Η κληρονομιά του Σουλεϊμανί βάζει φωτιά στη Μέση Ανατολή
Ο Ιρανός στρατηγός, έγινε ήρωας εν ζωή και θρύλος των τρομοκρατών μετά τον θάνατο του το 2020
Του Μανώλη Καλατζή
Οι βομβιστικές επιθέσεις κατά την επέτειο της εξόντωσης του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί το 2020, μπορεί να εξόργισαν τη Τεχεράνη, δεν αναμένεται όμως να αποτελέσουν λόγο, για λήψη άμεσων μέτρων, από το θεοκρατικό καθεστώς της χώρας. Παρά το ότι, ουδείς έχει αναλάβει μέχρι στιγμής την ευθύνη, για την επίθεση που στοίχισε τη ζωή σε πέραν των 100 ατόμων, οι Ιρανοί είναι πεπεισμένοι πως πρόκειται για έργο των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, ώστε το Τελ Αβίβ να στείλει μήνυμα προς τους Φρουρούς της Επανάστασης, οι οποίοι συντονίζουν τον λεγόμενο «Άξονα Αντίστασης» σε Γάζα, Ιράν, Συρία, Ιράκ, Λίβανο και Υεμένη.
Advertisement
Το ότι το χτύπημα, με δύο βόμβες υψηλής ισχύος, επελέγη να γίνει κοντά στο τάφο του Σουλεϊμανί, είχε συμβολικήσημασία, καθώς ο Ιρανός στρατηγός ήταν αυτός που οραματίστηκε, δημιούργησε, οργάνωσε και διηύθυνε τον «Άξονα Αντίστασης», καθοδηγώντας μεταξύ άλλων τόσο την Χεζμπολάχ όσο και τη Χαμάς. Ο Σουλεϊμανί, ως επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων «αλ Κουντς» (Ιερουσαλήμ) των Φρουρών της Επανάστασης, αποτελεί θρύλο για τους μουσουλμάνους της περιοχής, καθώς είχε θεωρηθεί ως σκιώδης ηγέτης τους, καταφέρνοντας να βρει συμμάχους τόσο στο σιιτικό όσο και στο σουνιτικό στοιχείο. Η εξόντωση του, το 2020 σε επιχείρηση των ΗΠΑ στο Ιράκ, αποτέλεσε βαρύτατοπλήγμαγια το Ιράν και τους συμμάχους του. Προσφάτως, ο εκπρόσωπος τύπου των Φρουρών της Επανάστασης Ραμαζάν Σαρίφ, δήλωσε πως η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, από τη Χαμάς, αποτελούσε απάντηση στη δολοφονία Σουλεϊμανί. Η Χαμάς, αναγκάστηκε να διαψεύσει τους Ιρανούς, διεκδικώντας τη πατρότητα της απόφασης και του σχεδιασμού της επίθεσης, λέγοντας πως δεν είχε σχέση με τον θάνατο του Σουλεϊμανί, αλλά αποτελούσε αντίδραση στις επιδρομές της αστυνομίας του Ισραήλ, στο τέμενος αλ Άκσα της Ιερουσαλήμ, και για το λόγο αυτό είχε την ονομασία «Πλημμύρα του αλ Άκσα».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο οι Φρουροί της Επανάστασης όσο και η Χαμάς, έχουν δεχθεί σημαντικά πλήγματα στη δομή τους, καθώς τον Δεκέμβριο στη Δαμασκό είχε σκοτωθεί από ισραηλινή επίθεση ο στρατηγός Σαγιέντ Ραζί Μουσαβί, ο οποίος ήταν στενός συνεργάτης του Σουλεϊμανί και βασικός κρίκος της στρατιωτικής συμμαχίας Ιράν – Συρίας, συντονίζοντας και την παροχή οπλισμού στη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Το τελευταίο χτύπημα του Ισραήλ, ήταν αυτό με το οποίο εξοντώθηκε στη Βηρυτό, ο υπαρχηγός της Χαμάς, Σαλέχ αλ Αρούρι. Όλα δείχνουν πως, το Ισραήλ έχει θέσει σε εφαρμογή σχέδιο εξόντωσης ηγετικών προσωπικοτήτων του δικτύου που είχε στήσει ο Σουλεϊμανί και τέτοιου είδους επιχειρήσεις θα συνεχιστούν και σε άλλες χώρες όπως το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, την Δυτική Όχθη και τη Τουρκία.
