Επεδίωκε κάποιου είδους τελειότητα,
και η ποίηση που επινόησε ήταν απλή, κατανοητή.
Γνώριζε την ανθρώπινη ανοησία σαν την παλάμη του χεριού του,
και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για στρατούς και στόλους.
Όταν γελούσε, σεβάσμιοι συγκλητικοί ξεσπούσαν σε γέλια,
και όταν έκλαιγε, τα μικρά παιδιά πέθαιναν στους δρόμους.
- Γουάιστεν Χιου Όντεν, “Επιτάφιος για έναν τύραννο”
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες για μία από τις πλέον καθοριστικές εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών και οΝτόναλντ Τραμπ τους έχει δώσει αρκετή τροφή για σκέψη την τελευταία εβδομάδα.
Δεν έχει αναφερθεί παρά ελάχιστα στο οικονομικό του όραμα και ακόμα λιγότερο στην προσιτή υγειονομική περίθαλψη και στέγαση. Δεν έχει αγγίξει σχεδόν καθόλου κρίσιμα θέματα όπως τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, η εθνική ασφάλεια, η διεθνής διπλωματία, η εκπαίδευση, η βελτίωση των θέσεων εργασίας, η κλιματική κρίση, η αμερικανική ανταγωνιστικότητα ή η ελπίδα για νέες ευκαιρίες.
Ωστόσο, λες και οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές, επικεντρώνει το λόγο του σε μια σειρά αμφιλεγόμενων ζητημάτων. Κάπως έτσι, το εκλογικό σώμα έχει βρεθεί να αναρωτιέται αν το Πουέρτο Ρίκο είναι ένα “πλωτό νησί σκουπιδιών”, αν οι ΗΠΑ σαμποτάρονται τόσο “από τον εχθρό” όσο και “από μέσα” και αν η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις είναι τελικά μια “Σαμοανή-Μαλαισιανή με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης”. Καθώς η εβδομάδα προχωρούσε, ο Τραμπ, ο οποίος στο παρελθόν έχει κριθεί ένοχος για σεξουαλική επίθεση, σχολίασε ότι θα προστατεύσει τις γυναίκες “είτε το θέλουν είτε όχι”. Επίσης, ζήτησε από τους ψηφοφόρους να αναλογιστούν πώς θα αντιδρούσε η Ρεπουμπλικανή πολέμια του, Λιζ Τσέινι αν βρισκόταν αντιμέτωπη με “εννέα όπλα στραμμένα στο πρόσωπό της”, νοστάλγησε τον κατά συρροή κανίβαλο “Δρ. Χάνιμπαλ Λέκτερ” και συνεχάρη τον εαυτό του ως “ιδιοφυΐα” για τη συχνά ακατάληπτη και μισαλλόδοξη ρητορική του.
Την Παρασκευή το βράδυ, προσποιήθηκε πως εκτελεί χειρονομίες γεμάτες σεξουαλικά υπονοούμενα σε ένα μικρόφωνο ενώπιον των υποστηρικτών του. Δύο μέρες αργότερα, ανέβηκε στη σκηνή εμφανώς ταραγμένος από μια δημοσκόπηση που έδειχνε ότι η Χάρις τον είχε προσπεράσει – ενδεχομένως λόγω των ανησυχιών των γυναικών για τις απαγορεύσεις στις αμβλώσεις – στην κούρσα της μέχρι πρότινος “σίγουρης” πολιτείας της Άιοβα. Κατά την προσφιλή του πρακτική, κατέφυγε στις γνωστές επιθέσεις και καταγγελίες για νοθεία στην ψηφοφορία. Επιπλέον, σε ομιλία του στην Πενσιλβάνια, παραδέχθηκε στους οπαδούς του ότι έκανε λάθος που έφυγε από τον Λευκό Οίκο όταν έχασε τις εκλογές του 2020. Τέλος, αστειεύτηκε ότι οι δημοσιογράφοι θα ήταν η καλύτερη “ασπίδα προστασίας” από τις σφαίρες των επίδοξων δολοφόνων. Κι όλα αυτά μέσα σε διάστημα μόλις μίας εβδομάδας.
Σύνολο λόγων, επιχειρημάτων και έργων που οι ψηφοφόροι δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν στο τελικό στάδιο μιας προεδρικής εκστρατείας. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ίσχυε από την αρχή για τον Τραμπ. Η μεγάλη του δύναμη – και αδυναμία – είναι να ανατρέπει τις προσδοκίες. Για να μην παρασυρθούμε όμως σε υπεκφυγές, δεν πρόκειται για απλές αντιφάσεις και εκπλήξεις. Ο Τραμπ είναι ένας βαθιά διαταραγμένος άνθρωπος, ένας ανήλικος παραβάτης που είναι τόσο προσκολλημένος στη φαντασία, τις θεωρίες συνωμοσίας, τον ρατσισμό, τη βία και τον φασισμό, ώστε είναι πραγματικά ακατάλληλος για τον Λευκό Οίκο.
Πέραν της ρητορικής του, ο Τραμπ έχει τελευταία αναπροσαρμόσει και την εμφάνιση του. Επιλέγει μαύρο παλτό, ένα μαύρο καπέλο με το λογότυπο “Make America Great Again” και ηχητική υπόκρουση το μουσικό θέμα του παλαίμαχου επαγγελματία παλαιστή “The Undertaker” όταν κατεβαίνει από το αεροπλάνο ή εισέρχεται στο χώρο μιας εκδήλωσης. Ο πρώην πρόεδρος άλλωστε δεν κρύβει τη λατρεία του για το εν λόγω άθλημα, εξ ου και οι επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις του Χαλκ Χόγκαν στις συγκεντρώσεις του. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί όμως είναι πως το συγκεκριμένο μουσικό θέμα δεν είναι παρά μια παραλλαγή του “Πένθιμου Εμβατηρίου” του Φρεντερίκ Σοπέν, υποδηλώνοντας κάτι βαθύτερο από την τόνωση του οπαδικού φανατισμού και της αρρενωπότητας. Ο Τραμπ επέλεξε να συνοδεύσει τα τελικά του επιχειρήματα πριν την ημέρα των εκλογών με ένα πένθιμο εμβατήριο προσαρμοσμένο σε μονομάχους, που φέρει τη σκιά της βίας και του θανάτου.
