Ποιο βρετανικό πολιτικό κόμμα απειλεί να αποδεκατίσει τη δημόσια διοίκηση, να περικόψει τα επιδόματα για τα άτομα με αναπηρίες, να πατάξει τις ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές και να στρέψει το αλυσοπρίονο στη βοήθεια που στέλνει τοΗνωμένο Βασίλειο στο εξωτερικό, για να μπορέσει να πληρώσει περισσότερα όπλα και βόμβες; Είναι οι Συντηρητικοί “σε λειτουργία Τραμπ”; Οι ριζοσπάστες του λαϊκιστικού κόμματος Reform UK; Όχι: Ώρα να γνωρίσετε την αδυσώπητη -και χρεοκοπημένη- κυβέρνηση των Εργατικών του Κιρ Στάρμερ.
Τοζοφερό διεθνές κλίμα και η ασταθής εγχώρια οικονομία παρέχουν το πλαίσιο για το νέο, αυστηρό στυλ των Εργατικών. Την Παρασκευή, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε μείωση του ΑΕΠ κατά 0,1% τον Ιανουάριο. Έπειτα από έναν προϋπολογισμό αύξησης φόρων τον Οκτώβριο που στόχευε τις επιχειρήσεις, η ανάπτυξη έχει μείνει στάσιμη. Η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς πιθανότατα θα αναγκαστεί να περικόψει τις δαπάνες για να τηρήσει τους δημοσιονομικούς της κανόνες.
Οι αμυντικές δαπάνες αυξάνονται στο 2,5% του ΑΕΠ – και στη συνέχεια στο 3% – για να αντιμετωπιστεί η απειλή από τη Ρωσία. Η υπερπόντια βοήθεια, που επί μακρόν λάτρευαν οι ιδεαλιστές των Εργατικών, έχει περικοπεί κατά 40% για να χρηματοδοτηθεί η αύξηση.
Καθοδηγούμενος από δύο στυγνούς ρεαλιστές – τον προσωπάρχη του Νο 10 Μόργκαν ΜακΣουίνι και τον υπουργό Διακυβερνητικών Σχέσεων Πατ Μακφάντεν – ο πρωθυπουργός φορά τώρα τα ρούχα των προκατόχων του από τους Τόρις, και υιοθετεί μια ρεαλιστική ατζέντα που ταιριάζει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ο Στάρμερ, που δεν είναι οραματιστής, είναι ικανοποιημένος να κάνει απλώς “αυτό που λειτουργεί”, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι απογοητεύει τους πιστούς του κόμματος και τις προσδοκίες τους.
Την Πέμπτη στο Χαλ, ο πρωθυπουργός εκφώνησε μια ομιλία που απηχούσε τη ρητορική κάθε συντηρητικού πρωθυπουργού μετά τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Το “κράτος έχει γίνει μεγαλύτερο, αλλά πιο αδύναμο”, παραπονέθηκε· η Βρετανία χρειάζεται μια πιο “ευέλικτη και πιο παραγωγική” δημόσια διοίκηση. Ο ΜακΦάντεν άνοιξε το δρόμο για το αφεντικό του το περασμένο Σαββατοκύριακο, όταν δήλωσε ότι το Γουάιτχολ (σσ. η κεντρική κυβέρνηση) “θα γίνει και μπορεί να γίνει μικρότερο”. Οι υπάλληλοι με τις χαµηλότερες επιδόσεις θα έβλεπαν την πόρτα της εξόδου.
Θυμίζοντας κάτι από Έλον Μασκ, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε επίσης ότι “ομάδες Τεχνητής Νοημοσύνης και τεχνολογίας” θα μεταμορφώσουν κάθε τμήμα του Γουάιτχολ. “Εάν προωθήσουμε την ψηφιοποίηση των κυβερνητικών υπηρεσιών, υπάρχουν έως και 45 δισεκατομμύρια λίρες από εξοικονομήσεις και οφέλη παραγωγικότητας έτοιμα να υλοποιηθούν”, είπε ενθουσιασμένος. Αυτό θα ικανοποιούσε τον προκάτοχο του Στάρμερ, Ρίσι Σούνακ των Τόρις, καθώς και τον Ντόμινικ Κάμινγκς, πρώην σύμβουλο του Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος είχε ακολουθήσει ενθουσιωδώς την εντολή της Σίλικον Βάλεϊ: “Κινήσου γρήγορα και σπάσε πράγματα”.
Στη συνέχεια, ήρθε η μεγάλη αποκάλυψη του Στάρμερ. Το NHS England, ο φορέας που διαχειρίζεται μια εθνική υγειονομική υπηρεσία στο μέγεθος του παλιού σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και επιβλέπει έναν προϋπολογισμό που ανέρχεται στο 7,5% του ΑΕΠ, οδεύει προς κατάργηση. Η ανώτερη ηγεσία του έχει ήδη αποχωρήσει και ο αριθμός των υπαλλήλων του θα μειωθεί στο μισό, οδηγώντας στην απώλεια 9.500 θέσεων εργασίας.
Όπως επισημαίνει χαρούμενα ο υπουργός Υγείας Γουές Στρίτινγκ, αρκετοί βουλευτές των Τόρις τον παρακάλεσαν σιωπηλά να καταργήσει αυτό το αντιδημοφιλές γραφειοκρατικό μεγαθήριο, που δημιουργήθηκε από τη δική τους κυβέρνηση το 2012. Η ευθύνη για τις μεγάλες λειτουργικές δαπάνες και τις επενδυτικές αποφάσεις θα επιστρέψει σε ξεχωριστούς φορείς υγειονομικής περίθαλψης.