Αρχιτέκτονας του τρόμου
Για τους αναλυτές στη Δύση, εδώ και χρόνια το Ιράν, αποτελεί τον βασικό παράγοντα αποσταθεροποίησης της περιοχής που εκτείνεται από το Αφγανιστάν μέχρι και τη Μεσόγειο. Αιχμή του δόρατος αυτής της ισχύος, είναι οιΦρουροί της Επανάστασης, οι οποίοι ασκούν επιρροή και στην πραγματικότητα διοικούν τρομοκρατικές οργανώσεις σε διάφορες χώρες. Ο άνθρωπος που μπόρεσε να χτίσει αυτό το δίκτυο, δεν βρίσκεται στη ζωή από το 2020, και δεν είναι άλλος από τον Κασέμ Σουλεϊμανί, που ηγήθηκε της επίλεκτης ομάδας «αλ Κούντς». Μέχρι το 2020 ήταν αναμφίβολα ο πιο ισχυρός πολέμαρχος στη Μέση Ανατολή και για αυτό κατέστη και ο νούμερο ένα στόχος των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Μάλιστα, πριν τη δολοφονία του, είχε θεωρηθεί ως φυσικός ηγέτης του Ιράν. Ήταν αυτός, που παρά τις κυρώσεις και την απομόνωση της Τεχεράνης μπόρεσε να αναδείξει το Ιράν ως μία από τις κορυφαίες περιφερειακές στρατιωτικές και διπλωματικές δυνάμεις και κύριο αντίπαλο της Σαουδικής Αραβίας για την ηγεμονία σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτό, το κατέφερε εφαρμόζοντας διάφορους ελιγμούς, όπως η τακτική συμμαχία με τη Ρωσία και η παροχή όπλων, συμβουλών και χρημάτων σε σιιτικές ένοπλες ομάδες σε διάφορες χώρες. Κατάφερε επίσης να αποκτήσει ρόλο στα πολιτικά πράγματα στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη, αλλά και στα Παλαιστινιακά εδάφη, τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στη Δυτική Όχθη.
Όπως είχε αναφέρει ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ (Μυστικές Υπηρεσίες Ισραήλ) Γίοσι Κοέν, οΚασέμ Σουλεϊμανί ήταν ο μόνος άνθρωπος, που αν το επιθυμούσε, θα μπορούσε να οδηγήσει το αυτοκίνητό του από την Τεχεράνη στα σύνορα του Λιβάνου με το Ισραήλ, χωρίς να τον σταματήσει κανείς και η ίδια διαδρομή θα ήταν ανοιχτή σε φορτηγά με ρουκέτες για τη Χεζμπολάχ.
Ο Σουλεϊμανί, είχε συγκριθεί με την πανταχού παρούσα, αλλά αόρατη Σοβιετική κατάσκοπο Κάρλα στα μυθιστορήματα του John Le Carre, ενώ είχε χαρακτηριστεί ως ο «πραγματικός υπουργός εξωτερικών του Ιράν». Αν και η δυτική κοινή γνώμη δεν γνώριζε καν την ύπαρξη του, στη πραγματικότητα διαχειριζόταν ένα μεγάλο μέρος της εξωτερικής πολιτικής του Ιράν σχεδόν μόνος του. Είχε το προνόμιο να συνομιλεί απευθείας με τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη της χώρας, τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος είχε αποκαλέσει τον Σουλεϊμανί, ήρωα και μοναδικό, «ζωντανό μάρτυρα της Επανάστασης». Ο Σουλεϊμανί μπορούσε να παρακάμψει τους πάντες και είχε απευθείας επαφές με ηγέτες, στη Δαμασκό, τη Βηρυτό, τη Βαγδάτη, ακόμη και τη Μόσχα.