Κι αν σε κάποιους φαίνεται ως καρικατούρα, στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Ο Ντόναλντ Τραμπ εκτοξεύει ξεκάθαρες απειλές και σε περίπτωση ήττας δεν θα διστάσει να βάλει μπρος το σχέδιο αμφισβήτησης των ελεύθερων και δίκαιων εκλογών.
Τις τελευταίες μέρες, αναφερόταν υποτιμητικά στην Κάμαλα Χάρις αποκαλώντας την “χαζή”, την οποία δεν θα έβαζε επικεφαλής “ούτε σε μια τάξη νηπιαγωγείου”. Το μήνυμα που θέλει να περάσει στους ψηφοφόρους του είναι πως ο ίδιος είναι ένας μάνατζερ – θαυματοποιός, παρά το γεγονός πως στην πραγματικότητα προέδρευσε σε έξι εταιρικές χρεοκοπίες, απέφυγε την προσωπική χρεοκοπία χάρη στην περιουσία του πατέρα του και απέτυχε να διοικήσει κερδοφόρα ένα καζίνο.
Επίσης, κατά τη διάρκεια ομιλίας στο πλαίσιο της εκστρατείας του στη Βιρτζίνια, τόνισε ότι αν εκλεγεί η Χάρις, “θα καταρρεύσει, θα χάσει τον έλεγχο και εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν”. Κι αν ο αριθμός εν προκειμένω δεν έχει σημασία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περισσότεροι από 1,1 εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, μιας κρίσης την οποία ο Τραμπ αρχικά αντιμετώπισε αγνοώντας την, μέχρι να καταρρεύσει ο ίδιος και να αρχίσει να χάνει τον έλεγχο.
Το ηγετικό στυλ του Τραμπ “είναι παρορμητικό, αντιπαραθετικό, μικρόψυχο και αναποτελεσματικό”, έγραψε ο Μάιλς Τέιλορ, μέλος της δικής του κυβέρνησης, σε ένα άρθρο στους New York Times το 2018. “Οι συναντήσεις μαζί του παρεκκλίνουν από το θέμα και εκτροχιάζονται, εμπλέκεται σε επαναλαμβανόμενες επιθέσεις και η παρορμητικότητά του οδηγεί σε πρόχειρες, ανεπαρκώς ενημερωμένες και ενίοτε επικίνδυνες αποφάσεις που χρειάζεται να ανακληθούν”.
Μην περιμένετε αυτό να αλλάξει σε μια δεύτερη θητεία του.
Ο Τζον Κάλβερ, πρώην αναλυτής της CIA με δεκαετίες εμπειρίας, ανάρτησε το Σάββατο στα κοινωνικά δίκτυα μια επιστολή από μια διακομματική ομάδα άνω των 1.000 ανώτερων στελεχών εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι δήλωσαν ότι στηρίζουν την Χάρις επειδή ο Τραμπ αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία. “Εκεί όπου η αντιπρόεδρος Χάρις είναι προετοιμασμένη και στρατηγική”, έγραψαν, “ο Τραμπ είναι παρορμητικός και ανεπαρκώς ενημερωμένος”. Ο Κάλβερ είπε ότι συμφωνεί. “Βρέθηκα στο ίδιο δωμάτιο με τον Τραμπ πολλές φορές”, δημοσίευσε στο Χ. “Ψηφίστε τη Χάρις”.
Αν κερδίσει τις εκλογές, ο Τραμπ θα είναι 82 ετών όταν θα αποχωρήσει από το αξίωμα. Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα εμφανή σημάδια ενός ηλικιωμένου άνδρα σε παρακμή, συνοδευόμενα από την αναπόφευκτη μείωση της σωματικής αντοχής και της πνευματικής διαύγειας, τα στοιχεία εκείνα που υπονομεύουν τους ισχυρισμούς του για διοικητική ικανότητα. Αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι ψηφοφόροι, λίγο πριν μπουν στην κάλπη, είναι η ανωριμότητα, ο ναρκισσισμός και η μανία του.
“Υπάρχει κάτι πάνω του που είναι πάντα νεανικό”, είχε πει κάποτε η εκλιπούσα κοσμικογράφος, Λιζ Σμιθ, για τον Τραμπ. “Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι είναι ένας ενήλικας που πήγε στο πανεπιστήμιο”.
Απομονωμένος για δεκαετίες εξαιτίας του πλούτου, της διασημότητας και στη συνέχεια από την προεδρία, ο Τραμπ δεν αναγκάστηκε ποτέ να μάθει από τα λάθη του, ούτε χρειάστηκε να διορθώσει την πορεία του. Συνεχίζει να προσπαθεί να “πάει σχολείο”, χωρίς όμως να μεγαλώνει, με τα χρήματα των φορολογουμένων και τις ψήφους των πολιτών.
Αλλά ο Τραμπ δεν είναι απλώς ένα παιδί. Είναι ένα παιδί που παίζει με σπίρτα στο γκαράζ δίπλα στη δεξαμενή βενζίνης. Οι ψηφοφόροι πρέπει να σβήσουν τη φλόγα.
BloombergOpinion
Πηγή: philenews.com
