Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου τομέα έστειλαν προ ημερών προειδοποιητικά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και ειδικότερα προς την Κυβέρνηση, ώστε να μην υιοθετήσει μέτρα τα οποία έχει εισηγηθεί το ΔΝΤ.
Όπως ανέφεραν πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, μεταξύ των εισηγήσεων που περιλαμβάνονται στη μελέτη του ΔΝΤ για εξορθολογισμό του κρατικού μισθολογίου είναι η μείωση των μισθών των εργαζομένων στην κρατική μηχανή. Η μείωση των μισθών θα επέλθει μεταξύ άλλων μέσω και του περιορισμού ωφελημάτων. Συγκεκριμένα, γίνεται εισήγηση για κατάργηση της ΑΤΑ, όπως παραχωρείται σήμερα, και διασύνδεσή της με την παραγωγικότητα των δημοσίων υπαλλήλων.
Παράλληλα, προτείνεται η κατάργηση του 13ου μισθού αλλά και παραχώρηση προσαυξήσεων κάθε δύο χρόνια, αντί κάθε χρόνο που ισχύει σήμερα.
Στη μελέτη προτείνεται και η πλήρωση όλων των θέσεων πρώτου διορισμού, καθώς το ΔΝΤ θεωρεί πως με την υφιστάμενη δομή του το Δημόσιο δεν είναι παραγωγικό. Όπως έχει λεχθεί χαρακτηριστικά, οι προτάσεις των ξένων τεχνοκρατών του ΔΝΤ παραπέμπουν σε μέτρα Τρόικας, της περιόδου 2013.
Σε μια πρώτη αντίδραση, ο υπουργός Οικονομικών Μάκης Κεραυνός είχε αναφέρει σχολιάζοντας το θέμα του κρατικού μισθολογίου ότι πρόκειται για μια πρώτη διαπίστωση, πως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα – αφού δεν επικεντρώνεται το θέμα στην κεντρική κυβέρνηση των 12.300 δημοσίων υπαλλήλων – βρισκόμαστε συγκριτικά με άλλες χώρες σε ένα ψηλό επίπεδο, όσον αφορά στο κρατικό μισθολόγιο.
Ερωτηθείς αναφορικά με τυχόν περικοπές σε μισθούς, είπε ότι η μόνη περίπτωση που έγιναν περικοπές μισθού στο παρελθόν ήταν στη «φοβερή οικονομική κρίση». Πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει τέτοιο θέμα για συζήτηση με τα σημερινά δεδομένα για αποκοπές υφιστάμενων μισθών».
Υπάρχουν δυο αναγνώσεις τις οποίες μπορεί να κάνει κάποιος για το συγκεκριμένο θέμα. Η πρώτη λέει ότι η δημόσια υπηρεσία ήταν ανέκαθεν προνομιούχα σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Μονιμότητα, αυξήσεις, προσαυξήσεις, ΑΤΑ, ταμείο προνοίας και άλλα ωφελήματα, δημιουργούν μια τάξη εργαζομένων αρκετά προνομιούχα σε σχέση με ό,τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα. Για να καταστεί η δημόσια υπηρεσία πιο λειτουργική και παραγωγική θα πρέπει να ληφθούν ολιστικά αλλά συνάμα και δραστικά μέτρα, ώστε να ανταποκρίνεται στον ρόλο της.
Η δεύτερη ανάγνωση λέει ότι διά μέσου των χρόνων, καλώς ή κακώς οι δημόσιοι υπάλληλοι απέκτησαν τα συγκεκριμένα δικαιώματα. Επομένως, αντί να αρχίσουμε να κόβουμε μισθούς και ωφελήματα από μια τάξη εργαζομένων, θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να μειωθεί το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των δύο.
Από την πλευρά των εργοδοτών θα αντιτάξει κάποιος ότι το μεγαλύτερο κόστος για τους ιδιώτες επιχειρηματίες είναι το εργατικό και δεν μπορούν να επωμιστούν πρόσθετα έξοδα εάν θέλουν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί και βιώσιμοι.
Από την πλευρά, όμως, των εργαζομένων, μπορεί να τεθεί το επιχείρημα ότι με μισθούς των 1000 ευρώ, με την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται λόγω πληθωρισμού, με τα ενοίκια στα ύψη και τα δάνεια να αυξάνονται λόγω επιτοκίων, πολύ δύσκολα βγαίνει ο μήνας.
Επομένως, αυτό που προκύπτει, δεν είναι ότι πρέπει να γίνει είτε το ένα, είτε το άλλο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ληφθούν μέτρα για εξυγίανση της δημόσιας υπηρεσίας και αύξηση της παραγωγικότητας. Όμως, την ίδια ώρα, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα. Από τη μια, να μην μένουν οι εργαζόμενοι χωρίς λεφτά από τις 20 του μήνα και από την άλλη οι επιχειρήσεις να καταστούν πιο παραγωγικές, να εξεύρουν νέους τρόπους χρηματοδότησης και να καταστεί πιο εύκολο και προσιτό να εξάγουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, ώστε να μεγαλώσει η αγορά στην οποία απευθύνονται.