Η δράση του δεν είχε διαλάθει της προσοχής όσων παρακολουθούν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών του είχε επιβάλλει προσωπικές κυρώσεις, για υποστήριξη της τρομοκρατίας και πώληση ιρανικών όπλων στο εξωτερικό. Επίσης, οι ΗΠΑ τον είχαν κατατάξει μεταξύ των παραγόντων ανάπτυξης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, υποστηρικτή της τρομοκρατίας, παράγοντα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κύριο ύποπτο για την οργανωση της δολοφονίας του Σαουδάραβα πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τοποθέτηση βόμβας σε ένα εστιατόριο στην Ουάσιγκτον, το 2011.
Από το χαμηλότερο σκαλοπάτι
Η καταγωγή του Σουλεϊμανί δεν θα μπορούσε να προϊδεάσει κανέναν για την μετέπειτα εξέλιξη του και την αναρρίχηση του στην ηγεσία του Ιράν, αλλά και την επιρροή του σε πολλές χώρες. Καταγόταν από ένα χωριό στα βουνά της επαρχίας Κερμάν στα νοτιοανατολικά του Ιράν, κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Στο Κερμάν, κουμάντο έκαναν παραδοσιακά οι φύλαρχοι και η κεντρική κυβέρνηση στη Τεχεράνη απλώς διατηρούσε μια εποπτεία. Ο πατέρας του, αγρότης, ήταν ένα από τα πολλά θύματα της ανακατανομής της γης με τη «Λευκή Επανάσταση», του Σάχη. Βρέθηκε με περίπου 100 ευρώ, (με τα δεδομένα της εποχής), ποσό το οποίο έφερε την οικογένεια στο χείλος της καταστροφής. Για να βοηθήσει στην αποπληρωμή του χρέους, ο Κασέμ άφησε το σχολείο στα 13 του για να εργαστεί. Το ξέσπασμα της Ισλαμικής Επανάστασης το 1978, τον βρήκε τεχνικό στη δημοτική αρχή ύδρευσης του Κερμάν. Μέχρι τότε δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον για τη πολιτική, αλλά αποφάσισε να ενταχθεί στους Φρουρούς της Επανάστασης, οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με την σημερινή τους μορφή. Εκεί πρέπει να βρήκε το στοιχείο του γιατί μόλις τέλειωσε την βασική εκπαίδευση τον επέλεξαν για εκπαιδευτή των νεοσυλλέκτων.
Από μάχη σε μάχη
Αρχικώς, σε ηλικία 22 ετών, εστάλη με τη μονάδα του στα βορειοδυτικά του Ιράν για να καταπνίξει μια κουρδική αυτονομιστική οργάνωση και εκεί συνάντησε για πρώτη φορά 23χρονο (τότε) Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ ο οποίος έγινε αργότερα Πρόεδρος της χώρας. Τον Σεπτέμβριο του 1980, όταν το Ιράκ εισέβαλλε στο Ιράν ο Σουλεϊμανί πήρε μέρος στην άμυνα και την αντεπίθεση μέχρι και τον τερματισμό του πολέμου. Είχε καταφέρει να δημιουργήσει στενούς δεσμούς με τους στρατιώτες του και είχε τη συνήθεια να επιστρέφει από αποστολές αναγνώρισης πίσω από τις εχθρικές γραμμές με ζωντανές κατσίκες και άλλα «λάφυρα» τα οποία μοίραζε στους άντρες του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αμφισβητούσε ανοιχτά τις διαταγές ανωτέρων του μη διστάζοντας να έρθει σε ανοικτή σύγκρουση και με τον τότε αρχιστράτηγο, Μοχσέν Ρεζάι. Τοθάρρος και το θράσος του μάλλον εκτιμήθηκαν ως προσόντα και του ανατέθηκε η ηγεσία της 41ης Μεραρχίας των Φρουρών της Επανάστασης, με το παρατσούκλι Tharallah (Εκδίκηση του Θεού). Τότε γνωριστηκε με τον Πρόεδρο Αλί Χαμενεΐ.
