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γνωρίζουμε πολύ καλά και στην Αθήνα και στη Λευκωσία ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γεωγραφία. Η γεωγραφία καθορίζει εν πολλοίς και την Ιστορία μας. Και είμαστε εδώ, δύο χώρες ως πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, να λύσουμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν, με κορυφαίο φυσικά και αποτελεί, αν θέλετε και προϋπόθεση για την οποιαδήποτε προσπάθεια για να επικρατήσει ειρήνη και συνεργασία στην περιοχή, την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Θεωρώ πολύ σημαντική την παρουσία σας, ειδικότερα φέτος που έχουμε αυτές τις δύο επετείους, τα δύο ορόσημα, σημαντικά ορόσημα για τούτο τον τόπο».
Τέλος, οι φοιτητές χάρισαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναμνηστικά δώρα, ενώ οι φοιτητές του Μουσικού Τμήματος της Σχολής τραγούδησαν στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη κυπριακά τραγούδια, αλλά και αγωνιστικά τραγούδια με θέμα την Κύπρο.
