Βρισκόμαστε στην εβδομάδα του Τζάκσον Χόλ. Είναι μια εβδομάδα κατά την οποία το Ουαϊόμινγκ, περισσότερο γνωστό για τα εντυπωσιακά τοπία του, γίνεται το κέντρο του κόσμου της πολιτικής, καθώς φιλοξενεί μια μεγάλη ομάδα κεντρικών τραπεζιτών, ακαδημαϊκών και μέσων ενημέρωσης.
Στο συνέδριο, που διοργανώνεται από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Κάνσας Σίτι, θα συζητηθούν οι πρόσφατες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις, ζητήματα πολιτικής και οι επιπτώσεις για τις κεντρικές τράπεζες.
Το συνέδριο αναπόφευκτα θα προσελκύσει τη μεγαλύτερη προσοχή όταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), της ισχυρότερης κεντρικής τράπεζας του κόσμου, ανέβει στη σκηνή την Παρασκευή για να μοιραστεί τις απόψεις του για θέματα της επιλογής του. Αυτή δεν είναι η μόνη σύνοδος που θα μνημονεύεται και στην οποία θα γίνεται αναφορά με την πάροδο του χρόνου, δεδομένου ότι τα έγγραφα που παρουσιάζονται προσφέρονται για πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Ορισμένες μεμονωμένες εισηγήσεις έχουν, με την πάροδο των ετών, διαρκή αντίκτυπο, όπως αυτή του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγο Ραγκουράμ Ρατζάν. Παρόλα αυτά, χρόνο με το χρόνο, είναι η ομιλία του προέδρου που τραβάει τα περισσότερα βλέμματα – όπως η ομιλία του Μπερνάνκι 2010 ή του Πάουελ 2022.
Η φετινή ομιλία του προέδρου της Fed, Τζερόμ Πάουελ, αναμένεται με ανυπομονησία λόγω της χρηματοπιστωτικής αστάθειας που βιώνουν οι ΗΠΑ και των συνεπειών της στον υπόλοιπο κόσμο. Η ομιλία έρχεται εν μέσω μιας αβεβαιότητας, τόσο εγχώριας όσο και παγκόσμιας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ζωτικής σημασίας για τον Πάουελ να εκμεταλλευτεί τη χρυσή ευκαιρία που έχει αυτή την Παρασκευή για να ανακτήσει τον έλεγχο του οικονομικού και πολιτικού αφηγήματος.
Πρωταρχικός στόχος της Fed φέτος θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση της αποτελεσματικότητας της καθοδήγησης της μελλοντικής πολιτικής της. Θα πρέπει επίσης να συνεχίσει να αποκαθιστά την αξιοπιστία της και το διεθνές κύρος της, τα οποία έχουν υπονομευθεί από τα λάθη που έγιναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από την καθυστερημένη εφαρμογή της πολιτικής και τις κακές προβλέψεις μέχρι τη συγκεχυμένη επικοινωνία και τις παραλείψεις στην τραπεζική εποπτεία.
Όλοι μας θυμηθήκαμε πόσο κρίσιμο είναι αυτό στις αρχές Αυγούστου, όταν τόσο οι αγορές όσο και οι αναλυτές της Wall Street αντέδρασαν υπερβολικά σε τρεις ανακοινώσεις στοιχείων που έδειχναν ότι η αγορά εργασίας ήταν ασθενέστερη από την αναμενόμενη. Αυτό που ήταν αξιοσημείωτο δεν ήταν μόνο οι άγριες διακυμάνσεις στις τιμές των μετοχών και η απίστευτη άνοδος του VIX, του ευρέως ακολουθούμενου δείκτη μεταβλητότητας που ονομάστηκε και δείκτης φόβου των αγορών. Υπήρξε επίσης ανησυχητική μεταβλητότητα της αμερικανικής καμπύλης αποδόσεων ομολόγων, που επηρεάζεται περισσότερο από την καθοδήγηση των επιτοκίων της Fed και που επηρεάζει ένα ευρύ φάσμα χρηματοοικονομικών, εταιρικών και οικονομικών αλληλεπιδράσεων στις ΗΠΑ και πέραν αυτών.