Μετά το τέλος του πολέμου με το Ιράκ, εστάλη στη γενέτειρα του στο Κερμάν για να εξολοθρεύσει τις συμμορίες που εμπορεύονταν ναρκωτικά. Τα κατάφερε με τον δύσκολο και αιματηρό τρόπο μέσα σε τρία χρόνια. Και έτσι έγινε λαϊκός ήρωας.
Εξαγωγή ισλαμικής επανάστασης
Τον Μάρτιο του 1998 έγινε διοικητής της επίλεκτης ομάδας αλ Κούντς και η βασική του προτεραιότητα ήταν η ενίσχυση φιλοϊρανικών καθεστώτων και ένοπλων ομάδων εκτός Ιράν.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2011 δεν δίστασε να συνεργαστεί ακόμα και με τις ΗΠΑ για να αντιμετωπιστούν οι Ταλιμπάν οι οποίοι απειλούσαν τις ανατολικές περιοχές του Ιράν. Μάλιστα είχε δώσει οδηγίες στους Ιρανούς διπλωμάτες να μοιραστούν πληροφορίες σχετικά με τις στρατιωτικές θέσεις των Ταλιμπάν με τις ΗΠΑ και οι Αμερικανοί, σε αντάλλαγμα, του έδωσαν πληροφορίες για πυρήνα της Αλ Κάιντα που κρυβόταν στο ανατολικό Ιράν. Αυτό το φλερτ διακόπηκε όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους (ο νεότερος) χαρακτήρισε το Ιράν «Άξονα του Κακού» και παράγοντα διάδοσης πυρηνικών όπλων.
Πολιτική της τρομοκρατίας
Η σχέση Ιράν – Συρίας ενισχύθηκε το 2003, με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Τα δύο καθεστώτα συνειδητοποίησαν ότι εάν οι Αμερικανοί κέρδιζαν στο Ιράκ, θα ήταν οι επόμενοι στόχοι. Για να δυσκολέψει την αμερικανική κατοχή στο Ιράκ, ο Σουλεϊμανί βοήθησε τις μυστικές υπηρεσίες της Συρίας να δημιουργήσουν διαύλους μέσα από τους οποίους σουνίτες τζιχαντιστές πήγαιναν στο Ιράκ και πραγματοποιούσαν επιθέσεις εναντίον των Αμερικάνων με οπλισμό που παραχωρούσαν οι Φρουροί της Επανάστασης.
Το 2006, στο αποκορύφωμα της αιματοχυσίας στο Ιράκ, ο Σουλεϊμανί έκανε ένα διάλειμμα και έριξε το βάρος του στη Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Τότε, απότομα στο Ιράκ σταμάτησαν οι επιθέσεις κατά των Αμερικανών. Ο Σουλεϊμανί είχε γράψει μια επιστολή προς τους στρατηγούς των ΗΠΑ λέγοντας: «Ελπίζω να απολαμβάνατε την ηρεμία και τη γαλήνη στη Βαγδάτη. Ήμουν απασχολημένος στη Βηρυτό!».
Θέλοντας επίσης να δείξει ποιος κάνει κουμάντο στο Ιράκ, είχε στείλει μήνυμα στον Αμερικανό στρατηγό Πετρέου, μέσω του Τζαλάλ Ταλαμπανί. Στο γραπτό μήνυμα έγαφε: «Αγαπητέ Στρατηγέ Πετρέους: Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι εγώ, ο Κασέμ Σουλεϊμανί, ελέγχω την πολιτική του Ιράν για το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Γάζα και το Αφγανιστάν. Και πράγματι, ο πρεσβευτής στη Βαγδάτη είναι μέλος της δύναμης αλ Κούντς. Το άτομο που πρόκειται να τον αντικαταστήσει είναι επίσης μέλος της αλ Κούντς».
