Ορθώς η κυβέρνηση αποφάσισε το λουκέτο στη Λάρκο, λαμβάνοντας, παράλληλα, μέτρα προστασίας για τους εργαζομένους. Επίσης, ορθώς, οι πιστωτές συμφώνησαν στην εξυγίανση της Avramar από τους πιστωτές. Ορθώς, εφόσον έκριναν ότι μπορεί να γίνει βιώσιμη και να εξυγιανθεί. Το ίδιο και νωρίτερα θα έπρεπε να είχε γίνει με τη Λάρκο, εφόσον πάλι είχε κριθεί η βιωσιμότητά της και ότι θα μπορούσε να εξυγιανθεί. Διαφορετικά, το λουκέτο θα έπρεπε να είχε μπει νωρίτερα.
Οι πρακτικές αυτές, δηλαδή η διάσωση βιώσιμων επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων αλλά και η πτώχευση των υπολοίπων θα πρέπει να γίνονται προσεκτικά, αλλά και άμεσα.
Σήμερα τα ληξιπρόθεσμα χρέη μαζί με τα κόκκινα δάνεια ξεπερνούν τα 220 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 106 δισ. ευρώ αφορούν οφειλές προς την Εφορία, εκ των οποίων τα 26 δισ. θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης (π.χ. δεν υπάρχουν οι εταιρείες κ.λπ.). Μάλιστα, το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών τις χαρακτηρίζει έτσι. Η απλή ερώτηση που προκύπτει είναι το γιατί δεν διαγράφονται, ώστε να έχουμε την πραγματική εικόνα των οφειλών. Οι οφειλές προς τα Ταμεία, παρά τις ρυθμίσεις, συνεχώς αυξάνονται και ξεπερνούν τα 47 δισ. ευρώ. Και τα κόκκινα δάνεια ήταν 70 δισ. ευρώ πριν από τις τιτλοποιήσεις και παραμένουν 70 δισ., αλλά τώρα, αντί να υπάρχουν στις τράπεζες, υπάρχουν στις εταιρείες διαχείρισης.
Και όλα αυτά, όταν υπάρχει πτωχευτικός κώδικας, εξωδικαστικός μηχανισμός, προστασία ευάλωτων, αλλά και δεύτερη ευκαιρία για όσους πτωχεύουν και σταματούν οι διεκδικήσεις, ακόμα και αν η ρευστοποίηση της περιουσίας δεν εξοφλήσει το σύνολο των χρεών. Συνεπώς, τα προβλήματα πρέπει να λύνονται γρήγορα και αυτό χρειάζεται τόλμη και όχι τη λογική να κρύβουμε τη σκόνη κάτω από το χαλάκι. Διαφορετικά, θα έχουμε ιδιωτικά χρέη όσο το ΑΕΠ της Ελλάδας, όπου οι μισοί ζουν εις βάρος των άλλων μισών καθώς στερούν ρευστότητα, κεφάλαια και πρόσβαση στη χρηματοδότηση.
