Αν αναρωτιέστε ποιο θα είναι το επίπεδο τιμών της επόμενης χρονιάς, είναι μια καλή ευκαιρία τώρα που πολλοί την περίοδο των Χριστουγέννων θα ταξιδέψετε στην επαρχία να ρωτήσετε κανέναν αγρότη. Θα σας εκπλήξει. Μέσα στον χειμώνα, θα σας πει ότι το μεγαλύτερο κόστος που έχει αυτή την περίοδο είναι αυτό του ποτίσματος. Το ρητό «μια βροχή θα μας σώσει» δεν φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση των αγροτών. Κάτι ψιλοβροχιές το φθινόπωρο ήταν εντελώς επιφανειακές. Από τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου, οι περιοχές που τροφοδοτούν με προϊόντα τα μεγάλα αστικά κέντρα, της Στερεάς Ελλάδας και της Θεσσαλίας, έχουν περάσει σχεδόν στην ξηρασία. Αγρότης μου έλεγε ότι πλέον οι γεωτρήσεις έχουν πάει ακόμα πιο βαθιά. Πρόσθεσαν άλλα 30-40 μέτρα. Το τελικό βάθος για να βρουν νερό έφτασε τα 300 μέτρα, Δεκέμβρη μήνα. Αυτό σημαίνει κόστη άντλησης, δηλαδή ενεργειακό κόστος και μάλιστα απρόβλεπτο. Αυτό συμβαίνει σε όσους έχουν γεωτρήσεις. Υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν τίποτα και πρέπει να αναζητήσουν νερό στις τοπικές πηγές, οι οποίες δείχνουν εξαντλημένες. Το πρόβλημα δείχνει δομικό και απειλεί με μια νέα καταστροφή τον πρωτογενή τομέα και με ένα νέο κύμα ακρίβειας τις πόλεις. Τη μια στιγμή πνιγόμαστε και την άλλη δεν υπάρχει αρκετό νερό για καλλιέργειες.
Ο συναρμόδιος, με τον Υποδομών, υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Λευτέρης Αυγενάκης με αφορμή και το μεγάλο πρόβλημα της Θεσσαλίας, ξεκίνησε ένα ευρύ πρόγραμμα συγκέντρωσης των κατακερματισμένων φορέων που είναι αρμόδιοι για τη διαχείριση των αγροτικών υδάτων. Για τον κάμπο της Θεσσαλίας θα λειτουργήσει ένας Ενιαίος Οργανισμός διαχείρισης Υδάτων ο οποίος θα ενσωματώσει τους 53 ΤΟΕΒ (Τοπικοί Οργανισμοί Εγγειων Βελτιώσεων) της περιοχής. Είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρξει συμπληρωματικότητα στην αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων και ότι τα έργα πρέπει να είναι συμπληρωματικά το ένα του άλλου. Μόνο που οι ανάγκες είναι τώρα και τα έργα που πρέπει να γίνουν θα χρειαστούν χρόνο.
Σκεφτείτε ότι το πρόβλημα αφορά προσώρας το σιτάρι, τις δενδρώδεις καλλιέργειες και τα εποχικά οπωροκηπευτικά. Τον Φεβρουάριο οι αγρότες των μεγάλων εκτατικών καλλιεργειών θα πρέπει να μπουν στα χωράφια για να τα προετοιμάσουν για την εαρινή σπορά. Το θέμα που βάζουν είναι τι να προετοιμάσουν σε ξερά χωράφια και κυρίως τι να σπείρουν όταν δεν είναι βέβαιοι ότι θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα αυξημένα κόστη παραγωγής. Οι περισσότεροι, επειδή είναι το επάγγελμά τους, θα καλλιεργήσουν. Το θέμα είναι ποιος πιστεύει ότι αυτό το δικό τους πρόβλημα, δεν θα γίνει ξανά δικό μας πρόβλημα. Ποιος πιστεύει ότι τα αυξημένα κόστη δεν θα περάσουν στις ήδη αυξημένες τιμές της αγοράς και δεν θα ενταχθούν στο κύμα ακρίβειας που επίμονα χτυπάει βασικά είδη διατροφής. Κάποιος πιο αισιόδοξος θα έλεγε εύστοχα, ότι τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, μια «βροχή μπορεί να μας σώσει»…