Ενώ οι ξαφνικές και μεγάλες διαταραχές των τιμών αντιστράφηκαν τις επόμενες δύο εβδομάδες, το ανησυχητικό επεισόδιο έμοιαζε με προειδοποίηση για την αστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η ανασφάλεια επιδεινώθηκε από τα όσα συνέβησαν στην κοινότητα των αναλυτών.
Ορισμένοι γνωστοί αναλυτές της Wall Street και παρατηρητές της οικονομίας προέτρεψαν τη Fed να προβεί άμεσα σε έκτακτη μείωση των επιτοκίων – μια κίνηση που υποστήριξα ότι ήταν περιττή και δυνητικά επιβλαβής. Οικονομολόγοι που, λίγες μόλις ημέρες νωρίτερα, είχαν επιβεβαιώσει τις ρόδινες προοπτικές τους για την οικονομία έσπευσαν να αναθεωρήσουν προς τα πάνω την πιθανότητα επικείμενης ύφεσης. Μια τράπεζα της Wall Street έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι η οικονομία των ΗΠΑ βρισκόταν ήδη σε ύφεση. Η συντριπτική αίσθηση ήταν ότι η Fed βρισκόταν για άλλη μια φορά “πίσω από την καμπύλη” μείωσης των επιτοκίων, όπως ακριβώς το 2021, όταν απέτυχε να αντιδράσει εγκαίρως στην έξαρση του πληθωρισμού, ένα ατόπημα που συνεχίζει να έχει δυσμενείς οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Σε ένα άρθρο του Ιουλίου παρουσίασα οκτώ θέματα ζωτικής σημασίας για την οικονομική ευημερία της Αμερικής και την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τα οποία ο Πάουελ θα έπρεπε να καλύψει αυτή την εβδομάδα σε έναν ιδανικό κόσμο. Φυσικά, δεν ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κάποιο σημείο αναφοράς.
Δεν περιμένω από τον Πάουελ να καλύψει όλα τα σημεία που έθεσα. Αλλά εγώ, και άλλοι, θα τον παροτρύναμε να μιλήσει με σαφήνεια για τρία πράγματα: πού βρίσκονται η οικονομία και η δημοσιονομική πολιτική, ποιος είναι ο προορισμός της πολιτικής και πώς η Fed θα φτάσει εκεί. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμο οι άνθρωποι να φύγουν από το Ουαϊόμινγκ με μια σαφέστερη εικόνα του νέου επιτοκίου πολιτικής ισορροπίας (που ούτε περιορίζει ούτε τροφοδοτεί την οικονομική δραστηριότητα), της πορείας προς αυτό το επιτόκιο και του τι σημαίνει στην πράξη ο στόχος για “βιώσιμο πληθωρισμό 2%”.
Ελλείψει τέτοιας σαφήνειας, θα πρέπει να αναμένουμε νέες περιόδους ανησυχητικής αστάθειας της αγοράς που θα απειλούν την οικονομική ευημερία. Η Fed θα διακινδύνευε περαιτέρω ζημιά στην αποτελεσματικότητα και τη φήμη της πολιτικής της. Και οι χώρες σε όλο τον κόσμο θα αναζητούσαν περισσότερους τρόπους για να “απελευθερώσουν” τόσο τις οικονομίες τους όσο και τα χρηματοπιστωτικά τους συστήματα από μια Fed που δεν ηγείται πλέον υπεύθυνα σε αυτό που εξακολουθεί να είναι ένα διεθνές νομισματικό σύστημα που κυριαρχείται από το δολάριο.
Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτζιάν
Bloomberg Opinion
Πηγή: philenews.com
