Το συνδικαλιστικό κίνημα από τα πρώτα του βήματα έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη του Τύπου.
Η πρώτη εφημερίδα που ασχολήθηκε με τα προβλήματα της εργατικής τάξης ήταν ο «Πυρσός», που εκδόθηκε το 1922 ως όργανο της τότε σοσιαλιστικής ομάδας που δρούσε στην Κύπρο.
Ο πρώτος μαρξιστικός πυρήνας διαμορφώθηκε στο τέλος του 1920 αρχές του 1921 από τους Χριστόδουλο Χριστοδουλίδη, τραπεζικό υπάλληλο, Λεωνίδα Στρίγγο, ιδιωτικό υπάλληλο και Δημητρό Χρυσοστομίδη, λογιστή.
Σ’ αυτούς θα προστεθούν πολύ γρήγορα και άλλοι. Έτσι, ο πυρήνας θα φτάσει τα 30 περίπου άτομα – άνδρες και γυναίκες. Αναλαμβάνουν το καθήκον της διάδοσης των σοσιαλιστικών ιδεών, αλλά και της οργάνωσης των εργαζομένων. Αντιλαμβάνονται ότι μια δική τους εφημερίδα θα μπορέσει να συμβάλει αποφασιστικά τόσο στη διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών όσο και στην οργάνωση των εργαζομένων, προχωρούν στην έκδοση και κυκλοφορία της πρώτης στην Κύπρο σοσιαλιστικής εφημερίδας, τον «Πυρσό», το Δεκέμβρη του 1922.
Ο «Πυρσός» ενάγεται για δημοσίευση λίβελλου και ο υπεύθυνός του, Πάνος Φασουλιώτης, καταδικάζεται σε τρίμηνη φυλάκιση και πρόστιμο.
Την Πρωτοχρονιά του 1925 εμφανίστηκε ο «Νέος Άνθρωπος», ο οποίος ήταν το εκφραστικό όργανο του ΚΚΚ. Ήταν δεκαπενθήμερη εφημερίδα, με υπεύθυνο τον Χαράλαμπο Σολομωνίδη.
Η εφημερίδα στοχοποιήθηκε από τους αποικιοκράτες, ο Χαράλαμπος Σολομωνίδης δικάστηκε και φυλακίστηκε, ενώ η εφημερίδα λόγω του πολέμου που δεχόταν αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία της πολλές φορές λόγω αγωγών εναντίον της.
Το κενό του «Νέου Ανθρώπου» κλήθηκαν να το καλύψουν οι εφημερίδες «Εργάτης» και «Νέος Εργάτης». Μέχρι που αναγκάστηκε και έκλεισε, αφού οι Βρετανοί θέσπισαν νόμο όπου κάθε εφημερίδα έπρεπε να πληρώνει βαριές οικονομικές νομικές απαιτήσεις. Το τελευταίο φύλλο ήταν την 27η Αυγούστου 1930.
Τη μεγάλη έλλειψη έρχεται να καλύψει από τον Νοέμβρη του 1938 η εφημερίδα «Ανεξάρτητος», που εκδίδει ο προοδευτικός δημοσιογράφος Λύσανδρος Τσιμίλλης και ο «Δημοκράτης» 1946, όργανο του κόμματος, μέχρι και το 1955 που την έκλεισαν οι αποικιοκράτες με τη σύλληψη στελεχών της αριστεράς.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για τις Εφημερίδες Τοίχου, που ετοιμάζονται από τις διάφορες συντεχνίες σε όλη την Κύπρο και έχουν τον τίτλο «Η φωνή του Εργάτη», εβδομαδιαία εφημερίδα τοίχου των συντεχνιών.
Οι εφημερίδες αυτές δημοσίευαν ειδήσεις και πληροφορίες για τη δράση των συντεχνιών, γενικότερα ασχολούνταν με όλα τα θέματα που βασάνιζαν τους εργαζομένους και ιδιαίτερα την εργατική τάξη. Οι εφημερίδες αυτές είχαν συμβάλει αποφασιστικά στην ενημέρωση και στην ταξική διαπαιδαγώγηση των εργατών και στην ενδυνάμωση του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Συντάκτες τους ήταν απλά στελέχη και απλά μέλη των συντεχνιών και ο θεσμός αυτός διατηρήθηκε από το 1940 ως το 1949.
Παράλληλα, την περίοδο αυτή κυκλοφορούσε το θεωρητικό περιοδικό «Το δελτίο μας». Ήταν μηνιαία έκδοση των συντεχνιών της Λευκωσίας και περιλάμβανε άρθρα πάνω σε θεωρητικά και άλλα εργατικά ζητήματα. Μέχρι και ποιήματα δημοσίευε το περιοδικό αυτό, που επίσης είχε τεράστια συμβολή και επίδραση στη διαμόρφωση του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Το περιοδικό αυτό μετονομάστηκε το 1947 σε « Εργατικά Νέα», ήταν όργανο του Γενικού Συμβουλίου ΠΕΟ, κυκλοφορούσε κατά διαστήματα και ήταν μικρό σε σχήμα.
Ήταν το πρώτο εκφραστικό όργανο της ΠΕΟ που κυκλοφορούσε σε τυπογραφική έκδοση. Με απόφαση του 6ου Συνεδρίου, εκδίδεται κανονικά ως εβδομαδιαία εφημερίδα. Μετά το κλείσιμο του «Δημοκράτη» και μέχρι την έκδοση του «Νέου Δημοκράτη», για ένα μήνα περίπου το 1949 τα «Εργατικά Νέα» κυκλοφόρησαν σαν καθημερινή εφημερίδα του λαϊκού κινήματος και μετά επανήλθαν και πάλι στη μορφή του θεωρητικού περιοδικού της ΠΕΟ. Τα «Εργατικά Νέα» έκλεισαν το 1955 με διάταγμα της αποικιακής κυβέρνησης.
Η πρώτη εβδομαδιαία εφημερίδα που κυκλοφόρησε ως εκφραστικό όργανο της ΠΕΟ ήταν η «Ανόρθωση», με υπεύθυνο αρχισυντάκτη τον συνδικαλιστή ηγέτη Στέλιο Ιακωβίδη. Στον τίτλο της ανέφερε ότι ήταν εφημερίδα των εργατών και αγροτών. Η «Ανόρθωση» πρωτοεκδόθηκε στις 18.8.1944 και έκλεισε στις 28 Αυγούστου, 1945 με τη σύλληψη των μελών της ΠΣΕ.
Επίσης, με τη βοήθεια του τούρκικου γραφείου κυκλοφορεί το περιοδικό «Τουρκτσέ Αϋλικ Ιστσι Μπουλετιν». Ήταν πολυγραφημένο, με εξώφυλλο τυπογραφείου. Είχε πλατιά κυκλοφορία ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους εργαζόμενους. Το 1955, εκδίδεται και η πολιτική εφημερίδα «Ινκιλαπσί» (Εργαζόμενος), με υπεύθυνο το στέλεχος της αριστεράς Φαζίλ Οντούρ Σελλάς. Η εφημερίδα διέκοψε την έκδοση της τρεις μήνες αργότερα, με τη δολοφονία του Φαζίλ.
Το εκφραστικό όργανο της ΠΕΟ σήμερα είναι η εβδομαδιαία εφημερίδα «Εργατικό Βήμα», που κυκλοφορεί από το 1956 ανελλιπώς, με μία μικρή διακοπή στη μεταπραξικοπηματική περίοδο.
* Υπεύθυνη Ιστορικού Εργατικού Μουσείου και Αρχείου ΠΕΟ
Πηγή: philenews.com