Παράλληλα, ένα αλυσοπρίονο τύπου DOGE κρέμεται πάνω από άλλους κυβερνητικούς φορείς. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού και Αγορών απολύθηκε επειδή δεν στήριξε την αναπτυξιακή ατζέντα της κυβέρνησης – οι περιβαλλοντικοί φορείς θα χάσουν την εξουσία τους να ασκούν βέτο σε κατασκευαστικά έργα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης βρίσκεται επίσης σε αντιπαράθεση με το Συμβούλιο Επιβολής Ποινών για την εκπόνηση κατευθυντήριων γραμμών που φέρονται να ευνοούν τις μειονοτικές ομάδες σε βάρος των λευκών ανδρών. Πόσο Συντηρητικό.
Η ανακοίνωση μιας επανάστασης στο Γουάιτχολ αποτέλεσε προσωρινό αντιπερισπασμό από τα σχέδια της υπουργού Οικονομικών για περικοπή των δαπανών κοινωνικής πρόνοιας. Οι βουλευτές των Εργατικών έχουν παροτρύνει τους Στάρμερ και Ριβς να μην παγώσουν τα επιδόματα αναπηρίας, κάτι που προκαλεί επίσης ανησυχία στο υπουργικό συμβούλιο. Ακόμη και στις πιο σκοτεινές ημέρες της λιτότητας μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι “τσιγκούνηδες” Συντηρητικοί διατήρησαν τις προσωπικές ενισχύσεις για τα άτομα με αναπηρία να αυξάνονται σύμφωνα με τον πληθωρισμό. Ο ΜακΣουίνι, ωστόσο, υπολογίζει ότι οι περικοπές στην κοινωνική πρόνοια θα έχουν απήχηση στους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης του Εργατικού Κόμματος που απεχθάνονται εκείνους που εκμεταλλεύονται τα επιδόματα κοινωνικής ασφάλισης.
Με9 εκατομμύριαΒρετανούς οικονομικά ανενεργούς, σχεδόν 3 εκατομμύρια να δηλώνουν άρρωστοι και περισσότερους από ένα εκατομμύριο νέους να μην είναι σε εκπαίδευση, κατάρτιση ή εργασία, οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας είναι εκτός ελέγχου. Είναι “αδικαιολόγητες, μη βιώσιμες, άδικες”, δήλωσε ο Στάρμερ σε ένα κλιμάκιο βουλευτών του Εργατικού Κόμματος τη Δευτέρα. Η Ριβς απειλεί τώρα να περικόψει 6 δισεκατομμύρια λίρες (7,7 δισεκατομμύρια δολάρια) από τον ετήσιο προϋπολογισμό κοινωνικής πρόνοιας για να καλύψει μια μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά. Όπως προέβλεψα την περασμένη εβδομάδα, η ανώτατη διοίκηση των Εργατικών θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια σημαντική εξέγερση στο Κοινοβούλιο- μετά την αντιδημοφιλή περικοπή των επιδομάτων θέρμανσης πέρυσι, οι αριστερές παρατάξεις του κόμματος βρίσκονται σε επιφυλακή για μια ατζέντα περικοπών εμπνευσμένη από το υπουργείο Οικονομικών, η οποία θυμίζει τη λιτότητα που επέβαλαν οι Συντηρητικοί.
Πανηγυρίζουν οι Συντηρητικοί; Δύσκολα. Αναμφίβολα, μια κυβέρνηση των Τόρις θα είχε μειώσει τη δημόσια διοίκηση στα προ της πανδημίας μεγέθη με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, αλλά οι σκιώδεις υπουργοί (σσ. οι τομεάρχες της αξιωματικής αντιπολίτευσης) δεν μπορούν να αισθάνονται άνετα βλέποντας τους Εργατικούς υπερασπίζονται πολιτικές που γνωρίζουν ότι το κόμμα τους θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει στα 14 χρόνια της διακυβέρνησής του. Για παράδειγμα οι πολυδιαφημισμένες μεταρρυθμίσεις των Εργατικών στον τομέα του αστικού σχεδιασμού – ο Μπόρις Τζόνσον είχε επίσης υποσχεθεί να χτίσει περισσότερα σπίτια και να επενδύσει στις υποδομές, αλλά υποχώρησε όταν οι βουλευτές του, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν την κατασκευή κατοικιών, απείλησαν με εξέγερση.
Και ακόμη και αν η Ρέιτσελ Ριβς αποφασίσει να παρατείνει το πάγωμα των ορίων για τους φορολογούμενους με υψηλότερο συντελεστή εισοδήματος – 680.000 περισσότεροι σύρθηκαν πέρυσι στο φορολογικό κλιμάκιο του 40% – τότε οι Συντηρητικοί δεν έχουν παρά να κοιταχτούν στον καθρέφτη για να θυμηθούν ποιος επέβαλε το πάγωμα εξ αρχής. Όταν μια κυβέρνηση Εργατικών εφαρμόζει πολιτικές που οι πέντε τελευταίοι πρωθυπουργοί σας ονειρεύτηκαν αλλά ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν, ποιο είναι το νόημα μιας Συντηρητικής αντιπολίτευσης; Αυτό είναι ακριβώς το ερώτημα που σκοπεύουν να αφήσουν να “αιωρείται” οι συνεργάτες του Στάρμερ, ΜακΣουίνι και ΜακΦάντεν.
Απόδοση – Επιμέλεια: Λυδία Ρουμποπούλου
BloombergOpinion
Πηγή: philenews.com
