Η πρώτη κλινική αλλογενούς μεταμόσχευσης μυελού στην Κύπρο
H πρώτη κλινική αλλογενούς μεταμόσχευσης μυελού στην Κύπρο, είναι γεγονός, με τις τελευταίες λεπτομέρειες να συμπληρώνονται για να είναι εφικτό σε μερικούς μήνες να γίνει η πρώτη μεταμόσχευση μυελού στην Κύπρο. Την είδηση έδωσε ο oγκολόγος καθηγητής και ιδρυτής του Γερμανικού Ογκολογικού Κέντρου Νικόλαος Ζάμπογλου μιλώντας στον «Φ».
Από τις δυσκολότερες ιατρικές πράξεις η αλλογενής μεταμόσχευση μυελού, από τις δυσκολότερες μεταμοσχεύσεις, αναφέρει ο καθηγητής Ζάμπογλου, παρουσιάζοντας τον ειδικό αυτό χώρο με τα αυξημένα μέτρα υγιεινής προστασίας και εξηγώντας με λεπτομέρεια πως έχουν ακολουθηθεί όλες οι αυστηρές προϋποθέσεις, στη βάση διεθνών προτύπων. Εξειδικευμένοι γιατροί και νοσηλευτές, θα στελεχώσουν τη συγκεκριμένη κλινική ώστε τόσο ο δότης, όσο και ο ασθενής να τύχουν πλήρους φροντίδας, από την προπαρασκευαστική θεραπεία μέχρι και τη μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Το μοναδικό στην Κύπρο κέντρο μεταμόσχευσης μυελού, έχει λάβει όλες τις εγκρίσεις από το Υπουργείο Υγείας και οι υπηρεσίες του θα προσφέρονται μέσω του ΓεΣΥ. 25 συνάνθρωποι μας κάθε χρόνο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν για μήνες με τις οικογένειες τους την Κύπρο, δηλώνει ο ιδρυτής του Γερμανικού ογκολογικού. «Με αυτό πιστεύουμε ότι, θα καλύψουμε ένα πολύ μεγάλο κενό» συμπληρώνει και περιγράφει ότι τρία πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια με θέα τη θάλασσα, τα οποία διαθέτουν μέχρι και όργανο γυμναστικής, για να μπορούν να ασκούνται οι ασθενείς σε συνθήκες ασφάλειας.
Ο αριθμός των περιστατικών στην Κύπρο για αλλογενή μεταμόσχευση εμπίπτει στα όρια που προβλέπει η διεθνής στατιστική, αναφέρει ο καθηγητής Ζάμπογλου. Ερωτηθείς πότε θα προγραμματιστεί η πρώτη μεταμόσχευση ανέφερε χαρακτηριστικά: «Χρειαζόμαστε κάποιους μήνες ακόμα, έχουμε δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις, αλλά θα ξεκινήσουμε σιγά σιγά, όταν θα είμαστε εντελώς έτοιμοι. Οι πρώτες μεταμοσχεύσεις θα γίνονται με παρουσία ξένων ειδικών, από μεγάλα κέντρα του εξωτερικού, για περισσότερη ασφάλεια».
Στα υπόλοιπα τμήματα του Γερμανικού Ογκολογικού
Το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο, το οποίο επέκτεινε τις υπηρεσίες του και σε άλλους τομείς δημιουργώντας καρδιοχειρουργικό τμήμα και υπερσύγχρονο τμήμα εντατικής παρακολούθησης, υψηλής προστασίας, με όση θωράκιση γίνεται, για να αποτραπεί η μετάδοση ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, αφού αυτό είναι το πρόβλημα όπως παραδέχεται ο καθηγητής Ζάμπογλου, κάθε ιατρικού κέντρου.
Στα τμήματα αιμοκάθαρσης και χημειοθεραπείας, οι ασθενείς, αναμετρώνται με τις δυνάμεις τους, υπόκεινται σε αιμοκάθαρση αλλά και χημειοθεραπεία, σε ένα περιβάλλον φτιαγμένο με μεράκι, που να μη θυμίζει σχεδόν τίποτα νοσηλευτήριο. Θεραπείες αναγκαίες, μέχρι και τρεις φορές τη βδομάδα, για να μπορούν να συνεχίζουν τη ζωή τους με ποιότητα. Με θέα τη θάλασσα, με βιβλιοθήκη για να περνά δημιουργικά ο χρόνος τους, μουσική που χαλαρώνει το πνεύμα και πλαισιωμένοι με έργα τέχνης, οι ασθενείς βιώνουν τη δοκιμασία τους με αξιοπρέπεια, σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, αλλά και εξοπλισμένο με υπερσύγχρονα μηχανήματα ιατρικής.
Προτεραιότητα ο άνθρωπος και η ποιότητα φροντίδας, δηλώνει ο καθηγητής Ζάμπογλου κατά την ξενάγηση, με γιατρούς, νοσηλευτές και υποστηρικτικό προσωπικό να επιδεικνύουν ζήλο ταγμένοι στο καθήκον τους, που είναι η περίθαλψη και φροντίδα των ασθενών.
