Η Κύπρος, με πληθυσμό περίπου 900.000 κατοίκους, διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς δημοσίων υπαλλήλων σε αναλογία με τον πληθυσμό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αναλογία αυτή, περίπου 7,8% του πληθυσμού, είναι ενδεικτική της πολιτικής προσλήψεων στο Δημόσιο, που καθιέρωσε η Κυπριακή Δημοκρατία με τη γέννησή της και την υπερπροστασία που παρέχει σε αυτή μέχρι σήμερα, με τη σύμφωνη, βέβαια, γνώμη όλων των κομμάτων και βουλευτών που θήτευσαν από το 1960 μέχρι σήμερα: Καπιταλιστών, κομμουνιστών, σταλινιστών, φιλελεύθερων, συντηρητικών, Μακαριακών, Γριβικών, ακροδεξιών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, μετριοπαθών, πατριωτών, προδοτών, διεθνιστών και άλλων.
Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, ως προς την προστασία, ενίσχυση και γιγάντωση των θέσεων στον Δημόσιο Τομέα, έχουμε την κοινωνική καθιέρωση του “Κυπριακού Ονείρου” (Ανάλογο του American Dream), όπου ο κάθε πολίτης ονειρεύεται γι’ αυτόν, τα παιδιά του και τα εγγόνια του μια κυβερνητική δουλειά. Σε αυτό το “Όνειρο” είναι που χτίστηκαν και χτίζονται πολιτικά γραφεία, πολιτικές καριέρες, κουμπαριές, συμπεθεριά, βολέμματα, παράπονα, παρεξηγήσεις, απαιτήσεις και ανδρώθηκαν εργατοπατέρες.
Δικαιολογημένα ο Δημόσιος Τομέας αποτελεί σημαντικό πυλώνα, τόσο για την οικονομία, όσο και για την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Η Ανισοκατανομή Θέσεων
Ως εισαγωγή σε αυτό το κεφάλαιο σημειώνω ότι τόσο το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και το Σχέδιο Ανάν (του Δημοψηφίσματος του 2004) περιλάμβαναν αναλογία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, βάσει πληθυσμού ή άλλης δικαιολογίας, τόσο στις προσλήψεις στη Δημόσια Υπηρεσία όσο και στα κρατικά αξιώματα. Βέβαια, αυτή τη λύση τη βρίσκουμε παγκοσμίως, είτε ως μέθοδο ενίσχυσης μειονοτήτων ή φύλων ή κάποιων άλλων κατηγοριών πολιτών και, παρόλο που δεν συμφωνώ μαζί της, εντούτοις εφαρμόζεται, άρα κάτι εξυπηρετεί.
Και επανερχόμενος στον υπερπληθυσμό του κυπριακού Δημόσιου και Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, σημειώνω το φαινόμενο όπου πολλές οικογένειες έχουν όλα ή σχεδόν όλα τα μέλη τους να είναι στον Τομέα, ενώ άλλες δεν έχουν κανένα.
Αυτό οδηγεί σε πραγματική οικονομική και κοινωνική ανισορροπία. Και είναι αναπόφευκτο, αφού 70.000 άτομα και κατ’ επέκταση ο οικογενειακός τους κύκλος (άρα το λιγότερο 140,000 άτομα από έναν πληθυσμό των 900,000), μπορούν να αγοράσουν ελαιόλαδο ακόμα και αν αυτού η τιμή φτάσει τα 30 ευρώ το λίτρο αλλά έχουν την οικονομική άνεση να αγοράσουν και τα ελαιόδεντρα για να παράγουν και το δικό τους λάδι και να το πουλούν και αυτοί 30 ευρώ (αφού οι τράπεζες τούς δίνουν δάνεια με κλειστά τα μάτια, αφού έχουν σίγουρο μισθό διά βίου) άρα: γιατί το παζάρι να ρίξει τις τιμές του;
Η Πρόταση: Μία Θέση Ανά Σπίτι
Η «μία θέση Δημοσίου ανά σπίτι» αποσκοπεί στη δίκαιη κατανομή των θέσεων στον ονειρεμένο κυπριακό Δημόσιο Τομέα, εξασφαλίζοντας ότι κάθε οικογένεια στην Κύπρο θα έχει τουλάχιστον έναν εργαζόμενο στο Δημόσιο. Άρα μπορούν όλοι να έχουν από ένα λίτρο λάδι ή έστω μισό, όσο κομμουνιστικό και αν ακούγεται! Οι κομμουνιστές του τόπου θα κρίνουν καλύτερα!
- Μείωση Κοινωνικών Ανισοτήτων
Αυτό εξασφαλίζει ισότιμη πρόσβαση στα προνόμια του Δημόσιου Τομέα, μειώνοντας τις ανισότητες μεταξύ των οικογενειών. Σίγουρη δουλειά, λιγότερο άγχος για το παρόν και το μέλλον, λιγότερα ψυχοφάρμακα, σίγουρη σύνταξη, δεν χάνω τη δουλειά μου αν αρρωστήσω, ψηλοί μισθοί που μόνο αυξάνονται, ένα λίτρο “λάδι καλό” βρέξει χιονίσει, όσα κι αν κοστίζει (αφού ισχύει η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή – ΑΤΑ).
2. Βιώσιμη Κοινωνική Πρόνοια
Η δίκαιη κατανομή των πόρων μπορεί να μειώσει την ανάγκη για πρόσθετες δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας, ενισχύοντας τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του κράτους. Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, μικρό τσιεκκούδιν, επίδομα ενοικίου και ούτω καθεξής.
3. Ενίσχυση της Εμπιστοσύνης στο Κράτος
Η εφαρμογή ενός δίκαιου μοντέλου πρόσληψης θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την Κυβέρνηση και τα Κόμματα, προάγοντας την κοινωνική συνοχή και ελαχιστοποιώντας ή εξαλείφοντας τις κοινωνικές τάξεις “Φτωχοί” και “Στα όρια της Φτώχειας”.
Βέβαια η «μία θέση ανά σπίτι» αποτελεί μια ριζοσπαστική, ουτοπική λύση για την αντιμετώπιση των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων που προκύπτουν από τη συγκέντρωση των Δημόσιων Θέσεων σε λίγες οικογένειες. Και σίγουρα δεν χρειάζεται να γίνει ανάλυση του υφιστάμενου κεφαλαίου παραγωγικότητα στη Δημόσια Υπηρεσία, αναπάντητες κλήσεις παντού, ικανότητες, μέσον, γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις, συνέντευξη, πρωτοβουλίες προσωπικού, διάθεση για εργασία του προσωπικού, ακαδημαϊκές γνώσεις προσωπικού, εξυπηρέτηση του κοινού, ευγένεια, ενσυναίσθηση προς τους πελάτες-πολίτες, κλπ!
* Επικοινωνιολόγος
Connekt Communication Consultants
Πηγή: philenews.com
