Αρχίζουν πλέον να γίνονται ξεκάθαρες οι προθέσεις των Ισραήλ για τον Λίβανο: Δεν επίκειται χερσαία εισβολή. Αντίθετα, ο στόχος φαίνεται να είναι η αποκατάσταση της αποτροπής και τέτοιο πλήγμα στη Χεζμπολάχ ώστε να φτάσει σε σημείο να είναι ανίκανη να συνεχίσει τις επιθέσεις με ρουκέτες και πυραύλους που πραγματοποιεί κατά του Ισραήλ από τις 8 Οκτωβρίου του περασμένου έτους.
Όλα αυτά είναι λογικά για μια μικρή χώρα που έχασε ουσιαστικά την ασφάλεια στα βόρεια εδάφη της και υπέστη ένα τεράστιο πλήγμα στη φήμη της για την ικανότητά της στην ασφάλεια, καθώς δεν μπόρεσε ούτε να προβλέψει ούτε να αποτρέψει την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Και όμως, όπως οι στρατηγοί τουΙσραήλ γνωρίζουν καλύτερα από τους περισσότερους, αυτού του είδους οι επιχειρήσεις είναι επίσης δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Αποτροπή
Όλα αυτά έχουν σαφώς προετοιμαστεί από καιρό. Ακόμα και αν – όπως υποστηρίζουν ορισμένες αναφορές – η απόφαση να πυροδοτηθούν οι παγιδευμένοι βομβητές και ασύρματοι επιταχύνθηκε από φόβους ότι θα ανακαλύπτονταν, τα γεγονότα εξελίχθηκαν γρήγορα. Την Πέμπτη, το Ισραήλ ισχυρίστηκε ότι η πολεμική του αεροπορία είχε εξουδετερώσει 100 φορτωμένους εκτοξευτές ρουκετών κοντά στα σύνορα, έτοιμοι να δώσουν την εκδίκηση που υποσχέθηκε την ίδια μέρα ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα.
Αν πράγματι ισχύει αυτό, θα ήταν όντως ένας μεγάλος αριθμός εκτοξευτών (σε αντίθεση με τους πυραύλους) και μια σημαντική κλιμάκωση των πυρών στα σύνορα μέχρι σήμερα. Την Παρασκευή, το Ισραήλ ανέφερε επίσης ότι πραγματοποίησε στοχευμένη επίθεση στη Βηρυτό, την πρωτεύουσα του Λιβάνου, σκοτώνοντας περίπου 10 ανώτερους αξιωματικούς της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή των ειδικών δυνάμεων Ιμπραχίμ Ακίλ.
Οι στόχοι του Ισραήλ
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ ήταν σαφής νωρίτερα την περασμένη εβδομάδα όταν έθεσε τους στόχους του Ισραήλ. Ο πόλεμος, είπε σε τηλεοπτικές δηλώσεις προς τους στρατιώτες, βρισκόταν σε ένα νέο στάδιο. Οι πόροι και η ενέργεια μετατοπίζονταν προς τα βόρεια, παρά το ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις συνεχίζονται στη Γάζα. Ο νέος στόχος είναι να καταστεί εφικτή η επιστροφή των δεκάδων χιλιάδων Ισραηλινών που αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα σπίτια τους κοντά στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου. Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι αυτό θα πάρει χρόνο και συνεπάγεται σημαντικό κίνδυνο για την αεράμυνα από το φημολογούμενο οπλοστάσιο των 150.000 ρουκετών και πυραύλων της Χεζμπολάχ.
Το να γίνουν αυτές οι συνοριακές περιοχές ασφαλείς αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Ο Νασράλα, στην ομιλία του, υποσχέθηκε σκληρή απάντηση στις εκρήξεις των βομβητών και των ασυρμάτων, οι οποίες σκότωσαν και τραυμάτισαν αμάχους καθώς και μαχητές της Χεζμπολάχ. Υποσχέθηκε επίσης να συνεχίσει να επιτίθεται στο Ισραήλ για όσο διάστημα δεν υπάρχει κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Έτσι, αν οι πόλεις-φαντάσματα και τα χωριά του βόρειου Ισραήλ πρόκειται να γίνουν πραγματικά ασφαλή για τη διαμονή κατοίκων, η Χεζμπολάχ θα πρέπει είτε να υποχωρήσει είτε να απωθηθεί πέρα από το βεληνεκές τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους των πυραύλων της.
Χεζμπολάχ
Είναι πιθανό τα συστήματα διοίκησης και ελέγχου, οι επικοινωνίες και το προσωπικό της Χεζμπολάχ να έχουν υποστεί τόσο μεγάλη ζημιά από τις επιθέσεις του Ισραήλ με τις συσκευές που θα πρέπει να σταματήσει τις επιθέσεις της, τουλάχιστον για να ανασυνταχθεί. Η καταστροφή τόσων πολλών ανεπτυγμένων εκτοξευτών θα μπορούσε να καταστήσει αδύνατη οποιαδήποτε μεγάλη αντίδραση. Αλλά πρόκειται μάλλον για μια αισιόδοξη άποψη.