Προκαλούσε συχνά τους Αμερικάνους και η πιο γνωστή περίπτωση ήταν το 2017 όταν ο τέως υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο ήταν Διευθυντής της CIA. Ο Πομπέο είχε προειδοποιήσει τον Σουλεϊμανί να περιορίσει την δράση των Φρουρών της Επανάστασης στο Ιράκ σε σχέση με τις επιθέσεις τους σε αμεριανικούς στόχους. Ο Σουλεϊμανί, απάντησε ως «Κάρλα» (φανταστική σοβιετική κατάσκοπος στα μυθιστορήματα του John Le Carre). Έγραψε στον Πομπέο: «Δεν θα πάρω το γράμμα σας ούτε θα το διαβάσω και δεν έχω τίποτα να πω σε αυτούς τους ανθρώπους».
Εμπλοκή στη Συρία
Ο Ιρανός στρατηγός, θεώρησε πως ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία που άρχισε το 2011, ήταν μια ευκαιρία για διεύρυνση της ιρανικής επιρροής. Για αυτό τον λόγο δημιούργησε ομάδες ενόπλων Σιιτών που στήριξαν το καθεστώς Άσαντ ενώ εξόπλισε και εκπαίδευσε Αφγανούς που κατοικούσαν στο Ιράν,(Μεραρχία Fatemiyoun) και Πακιστανούς (Ταξιαρχία Zeynabiyoun).
Όταν οι Τζιχαντιστές απειλούσαν την Βαγδάτη, τότε ο Σουλεϊμανί μετεφερε από τη Συρία δυνάμεις πιστές στο Ιράν και με την υποστήριξη των Αμερικανών μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του Ισλαμικού Κράτους. Μιλώντας αργότερα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, ο Ιρακινός πρωθυπουργός Χάιντερ αλ Αμπάντι ευχαρίστησε το Ιράν για τις «άμεσες» παραδόσεις όπλων και πυρομαχικών, «χωρίς καν να ζητήσει άμεσες πληρωμές». Επιφύλαξε ιδιαίτερο έπαινο για τον Κασέμ Σουλεϊμανί, αποκαλώντας τον ως έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους του Ιράκ στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Το Ισλαμικό κράτος ηττήθηκε στο Ιράκ αλλά οι δυνάμεις του Σουλεϊμανί παρέμειναν και υπολογίζονται σε 100.000 έως 150.000 άνδρες.
Ιράν και Χεζμπολάχ
Ωστόσο το πιο σημαντικό στοίχημα του Ιράν και του Σουλεϊμανί ήταν και είναι η διατήρηση του ανοιχτού διαύλου συνεργασίας με την Χεζμπολάχ στον Λίβανο, ώστε να αποτελεί άμεση απειλή στα σύνορα του Ισραήλ.
Η Χεζμπολάχ είναι εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα του Ιράν, από το 1985 που έκανε την εμφάνιση της. Το μανιφέστο της περιελάμβανε απόλυτη πίστη στον τότε Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί. Το 2009, υιοθέτησε ένα νέο και λιγότερο αυστηρό μανιφέστο, αλλά το Ιράν παραμένει τον κύριο αιμοδότη της οργάνωσης. Ο Χασάν Νασράλα, ηγέτης της Χεζμπολάχ τον Ιούνιο του 2016, είχε δηλώσει: «Ο προϋπολογισμός, οι μισθοί, τα έξοδα, τα όπλα και οι πύραυλοι της Χεζμπολάχ προέρχονται από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Είναι ξεκάθαρο αυτό; Αυτό δεν είναι δουλειά κανενός. Όσο το Ιράν έχει χρήματα, εμείς έχουμε χρήματα. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ειλικρινείς».
Από το 1992, η Χεζμπολάχ δραστηριοποιείται στην πολιτική σκηνή του Λιβάνου και από το 2005 κατέχει έδρες στο υπουργικό συμβούλιο. Σήμερα, χάρη στην κοινοβουλευτική της ομάδα, οι έδρες στο υπουργικό συμβούλιο είναι εγγυημένες και έχει δικαίωμα βέτο στις κυβερνητικές αποφάσεις. Εν τω μεταξύ, η Χεζμπολάχ δικαιολογεί τη διατήρηση δικού της στρατού με βάση ότι είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να υπερασπιστεί τον Λίβανο από Ισραηλινή επίθεση. Η Χεζμπολάχ διατηρεί στον Λίβανο ένα παράλληλο κράτος με δικά της νοσοκομεία, σχολεία, προγράμματα πρόνοιας και πτέρυγα προπαγάνδας. Υπολογίζεται πως το Ιράν διαθέτει περίπου ένα δις δολάρια το χρόνια για την στήριξη τςη Χεζμπολάχ.
