Εκπληξη πρώτου μεγέθους για όποιον διάβασε τη συνέντευξη της αντιπροέδρου της Κομισιόν Μαργκρέτε Βεστάγκερ που δημοσιεύθηκε μέσα στην εβδομάδα στα «ΝΕΑ». Η επίτροπος σχολίαζε στη συνέντευξη τον ρόλο τον κρατικών ενισχύσεων στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Αφού είπε ότι τις περισσότερες τις είχε δώσει η Γερμανία, 72,8 δισ. ευρώ, και ότι ακολουθούσαν η Ιταλία με 40 δισ., η Ισπανία με 12 δισ., η Ρουμανία και η Ουγγαρία με 4 δισ., η Γαλλία με 1,8 δισ., επισήμανε πως στον ευρωπαϊκό «πάτο» βρίσκεται η Ελλάδα. Οι κρατικές επιδοτήσεις που δόθηκαν την κρίσιμη διετία ήταν μόλις 188 εκατ. ευρώ. Προσέξτε, δεν είπε πόσες ήταν οι επιδοτήσεις που δόθηκαν στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Αλλά πόσες έδωσε το Κράτος, από το ταμείο του.
Το εύλογο ερώτημα που δημιουργήθηκε μετά τις δηλώσεις Βεστάγκερ είναι πόσοι κατάλαβαν ότι τα χρήματα που η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να αφαιρούνται κάθε μήνα από τα τιμολόγια του ρεύματος δεν ήταν δικά της. Η ίδια έλεγε ότι ήταν του μηχανισμού, τον οποίο αυτή είχε αποφασίσει. Δεν πλήρωνε όμως το Κράτος. Στην πραγματικότητα ήταν μέσω του κρατικού μηχανισμού, από τα Ταμεία όμως των ενεργειακών εταιρειών. Κάποιοι επιχειρηματίες, όπως ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, προσπαθούσε να το πει, αλλά από την κυβέρνηση ακούγονταν μόνο μισόλογα. Στη χώρα του ατέλειωτου κρατισμού, δυσκολευόμασταν να πούμε και να αναγνωρίσουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας, από τα κέρδη που δημιουργούσε ο τρόπος υπολογισμού του ρεύματος, ένα σημαντικό μέρος του, αντί να πηγαίνει όπως συμβαίνει στον καπιταλισμό στους μετόχους, το έπαιρνε το Κράτος και το διένειμε στους καταναλωτές προκειμένου να διορθώνουν προς τα κάτω οι τιμές του ρεύματος. Το ποσό αυτό δεν ήταν πενταροδεκάρες. Ηταν σημαντικά ποσά. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη των δύο Συνδέσμων των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας της ΕΕ (ACER-CEER), η Ελλάδα έδωσε τις πιο γαλαντόμες επιδοτήσεις. Το ποσό που κατέβαλε η χώρα μας ξεπέρασε το 8,5% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 18 δισ. ευρώ! Η Μαργκρέτε Βεστάγκερ ομολόγησε ότι ο κρατικός προϋπολογισμός συνέδραμε μόνο με 188 εκατ. ευρώ! Αρα το μεγαλύτερο ποσό πληρώθηκε από τις εταιρείες. Και σε μια χώρα που συστηματικά εκπαιδεύει τους πολίτες της να απεχθάνονται την ιδιωτική επιχειρηματικότητα ή να της φορτώνουν όλα τα δεινά της χώρας, αυτή η ευκαιρία δεν έπρεπε να χαθεί.
Θα έπρεπε να αναγνωριστεί ότι σε μια δύσκολη στιγμή για την οικονομία, για τα οικονομικά της μέσης ελληνικής οικογένειας, οι ελληνικές επιχειρήσεις στάθηκαν στο πλάι της. Χωρίς να αντιδράσουν, συνέδραμαν στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Και αυτό δεν τους το αναγνώρισε κανένας. Η κυβέρνηση εισέπραξε τα εκλογικά εύσημα για τις επιδοτήσεις που υποτίθεται ότι η ίδια έδινε, αλλά τελικά δεν έδινε, και σιγοντάροντας τη μονίμως εχθρική προς τις επιχειρήσεις αντιπολίτευση άφηνε να κυκλοφορεί η μομφή προς τις ενεργειακές εταιρείες ότι κερδοσκοπούσαν.
Για να εξηγούμαστε. Οι εταιρείες λεφτά έβγαλαν. Θα μπορούσαν να βγάλουν, όπως είχαν δικαίωμα, περισσότερα. Από τη στιγμή που δέχθηκαν να επιστρέψουν ένα μέρος των κερδών τους (πολλά δισ.) στην κοινωνία, τουλάχιστον να τους το αναγνωρίσουμε…