Καρκίνος: Η διάγνωση, η ενημέρωση, τα νέα δεδομένα για τους ασθενείς και την οικογένεια τους
Πως είναι η πρώτη φορά που πρέπει να μάθει κάποιος ότι έχει διαγνωσθεί με καρκίνο;
Δεν υπάρχει φόρμουλα, εξαρτάται από τον άνθρωπο, ο καθένας έχει τις ιδιαιτερότητες του. Το πώς συζητάς με κάποιο ασθενή για τη διάγνωση του, είναι πάντα διαφορετικός. Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι τρόποι. Το βασικό συστατικό δεν είναι να ανακοινώσεις σε κάποιο ότι έχει καρκίνο, αλλά να τον διαφωτίσεις για τις δυνατότητες τις οποίες έχει για την αντιμετώπιση της κακοήθειας. Του αναφέρεις ότι, αυτό δεν τελειώνει τη ζωή, υπάρχει συνέχεια και ότι σήμερα υπάρχουν δυνατότητες θεραπείας. Τον προετοιμάζεις για το ξεκίνημα μιας καινούριας ζωής.
Ανατρέπεται η ζωή του ασθενούς αλλά και των οικείων του;
Συνυπάρχουν. Πολλές φορές προσπαθούμε να είναι παρόντες και οι στενοί συγγενείς με πλήρη σεβασμό στα προσωπικά δεδομένα. Από την άλλη, οι ερωτήσεις που κάνουν οι ασθενείς σήμερα, είναι πολύ διαφοροποιημένες σε σχέση με το παρελθόν. Έχουν πρόσβαση στην πληροφορία. Αυτό που επιδιώκουμε, είναι να έχει ο ασθενής και δεύτερη άποψη. Είναι στα δικαιώματα του να πληροφορηθεί και από αλλού.
Οικογένεια και φίλοι πολλές φορές δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τον ασθενή τους;
Έρχονται πολλές φορές να μου πουν, «μην πεις κάτι στον πατέρα, τη μητέρα, είναι πολύ ευαίσθητοι» ή γονείς «μην πεις κάτι στα παιδιά μου, θα στενοχωρηθούν». Και οι δύο γνωρίζουν, πολλές φορές το διαισθάνονται, όμως δεν βρίσκουν τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους, γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις μας στην Κύπρο το συναισθηματικό παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, που μας εμποδίζει στην ειλικρίνεια. Ένα γενικό πρόβλημα των ανθρώπινων σχέσεων. Στην Γερμανία δεν είχαμε τέτοια διλήμματα, εδώ ο ένας δεν θέλει να στενοχωρήσει τον άλλο. Αναμφισβήτητα ο ασθενής, πρέπει να γνωρίζει, να ξέρει τις εναλλακτικές που υπάρχουν και ο ίδιος να αποφασίζει τι θέλει.
Κάποιες φορές όμως δεν υπάρχουν εναλλακτικές
Πρέπει να το γνωρίζει ο ασθενής και πρέπει να αποφασίσει αν θα κάνει ή δεν θα κάνει θεραπεία. Προς το τέλος, πρέπει να βλέπουμε ότι, η εναλλακτική είναι η ποιότητα ζωής. Να δώσω περισσότερες μέρες ζωής στον ασθενή ή να δώσω περισσότερη ζωή στις μέρες που έχει; Η δική μου άποψη είναι πως πρέπει να δώσουμε ζωή μέσα στις μέρες που απομένουν.
Πότε λύγισε ο γιατρός Ζάμπογλου;
Η πιο δύσκολη περίοδος που περάσαμε ήταν την περίοδο του covid, όταν στερούσαμε από ασθενείς, από ανθρώπους, τον αποχαιρετισμό τους από τα οικεία πρόσωπα.Από τα πλέον τραγικά που έζησα, ήταν να γνωρίζω ότι ένας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή και οι ρητές απαγορεύσεις από την άλλη δεν επέτρεπαν στα αγαπημένα του πρόσωπα να είναι εκεί. Ήταν στιγμές που είχαμε πάρα πολλά προβλήματα ως επαγγελματίες, γιατροί και νοσηλευτές, ακόμα και οι συνήγοροι του ασθενούς, ζούσαμε τραγικές στιγμές.
Το δικό σας μήνυμα σε όσους δίνουν τη μάχη τους με τον καρκίνο;
Να ενημερώνονται από τους γιατρούς τους και να καταλάβουν ότι υπάρχουν δυνατότητες θεραπευτικών αγωγών για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και το προσδόκιμο, σε όλα τα στάδια. Ο ρόλος του γιατρού είναι να προσφέρει περισσότερο προσδόκιμο ζωής από εμβρυακή ηλικία, όπως ο συνάδελφος γιατρός Κύπρος Νικολαΐδης, αλλά παράλληλα, να έχει και την ποιότητα που το συνοδεύει. Ακόμη και να συνοδεύσεις κάποιο σε αξιοπρεπή θάνατο, είναι κι αυτό μια επιτυχία.
