Ρίξτε μια καλή ματιά στη λίστα των κρατουμένων που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου την προηγούμενη εβδομάδα. Αν, μετά από αυτό, εξακολουθείτε να θαυμάζετε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν για τη δύναμή του και να περιφρονείτε τις συμμαχίες των ΗΠΑ για τον “αδύναμο” φιλελευθερισμό τους, χρειάζεστε βοήθεια.
Ο Πούτιν πήγε αυτοπροσώπως στο αεροδρόμιο Vnukovo της Μόσχας για να αγκαλιάσει τον Βαντίμ Κράσικοφ καθώς κατέβαινε από το αεροπλάνο που τον έφερε στην πατρίδα του. Πρόκειται για τον “πατριώτη” που ο Πούτιν επιδίωκε να απελευθερώσει από τότε που καταδικάστηκε και φυλακίστηκε στη Γερμανία για τη δολοφονία ενός Γεωργιανού πολίτη το 2019, ο οποίος είχε πολεμήσει κατά των ρωσικών δυνάμεων στην Τσετσενία πριν από 20 και πλέον χρόνια.
Μεταξύ αυτών που απελευθερώθηκαν ήταν επίσης άτομα που καταδικάστηκαν από ανεξάρτητα δικαστήρια για εγκλήματα στον κυβερνοχώρο, εμπιστευτικές συναλλαγές και παραβίαση κυρώσεων.
Τι συμβαίνει με την άλλη πλευρά της ανταλλαγής; Ο Μπάιντεν, επίσης, πήγε αυτοπροσώπως στο αεροδρόμιο για να χαιρετίσει τρεις Αμερικανούς που απελευθερώθηκαν από τις ρωσικές φυλακές, μεταξύ των οποίων και ο Έβαν Γκέρσκοβιτς, ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal που καταδικάστηκε παράλογα για κατασκοπεία. Η Άλσου Κουρμάσεβα, συντάκτρια του Radio Liberty-Radio Free Europe με έδρα την Πράγα, είχε φυλακιστεί ενώ επισκεπτόταν τη Ρωσία για δήθεν διασπορά ψευδών ειδήσεων. Ο Πολ Γουίλαν, ο οποίος έφυγε από τους Πεζοναύτες το 2008 με απαλλαγή κακής διαγωγής αφού καταδικάστηκε για πολλαπλές κατηγορίες “που σχετίζονται με κλοπή”, καταδικάστηκε για κατασκοπεία από ρωσικό δικαστήριο το 2018. Τόσο ο Γουίλαν όσο και η αμερικανική κυβέρνηση έχουν αρνηθεί την κατηγορία αυτή.
Ο κάτοχος πράσινης κάρτας και κάτοικος των ΗΠΑ Βλαντίμιρ Καρα-Μούρζα βρισκόταν επίσης στο αρχικό αεροπλάνο από τη Μόσχα προς την Τουρκία. Είχε γίνει ο πιο εξέχων πολιτικός αντίπαλος του Πούτιν μετά τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης νωρίτερα φέτος.
Είναι προφανές ότι δεν αναμένουμε από τις κυβερνήσεις να παραδεχτούν δημόσια τους κατασκόπους τους. Αλλά το ρωσικό δικαστικό σύστημα αποφασίζει ξεκάθαρα για τέτοιες υποθέσεις με την καθοδήγηση του Κρεμλίνου και όχι με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία, που δεν υπάρχει λόγος να δώσουμε βαρύτητα στις αποφάσεις του. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν όμηροι, τους οποίους φυλάκισε ο Πούτιν για να τους ανταλλάξει με έναν δολοφόνο, εγκληματίες και πραγματικούς κατασκόπους.
Κατά μία έννοια, όλα αυτά είναι συνηθισμένα. Το 2022, το αστέρι του αμερικανικού μπάσκετ Μπρίτνεϊ Γκρίνερ ανταλλάχθηκε με έναν Ρώσο έμπορο όπλων, τον Βίκτορ Μπάουτ. Το “έγκλημά” της ήταν να περάσει από το ρωσικό τελωνείο φέρνοντας ιατρικώς συνταγογραφούμενα φιαλίδια ατμίσματος με έλαιο κάνναβης. Αυτό όμως που κάνει την τελευταία ανταλλαγή εξαιρετική είναι ότι απαιτούσε τη συνεργασία πολλών χωρών και περιελάμβανε οκτώ Ρώσους αντιφρονούντες χωρίς καμία σχέση με κάποια από αυτές.
