Το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε για την (πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας) Λιζ Τρας, που πρόσφερε μαθήματα σχετικά με το πώς να γίνει κανείς δημοφιλής, είναι ότι μια από τις βασικές πολιτικές της ήταν να αυξήσει το όριο ηλικίας για την κρατική σύνταξη στα 68. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε από την κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ αμέσως καθώς έγιναν σαφείς οι εκλογικές συνέπειες. Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, αλλά ότι ζουν περισσότερο με κακή υγεία. Ως έχει, η ηλικία συνταξιοδότησης θα αυξηθεί στη Βρετανία στα 67 έτη τον Απρίλιο του 2026. Ταυτόχρονα, παρατηρείται διαρκής αύξηση των ανέργων λόγω ασθενειών.
Στην ελληνική μυθολογία, η Κασσάνδρα είχε το χάρισμα της προφητείας αλλά ήταν καταραμένη, οπότε κανείς δεν την άκουγε. Σήμερα δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές οι κακουχίες, η αποξένωση και η αγωνία που βιώνει αυτή τη στιγμή ο πληθυσμός που βρίσκεται σε ηλικία εργασίας.
Το Ινστιτούτο Ερευνας Δημόσιας Πολιτικής διαπίστωσε ότι μόλις το 9% των ανδρών και το 16% των γυναικών που γεννιούνται σήμερα μπορούν να αναμένουν ότι θα συμπληρώσουν την ηλικία συνταξιοδότησης με καλή υγεία. Οι φτωχοί όχι μόνο πεθαίνουν νωρίτερα, αλλά περνούν επίσης περισσότερη από τη ζωή τους με μακροχρόνια πάθηση ή αναπηρία. Αυτή είναι μια αποτρέψιμη, άδικη διαφορά με τους πλούσιους που θα έπρεπε να είναι ηθικά απαράδεκτη.
Το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής διαπίστωσε ότι υπάρχουν τώρα 2,8 εκατομμύρια άνθρωποι που ταξινομούνται ως μη αναζητούντες εργασία λόγω προβλημάτων υγείας – αύξηση κατά ένα τρίτο από τα 2,1 εκατομμύρια πριν από την πανδημία. Θα έπρεπε να είναι εθνική αποστολή να αποτρέψουμε να χάνονται έτσι ανθρώπινες ζωές. Η επαναφορά αυτών στο εργατικό δυναμικό θα επέτρεπε επίσης, δυνητικά, περισσότερες αποταμιεύσεις και μείωση στην ανάγκη για απότομη αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων. Κάτι τέτοιο θα έκανε και μια χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική – αυτή που δίνει προτεραιότητα στους ανθρώπους και όχι στις δαπάνες.
Πολλοί πιστεύουν ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αυξήσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης μόλις γίνουν οι εκλογές. Οι Εργατικοί θα πρέπει να έχουν ένα σχέδιο για να διασφαλίσουν ότι αυτό δεν είναι αναπόφευκτο, ξεκινώντας με στόχους για τη μείωση της φτώχειας, της παχυσαρκίας και του άγχους – και την αύξηση του προσδόκιμου υγιούς ζωής. Η απόδειξη είναι ότι υπό την τελευταία κυβέρνηση των Εργατικών τέτοιες πολιτικές παρήγαγαν μια δικαιότερη και πιο υγιή κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ξανά το ίδιο.
