Οι νεότεροι εργαζόμενοι αισθάνονται πολύ πιο αποστασιοποιημένοι από τις δουλειές τους και τους εργοδότες τους—στην πραγματικότητα, όλοι, εκτός από τους boomers, που είναι πιο αφοσιωμένοι από ποτέ.
Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, πριν από τέσσερα χρόνια, η εργασιακή δέσμευση έχει μειωθεί δραματικά μεταξύ των νέων και των μεσήλικων εργαζομένων. Σύμφωνα με νέα έκθεση, την οποία δημοσίευσε η Gallup στις 29 Φεβρουαρίου, οι εργαζόμενοι αξιολογούν μια δουλειά βάσει τα συναισθήματα ικανοποίησης, αναγνώρισης και υποστήριξης.
Οι millennials και οι Gen Zers είναι εκείνοι που αποδείχθηκε να έχουν μικρότερα ποσοστά εργασιακής δέσμευσης, καθώς νιώθουν πως έχουν όλο και λιγότερο ευκαιρίες να αναπτυχθούν, να νιώθουν «ένα» με την εταιρεία στην οποία εργάζονται, εν έχουν καμία όρεξη για συζητούν με τους διευθυντές, και βεβαίως δεν νιώθουν ότι απόψεις τους μετράνε, σύμφωνα με το Fortune.
Το ποσοστό των παλαιότερων millennials που ασχολούνταν ενεργά με τη δουλειά τους μειώθηκε από 39% σε 32% εκείνη την περίοδο. Το ποσοστό της Gen Z μειώθηκε από 40% στο 35%, και της Gen X μειώθηκε από 35% στο 31%
Όπως έγραψε στην έκθεση ο επιστήμονας της Gallup, Jim Harter, αυτό σημαίνει ότι η αναλογία αφοσίωσης των υπαλλήλων Gen X μειώθηκε από 2,1 σε 1,7. Με άλλα λόγια, «για κάθε ενεργά αποδεσμευμένο εργαζόμενο, υπάρχουν πλέον λιγότεροι από δύο απασχολημένοι».
Μεταξύ των παλαιότερων millennials, αυτή η αναλογία αφοσίωσης έχει μειωθεί από 3,3 σε 1,9, που σημαίνει ότι υπάρχουν λίγο περισσότεροι από δύο αφοσιωμένοι υπάλληλοι για κάθε ενεργά αποδεσμευμένο εργαζόμενο από αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Αυτά τα νούμερα έχουν κόστος: είναι πολύ πιο ακριβό να αντικαταστήσεις το ταλέντο από το να καλλιεργήσεις το ταλέντο που έχεις, και ένας αποδεσμευμένος υπάλληλος είναι πολύ πιο πιθανό να παρακολουθεί τους πίνακες εργασίας.
Πρώτα καλοπέραση, μετά δουλειά
Οι σημερινοί νέοι εργαζόμενοι, περισσότερο από τις παλαιότερες γενιές, επενδύουν στην ανάπτυξή τους και αναζητούν θέσεις εργασίας που εξυπηρετούν έναν σημαντικό σκοπό, είπε ο Χάρτερ στο Fortune. Από το 2020, αισθάνονται ότι τους νοιάζονται λιγότερο και έχουν βρει λιγότερες ευκαιρίες που ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες τους.
«Εν ολίγοις, αισθάνονται πιο αποξενωμένοι από τους εργοδότες τους και είναι πιο πιθανό να αναζητούν ενεργά νέα δουλειά ή να έχουν το νου τους για ανοίγματα», ανέφερε ο Χάρτερ, προσθέτοντας ότι μεγάλο μέρος αυτών των συναισθημάτων μπορεί να προήλθε από την αύξηση της τηλεργασίας ή του υβριδικού μοντέλου, ειδικά για νεοεισερχόμενους στο εργατικό δυναμικό.
«H φυσική απόσταση μετατρέπεται σε ψυχολογική απόσταση», είπε.
Δεν ήταν το ίδιο για όλους
Το ίδιο θέμα δεν έχει ταλαιπωρήσει τόσο τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, δεδομένου του πόσοι από αυτούς είχαν θέσει τα θεμέλια στην καριέρα τους πολύ πριν χτυπήσει η πανδημία. Αυτά τα χρόνια που ακονίζουν τις δεξιότητές τους και αναπτύσσουν την ταυτότητα του εργατικού τους δυναμικού τους έχουν κάνει πιο ανθεκτικούς στις δραματικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια, έγραψε ο Χάρτερ.
«Είναι ενδιαφέρον ότι πριν από την πανδημία, οι baby boomers ανέφεραν χαμηλότερη δέσμευση από τους νεότερους εργαζόμενους», είπε. «Αν και η σαφήνεια των προσδοκιών έχει μειωθεί για τους εργαζόμενους σε όλες τις γενιές, έξι στους 10 baby boomers γνωρίζουν τι αναμένεται από αυτούς, σε σύγκριση με λιγότερο από έναν στους δύο για τους νεότερους υπαλλήλους».
Οι boomers ήταν επίσης πιο πιθανό να απαντήσουν στην Gallup ότι εργάζονται σε θέσεις εργασίας όπου μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν καλύτερα, αισθάνονται πιο συγχρονισμένοι με τον σκοπό της εταιρείας τους και σέβονται τους συναδέλφους τους.
Αυτό μπορεί να είναι ψευτοπαρηγοριά για τους εργοδότες, των οποίων η βάση εργαζομένων είναι πιθανό να αποτελείται κυρίως νέων εργαζομένων που είναι λιγότερο πιστοί και λιγότερο πιθανό να παραμείνουν για περισσότερο από ένα ή δύο χρόνια.
Τα καλά νέα είναι ωστόσο ότι παρόλο που κάθε εργαζόμενος που δεν αισθάνεται αφοσιωμένος θα μπορούσε να δώσει έναν διαφορετικό λόγο για τη δυσαρέσκειά του, οι εταιρείες μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα. Κοινοποίηση ενός σαφούς οράματος, σκιαγράφηση συνεπών εργασιακών ευθυνών και ιεράρχηση της καθοδήγησης—αυτοπροσώπως μια στο τόσο— είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι ενός παραγωγικού χώρου εργασίας. Αλλά ειδικά για τους νεότερους εργαζομένους, η έμφαση στην ευελιξία (που σημαίνει ευέλικτο ωράριο και θέση εργασίας) γίνεται αδιαπραγμάτευτη.