Σύμφωνα με τον Κρίστο Γκρόζεφ, έναν ερευνητή δημοσιογράφο που ασκούσε πιέσεις για αυτή τη συμφωνία ανταλλαγής “δολοφόνων για αθώους” από το 2021, η αρχική ιδέα ήταν η Γερμανία να παραδώσει τον Κράσικοφ σε αντάλλαγμα για τον Ναβάλνι. Ο τελευταίος είχε νοσηλευτεί στη Γερμανία μετά τη δηλητηρίασή του στη Ρωσία με τον νευροπαραλυτικό παράγοντα Νόβιτσοκ. Όταν ο Ναβάλνι πέθανε αργότερα σε φυλακή της Αρκτικής, η Γερμανία ήταν αυτή που επέμενε στην απελευθέρωση πολλών Ρώσων αντιφρονούντων, με αντάλλαγμα την ελευθερία ενός δολοφόνου.
Όπως έχει επισημάνει ο Μπάιντεν, αυτό δεν ήταν προφανώς προς το συμφέρον της Γερμανίας, καθώς δεν πήρε πίσω κανέναν Γερμανό. Ούτε η Σλοβενία πήρε πίσω Σλοβένους. Έπραξαν προς όφελος του συμμάχου τους στις ΗΠΑ και μιας ομάδας ιδιαίτερα ανιδιοτελών Ρώσων. Μεταξύ των οκτώ αντιφρονούντων ήταν και άλλοι αντίπαλοι του Πούτιν, καθώς και ακτιβιστές για τα πολιτικά δικαιώματα, όπως ο Όλεγκ Ορλόφ, συμπρόεδρος της βραβευμένης με Νόμπελ οργάνωσης Memorial, η οποία επί 30 χρόνια αποκάλυπτε περιπτώσεις εγχώριας καταστολής.
Σίγουρα, αυτή η ανταλλαγή ήταν μια πολιτική νίκη για τον Μπάιντεν. Σαφώς ήταν επίσης μια νίκη για τον πρώην αξιωματικό της KGB Πούτιν, ο οποίος απέδειξε και πάλι στους πράκτορες και κατασκόπους του των μυστικών επιχειρήσεων ότι μπορούν να εκτελούν μελλοντικά αποστολές στο εξωτερικό με τη σιγουριά ότι δεν θα αφεθούν να σαπίσουν στη φυλακή αν συλληφθούν. Δεν μπορώ να φανταστώ σαφέστερο παράδειγμα της διαφοράς, και της σημασίας, των ανθρώπων και των αξιών που η κάθε πλευρά δίνει προτεραιότητα, ούτε της αξίας των συμμαχιών.
Οι δημοκρατίες έχουν φυσικά δίκτυα κατασκοπείας, σκοτώνουν ανθρώπους και κάνουν κακά πράγματα. Δεν υπάρχουν αθώοι μεταξύ των κρατών. Αλλά σε αντίθεση με τη Ρωσία του Πούτιν, αυτό δεν τις καθορίζει. Το να ζεις με το κράτος δικαίου – όσο ατελές κι αν είναι – είναι μια θεμελιωδώς διαφορετική εμπειρία από το να ζεις χωρίς αυτό. Ομοίως, οι συμμαχίες μπορεί να είναι ενίοτε απογοητευτικές, αλλά η αξία τους δεν ορίζεται από αυτή την απογοήτευση, ούτε αποκλειστικά από το τι ξοδεύουν για την άμυνα, όσο σημαντική και αν είναι αυτή.
Είναι δελεαστικό να θαυμάζουμε ισχυρούς άνδρες όπως ο Πούτιν, ή ακόμη και επίδοξους ισχυρούς άνδρες όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Έχουν μεγαλύτερη ελευθερία δράσης, δεν χρειάζεται να υπακούουν στους νόμους και δεν χρειάζεται να συμβιβάζονται. Φαίνονται πιο ικανοί να πετύχουν ορισμένα πράγματα, παρά το ότι ο ισχυρισμός του Τραμπ ότι θα μπορούσε να έχει πετύχει μια καλύτερη συμφωνία ακούγεται γελοίος.
Αυτό που έχει σημασία είναι να αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό που πραγματικά γίνεται από αυτούς τους ηγέτες: αυθαίρετη νομοθεσία, εσωτερική καταστολή, ομηρία και η ασφάλεια των δολοφόνων έναντι των ατομικών δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα που να αξίζει θαυμασμό εδώ, ούτε να ευχόμαστε για κάτι τέτοιο.
Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτζιάν
BloombergOpinion
Πηγή: philenews.com