Εξοπλισμός των Χούθι
Τα σχέδια του Σουλεϊμανί για περιφερειακή ηγεμονία του Ιράν δεν τέλειωναν με τη Συρία, το Ιράκ και τη Χεζμπολάχ. Η Τεχεράνη σε μια προσπάθεια περικύκλωσης του Ισραήλ και πλαγικόπησης της Σαουδικής Αραβίας, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει εδώ και χρόνια τους σιίτες αντάρτες της Ansar Allah της Υεμένης, πιο γνωστούς ως Χούθι. Σύνθημα τους: «Θάνατος στην Αμερική, θάνατος στο Ισραήλ, κατάρα στους Εβραίους, νίκη στο Ισλάμ».
Η Χαμάς σε συμπληγάδες Σιιτών – Σουνιτών
Ο Σουλεϊμανί και οι Φρουροί τςη Επανάστασης του Ιράν ήταν και είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί με την Χαμάς, η οποία είναι μια σουνιτική οργάνωση με στενές σχέσεις με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία.
Ωστόσο το 2020, όταν δολοφονήθηκε ο Σουλεϊμανί, η Χαμάς εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία εξέφραζε θλίψη για τον θάνατο του στρατηγού, προκαλώντας την αντίδραση των άλλων σουνιτών. Ειδικά η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καυηγόρησαν την Χαμάς για συμπαράταξη με το ιρανικό καθεστώς, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως «υπεύθυνο για την αιματοχυσία στο Ιράκ και τη Συρία, καθώς και για την αστάθεια στον Λίβανο».
Ένα μήνυμα από Σαουδάραβες επικριτές και κυκλοφόρησε ευρέως στο WhatsApp έλεγε: «Η Χαμάς έπρεπε να βρισκόταν υπό την προστασία της Σαουδικής Αραβίας, του προστάτη των σουνιτών… Ο Σουλεϊμανί, που ήταν το χέρι του Ιράν στο Ιράκ και τη Συρία, δεν θα βοηθούε ποτέ στην απελευθέρωση της Παλαιστίνης αν είχε μείνει ζωντανός».
Πάντως η σχέση της Χαμάς με το Ιράν δεν είναι μυστική, καθώς οι ηγέτες της παλαιστινιακής τρομοκρατικής οργάνωσης έχουν παραδεχθεί πως δέχονται στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη από τη Τεχεράνη. Στην δήλωσή της για τη δολοφονία του Σουλεϊμανί, η Χαμάς εξήγησε ότι ο Ιρανός στρατηγός «έπαιξε σημαντικό και κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη της Παλαιστινιακής αντίστασης σε όλα τα επίπεδα». Το κίνημα δεν βρίσκεται σε ένα στάδιο όπου μπορεί να αντέξει οικονομικά να απορρίψει οποιαδήποτε μορφή βοήθειας από οποιαδήποτε χώρα. Αυτό ισχύει και για όσους έχουν δεσμούς με το Ισραήλ, όπως το Κατάρ, το οποίο φιλοξενεί εμπορικό γραφείο του Ισραήλ από το 1995, αλλά στέλνει επίσης ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας.
Η Χαμάς διατηρεί ωστόσο μια αυτονομία καθώς όταν ξέσπασε ο εμφύλιος στη Συρία αρνήθηκε να κάνει δήλωση υπέρ του καθεστώτος Άσαντ ή τουλάχιστον να καταδικάσει τους αντιπολιτευόμενους. Επισης η Χαμάς διέλυσε μια σιιτική ένοπλη ομάδα στη Γάζα, την αλ Σάμπεριν, η οποία προωθούσε τις σιιτικές αρχές μεταξύ των Παλαιστινίων, οι οποίοι είναι σουνίτες.
