Αλλού μας τρώει και αλλού ξυνόμαστε
Η εθνική ασφάλεια των κρατών απειλείται συνήθως από δημοσιογράφους. Αυτό είναι γνωστό άλλωστε… ή μήπως δεν είναι;
Του Μανώλη Καλατζή
Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η Κύπρος, από την ομάδα των κρατών, τα οποία θέλουν να «προστατεύσουν» την ελευθερία του τύπου, βάζοντας κοριούς στους δημοσιογράφους, για λόγους, δήθεν, εθνικής ασφάλειας.
Advertisement
Αλήθεια, πόσες φορές κινδύνεψαν τα εθνικά μας συμφέροντα από δημοσιογράφους, για να θεωρείται επιβεβλημένη η νομοθετική διάταξη για παρακολούθηση τους;
Κινδυνεύουν όμως άλλου είδους συμφέροντα και αυτά επιχειρούν η Κύπρος, η Ελλάδα, η Γαλλία, η Φινλανδία, η Ιταλία, η Μάλτα και η Σουηδία, να προστατεύσουν με την παρακολούθηση δημοσιογράφων. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Παρακολουθώντας τους δημοσιογράφους, παρακολουθούν και τις πηγές τους και αυτό τι μπορεί να σημαίνει;
Εξουδετέρωση της δημοσιογραφικής έρευνας και φίμωτρο στις πηγές, οι οποίες βεβαίως δεν θα ήθελαν να βρίσκονται σε ανοικτή ακρόαση με κάποιον ωτακουστή της ΚΥΠ.
Βεβαίως δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία, ότι κατά καιρούς κάποιοι δημοσιογράφοι βρισκόντουσαν και βρίσκονται υπό παρακολούθηση και βεβαίως όχι για λόγους εθνικής ασφάλειας. Η εξουσία, πάντα θέλει να ξέρει ποιοι μιλάνε και τι λένε. Όταν έχει αυτή τη πληροφόρηση ξέρει μετά τη δουλειά της. Υπονοούμενα, συγκεκαλυμένες απειλές, εκβιασμοί κλπ. Και ας μην σπεύσει κάποιος να πει ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα, γιατί κινδυνεύει να εκτεθεί.
Όταν αποδεδειγμένα τα εθνικά συμφέροντα έχουν βρεθεί σε κίνδυνο από πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχους του κράτους, δεν υπήρξε τέτοια ευαισθησία για νομοθετική ρύθμιση ώστε τίθενται υπό παρακολούθηση. Ας μην ξεχνάμε τις γινόταν πριν λίγα χρόνια στη Νομική Υπηρεσία και όχι μόνο.
Και εν τέλει, ποιος αποφασίζει τι αποτελεί εθνικό συμφέρον; Μήπως αυτοί που αποφάσιζαν τις είναι δημόσιο συμφέρον, για να βάλουν ταφόπλακα σε ποινικά αδικήματα;
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ταλ Ντίλιαν και οι συνεργάτες του είχαν εγκαταστήσει κεραίες στο αεροδρόμιο και συνέλεγαν τηλεπικοινωνιακά δεδομένα εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά το κράτος που θέλει να παρακολουθεί τους δημοσιογράφους, επικαλέστηκε το δημόσιο συμφέρον και τους φιλοδώρησε με μια αναστολή ποινικής δίωξης.
Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι έβαλαν σφραγίδες για να μπουν μηχανήματα παρακολούθησης στη Κύπρο, ως μετεωρολογικός εξοπλισμός. Αυτοί δεν έπληξαν το εθνικό συμφέρον;
Δεν μάθαμε ποτέ τα ονόματα τους, ούτε βεβαίως τόλμησε κανείς να θέσει θέμα παρακολούθησης των τελωνειακών υπαλλήλων.
Οι δημοσιογράφοι, θεωρούνται για τη κυβέρνηση, ως η μέγιστη απειλή για την ασφάλεια του κράτους και αν τεθούν υπό παρακολούθηση, θα θωρακίσουμε τα σύνορα μας, θα αντιμετωπίσουμε στις απειλές από την Τουρκία και θα αποκρούσουμε κάθε προσπάθεια για τρομοκρατική δράση.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Αλλού μας τρώει και αλλού ξυνόμαστε.
