Οι συνεχείς παρατάσεις για τη δήλωση των ακινήτων στο Κτηματολόγιο, ίσως, είναι αναγκαίες, καθώς η κτηματογράφηση αποτελεί ένα θεμελιώδες έργο, το οποίο θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί αρκετά χρόνια, ενώ σε αυτό μπορούν να ολοκληρωθούν δομικές μεταρρυθμίσεις που θα λύσουν χρόνια προβλήματα του Δημοσίου και της καθημερινότητας – από απλή μεταβίβαση μέχρι θέματα διαφορών στη Δικαιοσύνη. Και σε ένα τέτοιο μεγάλο έργο μπορεί να υπάρχουν τεχνικές και πρακτικές δυσκολίες, το οποίο να δικαιολογεί καθυστερήσεις και παρατάσεις.
Ωστόσο, μέχρι ενός βαθμού. Οι συνεχείς παρατάσεις είναι άδικες για όλους αυτούς που έτρεξαν να δηλώσουν τα ακίνητα εγκαίρως. Είναι άδικες για όλους αυτούς τους νομοταγείς πολίτες που είτε το έκαναν διότι υπακούν στους νόμους, είτε φοβούνταν το πρόστιμο. Οταν δίνονται παρατάσεις και δεν επιβάλλονται πρόστιμα, αποδυναμώνεται η νοοτροπία συμμόρφωσης και ο φόβος του προστίμου. Και η αδικία αφορά κυρίως αυτούς που πληρώνουν στην ώρα τους ή έχουν πληρώσει και πρόστιμο.
Οπως χαλάει η νοοτροπία πληρωμών με τις διαγραφές προστίμων, τις φορολογικές παρατάσεις και τις ατελείωτες ρυθμίσεις, έτσι λειτουργούν οι παρατάσεις χωρίς πρόσημο στις δηλώσεις στο Κτηματολόγιο. Εν τέλει υπάρχει χρονοδιάγραμμα, νόμος και κυρώσεις ή όχι;
