Πριν από σχεδόν έναν χρόνο, η Credit Suisse, μια παγκόσμια συστημική τράπεζα με περιουσιακά στοιχεία 540 δισ. δολαρίων που ιδρύθηκε το 1856, απέτυχε και πουλήθηκε στην UBS. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Silicon Valley Bank, η Signature Bank και η First Republic Bank απέτυχαν την ίδια περίπου περίοδο, εν μέσω των αυξήσεων των επιτοκίων της Federal Reserve, να συγκρατήσουν τον πληθωρισμό. Με συνολικά περιουσιακά στοιχεία 440 δισ. δολαρίων, ήταν η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη μεγαλύτερη διάλυση (resolution) τράπεζας από τότε που δημιουργήθηκε το σύστημα εγγύησης καταθέσεων (Federal Deposit Insurance Corporation) κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης.
Αυτή η τραπεζική αναταραχή αντιπροσώπευε το πιο σημαντικό τεστ από την παγκόσμια οικονομική κρίση που θέλησε να βάλει τέλος στις-πολύ μεγάλες-για-να-εξυγιανθούν τράπεζες διατηρώντας παράλληλα τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και προστατεύοντας τους φορολογουμένους.
Λοιπόν, ποια είναι η ετυμηγορία; Εν ολίγοις, ενώ έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, απαιτείται περαιτέρω δουλειά. Οι φορολογούμενοι κλήθηκαν για άλλη μια φορά να πληρώσουν, καθώς η εκτεταμένη δημόσια στήριξη χρησιμοποιήθηκε για να προστατεύσει κάτι περισσότερο από τους ασφαλισμένους καταθέτες των τραπεζών που απέτυχαν.
Η παρεμβατική επίβλεψη και η έγκαιρη παρέμβαση είναι κρίσιμες. Ακόμα και μικρότερες τράπεζες μπορεί να είναι συστημικές. Τα καθεστώτα εξυγίανσης και ο σχεδιασμός χρειάζονται επαρκή ευελιξία. Η ρευστότητα στην εξυγίανση είναι κρίσιμη. Οι Αρχές σε πολλές χώρες πρέπει να ενισχύσουν τα καθεστώτα ασφάλισης καταθέσεων – όπως προτείναμε και στην Ελβετία.
Το συμπέρασμα είναι ότι έχει σημειωθεί πρόοδος, αλλά απομένουν ακόμα περισσότερα ώστε να μπει τέλος στην ιδέα ότι μια τράπεζα είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει. Οι τραπεζικές χρεοκοπίες του περασμένου έτους παρείχαν πολύτιμο έλεγχο για την πρόοδο που σημειώνουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων και για τον καθορισμό της πορείας για την κάλυψη του υπολειπόμενου εδάφους.
Το προσωπικό του ΔΝΤ εργάζεται ενεργά για να υποστηρίξει τις προσπάθειες στις χώρες-μέλη για την ενίσχυση των πλαισίων εποπτείας, εξυγίανσης, βοήθειας ρευστότητας και ασφάλισης καταθέσεων, μεταξύ άλλων μέσω των ειδικών ελέγχων (FSAP), της τεχνικής βοήθειας. Συμβάλλουμε επίσης στη διαμόρφωση πολιτικής σε διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατα ανακοινωθείσας αναθεώρησης του διεθνούς προτύπου ασφάλισης καταθέσεων και στις αρχές του τρέχοντος έτους φιλοξενούμε με το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ένα εργαστήριο για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σχετικά με τη χρήση των εξουσιών μεταφοράς σε μια εξυγίανση.
Ο Τομπίας Εϊντριαν είναι διευθυντής και ο Μαρκ Ντόμπλερ επικεφαλής του Tμήματος Aγορών Xρήματος και Kεφαλαίων του ΔΝΤ. Το άρθρο αποτελεί σύνοψη εκτεντούς ανάλυσης που δημοσιεύθηκε στο blog του ΔΝΤ
