Οι καταστροφές που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, όπως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας ή τα συχνότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, θα βλάψουν τις οικονομίες μας. Και αυτό θα επιβαρύνει τα οικονομικά των ανθρώπων, των εταιρειών και των κυβερνήσεων. Λόγω των κινδύνων για μεμονωμένες τράπεζες, οι τραπεζικές εποπτικές αρχές έχουν ήδη λάβει μέτρα για να βελτιώσουν τον τρόπο με τον οποίο οι τράπεζες εντοπίζουν, αξιολογούν και διαχειρίζονται αυτούς τους κινδύνους.
Τέτοια εποπτικά μέτρα είναι απαραίτητα βήματα που εστιάζουν στους κινδύνους που μπορεί να θέσει η κλιματική αλλαγή σε μεμονωμένες τράπεζες. Αλλά η κλιματική αλλαγή αποτελεί επίσης κίνδυνο για το ευρύτερο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι οικονομικές κρίσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών έδειξαν πως η συσσώρευση κινδύνου σε όλο το σύστημα μπορεί να ξεσπάσει σε μια μεγάλης δαπανηρή αναταραχή. Μια έγκαιρη μακροπροληπτική πολιτική απάντηση είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας του συστήματος στους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα.
Λόγω της μοναδικής φύσης τους, οι κίνδυνοι που σχετίζονται με το κλίμα είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν συστημικό κίνδυνο. Πρώτον, ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής είναι μη αναστρέψιμος. Σε αντίθεση με τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές απώλειες που προκαλούνται από τους συμβατικούς οικονομικούς κύκλους, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η αλλαγή των βροχοπτώσεων και η απώλεια καλλιεργήσιμης ή βιώσιμης γης δεν μπορούν να αντιστραφούν. Δεύτερον, το εύρος των φυσικών κινδύνων και των κινδύνων μετάβασης σημαίνει ότι μπορεί ταυτόχρονα και απρόβλεπτα να επηρεάσουν ένα σημαντικό μερίδιο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε όλους τους τομείς ή/και χώρες.
Η περίπλοκη και εξελισσόμενη φύση των κλιματικών κινδύνων σημαίνει ότι ένα αποτελεσματικό μακροπροληπτικό πλαίσιο πρέπει να προσαρμοστεί, την ώρα που εξελίσσεται η κατανόηση των κλιματικών κινδύνων. Η μακροπροληπτική απάντηση πρέπει να είναι στοχευμένη, σταδιακή και δυναμική και πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην ευθυγράμμιση των κινήτρων με τους προληπτικούς στόχους. Η αδιάκριτη επιβολή περιοριστικών κεφαλαιακών απαιτήσεων μπορεί να παρεμποδίσει ακούσια τη χρηματοδότηση της πράσινης μετάβασης.
Ενα κοινό πλαίσιο είναι το κλειδί για τη διασφάλιση συνεπούς πολιτικής απάντησης. Ο στενός συντονισμός μεταξύ των δικαιοδοσιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και πέραν αυτού θα είναι ζωτικής σημασίας για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας.
Οι μακροπροληπτικές πολιτικές μπορούν να συμπληρώσουν τις μικροπροληπτικές πολιτικές και να εξασφαλίσουν ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι εύρωστο και ανθεκτικό έναντι του χρηματοοικονομικού κινδύνου που σχετίζεται με το κλίμα. Με αυτόν τον τρόπο, θα διασφαλίσουν επίσης ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι σε θέση να εκπληρώσει τον ρόλο του στη χρηματοδότηση της οικονομίας και τη μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα. Οσο πιο γρήγορα και πιο γρήγορα ολοκληρώσουμε την απαραίτητη πράσινη μετάβαση, τόσο χαμηλότερο είναι το συνολικό κόστος και οι κίνδυνοι.
Οι συντάκτες του άρθρου: Ludivine Berret (Τράπεζα Γαλλίας), Jean Boissinot (Τράπεζα Γαλλίας), Marianna Caccavaio (Τράπεζα Ιταλίας), Michael Grill (ΕΚΤ), Paul Hiebert (ΕΚΤ) και Fabio Tamburrini (ΕΚΤ). Το παρόν αποτελεί μέρος από δημοσίευση στο blog της ΕΚΤ