Η Χεζμπολάχ, όπως αναγνώρισε ο Γκάλαντ, δεν είναι η Χαμάς, μια συγκριτικά μικρή τρομοκρατική οργάνωση με μικρές γραμμές εφοδιασμού και με ειδικά παλαιστινιακούς στόχους. Η Χεζμπολάχ είναι πολύ μεγαλύτερη. Είναι σιιτική και έχει οδούς ανεφοδιασμού όσο και στρατηγική δέσμευση από τους ομοθρήσκους και αφέντες της στην Τεχεράνη. Δεν θα εγκαταλειφθεί.
Παράλληλα, όπως έγραψε την Πέμπτη ο Χουσεΐν Ιμπίς, του Ινστιτούτου Αραβικών Κρατών του Κόλπου της Ουάσιγκτον, η Χεζμπολάχ ήταν και θα παραμείνει εξαιρετικά απρόθυμη να εγκαταλείψει τις θέσεις της στα σύνορα της περιοχής. Βρίσκεται εκεί περιφρονώντας τον διακανονισμό που συμφωνήθηκε για τον τερματισμό του πολέμου της με το Ισραήλ το 2006, επειδή το κύριο επιχείρημά της για τη διατήρηση μιας ένοπλης δύναμης δίπλα στον λιβανέζικο στρατό είναι ότι είναι απαραίτητη για την υπεράσπιση αυτών των συνοριακών χωριών, πολλά από τα οποία επίσης είναι εκκενωμένα από πέρυσι. Χωρίς αυτόν τον ρόλο, θα μπορούσε να αυξηθεί η πίεση στο εσωτερικό του Λιβάνου για τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ.
Εάν η οργάνωση δεν εξουδετερωθεί, τότε οι αεροπορικές επιδρομές από μόνες τους μπορεί – όπως τόσο συχνά – να αποδειχθούν ανεπαρκείς για την ολοκλήρωση της επιχείρησης στο έδαφος. Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει την πίεση στις Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (IDF) να εξαπολύσουν χερσαία εισβολή και να “εκκαθαρίσουν” μια νεκρή ζώνη με τη βία.
Ο κίνδυνος μιας χερσαίας εισβολής
Ο Γκάλαντ και ισραηλινοί στρατηγοί γνωρίζουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ισραηλινός στρατός στην προσπάθειά του αυτή στο παρελθόν. Αλλά το μεγαλύτερο θέμα είναι ότι χωρίς μια ευρεία στρατηγική για τον τερματισμό των μαχών με τρόπο που να επιτρέπει στο Ισραήλ να επιστρέψει στην κανονικότητά του με σχετική ασφάλεια, μια χερσαία εισβολή διακινδυνεύει – όπως στη Γάζα – να μετατρέψει τα στρατιωτικά κέρδη σε στρατηγικές απώλειες. Στην καλύτερη περίπτωση, θα δέσμευε το Ισραήλ σε μια ακόμη επ’ αόριστον, εξαντλητική και απάνθρωπη κατοχή.
Σινουάρ
Αξίζει να θυμηθούμε ότι το πρόσωπο που από την πρώτη μέρα θέλησε να μετατρέψει τον πόλεμο για τον έλεγχο της Γάζας σε πόλεμο κατά του Ισραήλ, επιστρατεύοντας τόσο τη Χεζμπολάχ όσο και το Ιράν, δεν είναι ο Νασράλα ούτε καν ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν. Είναι ο ηγέτης της Χαμάς, που βρίσκεται ακόμα στη Γάζα, ο Γιαχία Σινουάρ. Αδίστακτος, αν όχι ψυχωτικός, ο Σινουάρ έχει καταστήσει σαφές με τις πράξεις και τις δηλώσεις του ότι είναι πρόθυμος να θυσιάσει δεκάδες, ή ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδες, Παλαιστίνιους συμπατριώτες του για να επιτύχει τον στόχο του, την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ. Δεν θα έχει καμία ανησυχία για το μέγεθος των θυμάτων του Λιβάνου.
Από πολλές απόψεις, ο Σινουάρ έχει πετύχει το διεστραμμένο όραμά του μέχρι στιγμής. Προκάλεσε τις ισραηλινές δυνάμεις σε μια εκστρατεία που έφερε αρκετή καταστροφή αμάχων στη Γάζα για να στρέψει μεγάλο μέρος του κόσμου εναντίον του Ισραήλ, διαγράφοντας τη μνήμη των φρικαλεοτήτων της 7ης Οκτωβρίου. Η αιματοχυσία έχει επίσης θάψει την πρόοδο στις συμφωνίες συμφιλίωσης μεταξύ του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και των κρατών του Κόλπου και έχει επαναφέρει το παλαιστινιακό ζήτημα στο επίκεντρο της περιφερειακής, αν όχι της παγκόσμιας, ατζέντας.
Οι ηγέτες του Ισραήλ θα πρέπει να το σκεφτούν καλά πριν δώσουν στον Σινουάρ αυτό που θέλει και στον Λίβανο. Αυτό επειδή χωρίς τη στρατηγική για μια βιώσιμη διέξοδο που θα μπορεί να υποστηριχθεί από τους συμμάχους, και την οποία ο Νετανιάχου έχει αρνηθεί να παρουσιάσει μέχρι στιγμής, το Ισραήλ ενδέχεται απλά να απομονωθεί περαιτέρω και να επισπεύσει έναν πολυμέτωπο πόλεμο που εγκυμονεί πολύ μεγαλύτερους κινδύνους για το εβραϊκό κράτος από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να επιφέρει ο πόλεμος με τη Χαμάς μονάχα.
Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτζιάν
BloombergOpinion
Πηγή: philenews.com
