Όταν έσκασε πριν λίγες μέρες η είδηση από το Bloomberg ότι «η γαλλική Meridiam απέκτησε το 49.9% των μετοχών της Great Sea interconnector» κάποιοι φίλοι στην Ελλάδα σχεδόν χλεύαζαν την κυπριακή Κυβέρνηση: Πώς γίνεται η Κύπρος (ανίδεη από διασυνδέσεις) να θεωρεί ζημιογόνα για την ίδια την επενδυτική συνεργασία που της προτείνει ο ΑΔΜΗΕ και να την απορρίπτει, όταν την ίδια Συμφωνία Παραχώρησης τη βρήκε μια χαρά ο γαλλικός επενδυτικός οίκος, που έχει εμπειρία σε διασυνδέσεις και ενεργειακά έργα;».
Βιάστηκαν να χλευάσουν. Διότι, πρώτον, μία εβδομάδα από εκείνη την εντυπωσιακή πληροφορία του Bloomberg, κανένας δεν την έχει επιβεβαιώσει ακόμα. Και είναι ξεκάθαρο πως η Meridiam δεν αγόρασε ακόμα το 49.9%. Μπορεί να το κάνει σήμερα, μπορεί να το κάνει σε ένα μήνα, μπορεί να το κάνει τον Μάρτιο. Για την ώρα δεν το έκανε. Και μάλλον κάτι περιμένει: Ίσως τη δική της μελέτη δέουσας επιμέλειας (όπως αυτή που έκανε η κυπριακή Κυβέρνηση και την έπιασε ταχυπαλμία όταν διάβασε την έκθεση), ίσως κάποιες αλλαγές στην υπάρχουσα Σύμβαση Παραχώρησης από τον ΑΔΜΗΕ. Θα αντιληφθούμε σύντομα πού πάει το πράγμα.
Οι φίλοι στην Ελλάδα βιάστηκαν να χλευάσουν την ΚΔ και για έναν δεύτερο λόγο: Γιατί, όπως αποδεικνύεται σήμερα, ο ίδιος ο ΑΔΜΗΕ είχε από τον Ιούνιο αντιληφθεί πως τη Σύμβαση Παραχώρησης που κατέθεσε στη ΡΑΕΚ, ως τη βάση για τη δημιουργία της Great Sea Interconnector, δεν επρόκειτο να τη δεχθεί κανένας επενδυτής. Ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε η Meridiam, ούτε οποιοσδήποτε άλλος.
Διότι είναι μία σύμβαση επαχθής για οποιονδήποτε, πλην του ΑΔΜΗΕ. Και γι’ αυτό ο ΑΔΜΗΕ είχε περίπου γράψει, τον Ιούνιο, «μπείτε εσείς μέσα στην εταιρεία, με τα 100 σας εκατ. (δανεικά από την ΕΕ) και θα αλλάξουμε εμείς την εταιρεία, μην χολοσκάτε». Και επειδή δεν μπορούν να υπάρχουν δύο και τρεις Συμβάσεις Παραχώρησης, όταν γράφεις πως θα την αλλάξεις «άμα μπει» η Κύπρος, σημαίνει πως θα την αλλάξεις και για τους Γάλλους. Διαφορετικά, πώς θα μπουν;
Προφανώς και πρέπει πρώτα να αλλάξει το «καταστατικό» της GSI και μετά να «κλείσει» με επενδυτές ο ΑΔΜΗΕ. Κι αν ακόμα θεωρούσε πως την κυπριακή Κυβέρνηση την είχε στο χέρι, λογικά δεν αναμένει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο με μια σημαντική γαλλική εταιρεία ή την TAQA ή την ΕΤΕπ ή όποιον άλλον.
Εν ολίγοις, με όλα αυτά που βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια, αυτό που «καταφέρνει» ο ΑΔΜΗΕ είναι να ρίχνει τόνους το νερό στον μύλο της αμφισβήτησης, της καχυποψίας και της έλλειψης εμπιστοσύνης. Μεγαλώνοντας το τμήμα της κοινής γνώμης που βλέπει αρνητικά όχι μόνο την επένδυση της Κύπρου στην GSI, αλλά συνολικά το έργο της διασύνδεσης. Το οποίο πριν ενάμιση χρόνο οι 8 ή 9 στους 10 στην Κύπρο το θεωρούσαμε πανάκεια. Για όλα μας τα ενεργειακά αδιέξοδα. Σήμερα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα και δεν μπορεί να θεωρεί ο ΑΔΜΗΕ πως είναι άμοιρος ευθυνών για αυτή την τεράστια μεταστροφή του κόσμου.
Και είναι και κάτι άλλο που πρέπει να λάβει υπόψη ο υπουργός Ενέργειας της Ελλάδας όταν θα αρχίσει να γράφει την πολυαναμενόμενη επιστολή-απάντηση προς τον κ. Παπαναστασίου, για τις παρατηρήσεις των Αμερικανών συμβούλων: Η μελέτη νομικής δέουσας επιμέλειας δεν επισημαίνει προβλήματα και ρίσκα -για την Κύπρο και άλλους επενδυτές- μόνο αναφορικά με τη Σύμβαση Παραχώρησης. Καταγράφει ανησυχίες και για το τελικό κόστος του έργου και για τη βιωσιμότητά του και για τρύπες στο συμβόλαιο με Nexansκαι για δυσκολίες στην εξεύρεση χρηματοδότησης με λογικό κόστος και για τις τεχνικές προκλήσεις στον βυθό και για τον γεωπολιτικό κίνδυνο.
Συνεπώς, δεν αρκεί μια διαφορετική Σύμβαση Παραχώρησης για να δώσουν τα χέρια οι δύο πλευρές και να συνεταιρέψουν. Χρειάζεται να γίνει πολλή δουλειά, η οποία θα έπρεπε να είχε γίνει, από τον ΑΔΜΗΕ, πριν φορτωθεί τις δαπανηρές δεσμεύσεις που δημιούργησε η EuroAsia. Το λένε και οι Αμερικανοί στη μελέτη. Βιάστηκε και ρίσκαρε επικίνδυνα ο ΑΔΜΗΕ (δεν είναι μια απλή εταιρεία, είναι ο Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας της Ελλάδας!). Και όσες προσφυγές κι αν κάνει (ήδη έκανε τρεις) εναντίον της ΡΑΕΚ ή της Δημοκρατίας, η ευθύνη έναντι των εργολάβων του είναι στους δικούς του ώμους.
Πηγή: philenews.com
